Menu

LIFE-platform

Over LIFE Platform

Plaatsingen door LIFE Platform:

Medmare

Crisis in de Middellandse Zee: kleinschalige visserij moet deel uitmaken van de oplossing.

, ,

Medmare

Crisis in de Middellandse Zee: kleinschalige visserij

moet deel uitmaken van de oplossing.

 

Brussel, 20 april 2016

Door Brian O'Riordan, adjunct-directeur

Low Impact Fishers of Europe (LIFE)

 

"Onze patiënt is ziek, maar ademt nog. De diagnose is ernstig, maar er is nog hoop." Uit de openingstoespraak van commissaris Vella in Catania 9 februari 2016, seminar op hoog niveau over de toestand van de visbestanden in de Middellandse Zee en over de GVB-aanpak.

"Gecoördineerde inspanning nodig om ervoor te zorgen dat beste praktijken standaardpraktijken worden in de kleinschalige visserij"Conclusie van de regionale conferentie van de GFCM over kleinschalige visserij.

—————————————–

De "Low Impact Fishers of Europe" (LIFE) stellen dat, wil de visserij in de Middellandse Zee de huidige crisis te boven komen, de kleinschalige visserij moet worden opgenomen als een centraal onderdeel van het geneesmiddel.

Elke oplossing voor de crisis in de Middellandse Zee moet uitgaan van de kleinschalige visserij, aangezien deze sector de sociale en economische ruggengraat van de vissersgemeenschappen vormt.

De toezicht van de Spaanse regering om vertegenwoordigers van de kleinschalige sector op te nemen in hun recente overleg met de visserijsector, milieudeskundigen, wetenschappers en regionale autoriteiten moet worden rechtgezet. Het visserijsecretariaat van het Ministerie van Landbouw, Voedsel en Milieu, dat op 7 april in Madrid bijeenkwam om de details van zijn ontwerp-plan voor het herstel van de visserij in de Middellandse Zee uiteen te zetten, heeft verzuimd het strategische belang van de kleinschalige visserij voor het welslagen van een dergelijk plan te erkennen, maar heeft ook heeft nagelaten vertegenwoordigers van de sector uit te nodigen.

Het Spaanse plan is in voorbereiding op een ministeriële conferentie in Brussel, onder auspiciën van DG Mare, op 27 april, die zal samenvallen met de European Seafood Show (nu genaamd Seafood Expo Wereldwijd). De bijeenkomst is georganiseerd naar aanleiding van de visserijcrisis in de Middellandse Zee, en is de volgende stap na het tweedaagse seminar op hoog niveau over de toestand van de visbestanden in de Middellandse Zee, dat plaatsvond in Catania, Sicilië eerder dit jaar. Aan de conferentie zal worden deelgenomen door de ministers van Visserij van alle landen rond de Middellandse Zee, met als doel overeenstemming te bereiken over de maatregelen die nodig zijn om de crisis in de Middellandse Zee aan te pakken. Voorstellen van deze conferentie zullen naar de 40th Zitting van de Algemene Visserijcommissie voor de Middellandse Zee (GFCM), de regionale organisatie voor visserijbeheer (ROVB) voor de Middellandse Zee en de Zwarte Zee, op 30 mei.

Het belang van de kleinschalige kustvisserij (SSCF) in de Middellandse Zee wordt benadrukt in het Economisch Jaarverslag 2014 over de EU-vissersvloot van het Wetenschappelijk en Technisch Comité voor de visserij (WTECV). Daarin wordt vastgesteld dat, volgens de beschikbare gegevens, voor de vloot in de Middellandse Zee & de Zwarte Zee, de kleinschalige vloot (SSF) bezat 69% van de vloot in aantal en was goed voor 67% van de inspanning, maar verschafte slechts werk aan 51% van het totaal aantal werknemers. Wat de productie betreft, voerde de SSF slechts 13% aan in gewicht, maar 23% in waarde; samen leverden zij 27% van de inkomsten op.

Deze cijfers benadrukken niet alleen het belangrijke sociale en economische gewicht van de sector, maar ook de enorme leemte in de beschikbare gegevens over de aanvoer. Elke bezoeker van een vissershaven in de Middellandse Zee zal onder de indruk zijn van het aantal kleine boten, de hoeveelheden vis die zij gezamenlijk aanlanden en de beschikbaarheid van verse, plaatselijk gevangen vis in de nabijgelegen restaurants en detailhandelszaken. Het is duidelijk dat hun bijdrage aan de aanvoer groter is dan uit de beschikbare gegevens blijkt.

Middellandse Zee breed, volgens de Algemene Commissie voor de Visserij in de Middellandse Zee - de GFCM - SSCF "vormen meer dan 80 procent van de vissersvloot, bieden werk aan ten minste 60 procent van de totale arbeidskrachten aan boord van vaartuigen en zijn goed voor ongeveer 25 procent van de totale waarde van de aanvoer uit de visvangst in de regio. Op zijn best is de kleinschalige visserij een voorbeeld van duurzaam hulpbronnengebruik: het exploiteren van levende mariene hulpbronnen op een manier die de aantasting van het milieu minimaliseert en tegelijkertijd de economische en sociale voordelen maximaliseert. Gecoördineerde inspanningen zijn nodig om ervoor te zorgen dat beste praktijken standaardpraktijken worden".

Kleinschalige activiteiten met een geringe impact, waarbij passief vistuig wordt gebruikt dat op een niet-intensieve en seizoensgebonden polyvalente manier wordt toegepast, bieden ook een kant-en-klare oplossing voor de problemen van overbevissing en aantasting van het milieu als gevolg van grootschaliger intensieve, industriële visserijactiviteiten. Uiteraard worden ook aanzienlijke milieu-effecten veroorzaakt door het onbeperkte gebruik van monofilamentkieuwnetten met kleine mazen, en de daarmee gepaard gaande effecten van spookvisserij. Aan dergelijke onverantwoorde praktijken moet een einde worden gemaakt, net zoals aan onverantwoorde industriële praktijken een einde moet worden gemaakt.

LEVEN beweert ook dat Artikel 17 van het GVB ("basisverordening" (EU) nr. 1380/2013) heeft een belangrijke rol te spelen bij het bevorderen van duurzamere visserijmethoden, gebaseerd op kleinschaliger visserijmethoden met een geringe impact. Artikel 17, dat tot doel heeft verantwoorde en maatschappelijk voordelige visserij te bevorderen, verplicht de staten transparante en objectieve criteria te hanteren, onder meer op ecologisch, sociaal en economisch gebied, bij de toewijzing van de vangstmogelijkheden waarover zij beschikken. Het artikel moedigt de staten ook aan stimulansen te geven aan vissersvaartuigen die selectief vistuig gebruiken of vistechnieken toepassen met een geringer milieueffect, zoals een lager energieverbruik of minder schade aan habitats.

Op een bijeenkomst georganiseerd door LEVEN in Athene op 28 november 2015 eisten kleinschaligere vissers en hun vertegenwoordigende organisaties uit Griekenland, Kroatië, Italië, Cyprus, Frankrijk en Spanje een grotere stem bij de ontwikkeling van het visserijbeleid op nationaal en Europees niveau. Tijdens de bijeenkomst werd gewezen op de noodzaak van het opstellen van langetermijnplannen als een integrerend onderdeel van een dynamischer en doeltreffender beheer van de visserij in de Middellandse Zee. Vissers ook gemarkeerd de noodzaak om te verminderen en dan uiteindelijk te elimineren verontreiniging in de Middellandse Zee vanwege de zeer aanzienlijke negatieve gevolgen voor de kustvisserij en het mariene milieu in ruimere zin

Hoewel de visserijactiviteiten ongetwijfeld een aanzienlijke invloed hebben op de visbestanden en op de mariene habitats die van essentieel belang zijn voor de visserijproductie, zou het onjuist zijn om de de hele schuld voor de visserijcrisis in de Middellandse Zee alleen aan de visserij te wijten. De Middellandse Zee is een half ingesloten zee, en zeer kwetsbaar voor de effecten van menselijke activiteiten. Met inbegrip van Gibraltar en Monaco zijn er 23 landen die aan de Middellandse Zee grenzen, en de effecten van de industriële en binnenlandse bronnen van verontreiniging zijn aanzienlijk, evenals de gevolgen van de exploratie en winning van olie en gas in havens, de scheepvaart en op zee, en de feitelijke en potentiële gevolgen van klimaatverandering (met inbegrip van verzuring, toename van extreme weersomstandigheden, stijging van de zeespiegel, opwarming van de zee, enz.)

De Middellandse Zee heeft ook een beruchte reputatie voor illegale (IOO) visserij. Soms gebeurt dit onder het mom van "sportvisserij", waarvan de gevolgen aanzienlijk zijn. Als gevolg van de complexe aard van de nationale zeegrenzen en de ontoereikende bewaking, controle en handhaving vindt bovendien veel illegale, niet-gereglementeerde en niet-gemelde visserijactiviteit plaats buiten de nationale grenzen. In veel gevallen strekken deze zich uit tot slechts 12 mijl. Voorts is er een gebrek aan geharmoniseerd beleid tussen de EU-lidstaten en andere mediterrane landen, wat actie op het niveau van de ROVB's, in de GFCM, noodzakelijk maakt.

Ook rijst de vraag in hoeverre visserijspecifieke maatregelen kunnen worden gebruikt om de visbestanden en het mariene milieu te herstellen, en in hoeverre een pakket veel bredere maatregelen nodig is. Bijvoorbeeld, De MDO kan waarschijnlijk niet worden bereikt door alleen visserijspecifieke maatregelen toe te passen, zoals gesloten seizoenen, vermindering van de vlootcapaciteit, technische maatregelen om de impact van vistuig te verminderen, enz. Tenzij de aantasting van het milieu door verontreinigende stoffen, marien afval (met inbegrip van plastic), door verzuring als gevolg van toenemende CO2-niveaus, enz. wordt aangepakt, zullen de visbestanden zich niet kunnen herstellen tot het niveau van vóór de crisis.

Met uitzondering van de beroepsvisserij wordt verwacht dat alle traditionele sectoren van de maritieme economie in de Middellandse Zee, zoals toerisme, scheepvaart, aquacultuur en offshore olie- en gaswinning, de komende 15 jaar zullen blijven groeien. Relatief nieuwe of opkomende sectoren zoals hernieuwbare energie, zeebodemontginning en biotechnologie zullen naar verwachting nog sneller groeien, hoewel er meer onzekerheid heerst over deze ontwikkelingen en de verwachte impact ervan op het mariene ecosysteem.

Het lijdt geen twijfel dat de weg naar herstel geplaveid zal zijn met een complexe reeks van moeilijkheden. Tenzij de beleidsmakers de kleinschalige visserij en de belanghebbenden uit de sector bij hun plannen en raadplegingen betrekken, zal het echter een hobbelige weg zijn die nergens toe leidt.

Medmare

Crisis in de Middellandse Zee: kleinschalige visserij moet deel uitmaken van de oplossing.

, ,

Medmare

Crisis in de Middellandse Zee: kleinschalige visserij

moet deel uitmaken van de oplossing.

 

Brussel, 20 april 2016

Door Brian O'Riordan, adjunct-directeur

Low Impact Fishers of Europe (LIFE)

 

"Onze patiënt is ziek, maar ademt nog. De diagnose is ernstig, maar er is nog hoop." Uit de openingstoespraak van commissaris Vella in Catania 9 februari 2016, seminar op hoog niveau over de toestand van de visbestanden in de Middellandse Zee en over de GVB-aanpak.

"Gecoördineerde inspanning nodig om ervoor te zorgen dat beste praktijken standaardpraktijken worden in de kleinschalige visserij"Conclusie van de regionale conferentie van de GFCM over kleinschalige visserij.

—————————————–

De "Low Impact Fishers of Europe" (LIFE) stellen dat, wil de visserij in de Middellandse Zee de huidige crisis te boven komen, de kleinschalige visserij moet worden opgenomen als een centraal onderdeel van het geneesmiddel.

Elke oplossing voor de crisis in de Middellandse Zee moet uitgaan van de kleinschalige visserij, aangezien deze sector de sociale en economische ruggengraat van de vissersgemeenschappen vormt.

De toezicht van de Spaanse regering om vertegenwoordigers van de kleinschalige sector op te nemen in hun recente overleg met de visserijsector, milieudeskundigen, wetenschappers en regionale autoriteiten moet worden rechtgezet. Het visserijsecretariaat van het Ministerie van Landbouw, Voedsel en Milieu, dat op 7 april in Madrid bijeenkwam om de details van zijn ontwerp-plan voor het herstel van de visserij in de Middellandse Zee uiteen te zetten, heeft verzuimd het strategische belang van de kleinschalige visserij voor het welslagen van een dergelijk plan te erkennen, maar heeft ook heeft nagelaten vertegenwoordigers van de sector uit te nodigen.

Het Spaanse plan is in voorbereiding op een ministeriële conferentie in Brussel, onder auspiciën van DG Mare, op 27 april, die zal samenvallen met de European Seafood Show (nu genaamd Seafood Expo Wereldwijd). De bijeenkomst is georganiseerd naar aanleiding van de visserijcrisis in de Middellandse Zee, en is de volgende stap na het tweedaagse seminar op hoog niveau over de toestand van de visbestanden in de Middellandse Zee, dat plaatsvond in Catania, Sicilië eerder dit jaar. Aan de conferentie zal worden deelgenomen door de ministers van Visserij van alle landen rond de Middellandse Zee, met als doel overeenstemming te bereiken over de maatregelen die nodig zijn om de crisis in de Middellandse Zee aan te pakken. Voorstellen van deze conferentie zullen naar de 40th Zitting van de Algemene Visserijcommissie voor de Middellandse Zee (GFCM), de regionale organisatie voor visserijbeheer (ROVB) voor de Middellandse Zee en de Zwarte Zee, op 30 mei.

Het belang van de kleinschalige kustvisserij (SSCF) in de Middellandse Zee wordt benadrukt in het Economisch Jaarverslag 2014 over de EU-vissersvloot van het Wetenschappelijk en Technisch Comité voor de visserij (WTECV). Daarin wordt vastgesteld dat, volgens de beschikbare gegevens, voor de vloot in de Middellandse Zee & de Zwarte Zee, de kleinschalige vloot (SSF) bezat 69% van de vloot in aantal en was goed voor 67% van de inspanning, maar verschafte slechts werk aan 51% van het totaal aantal werknemers. Wat de productie betreft, voerde de SSF slechts 13% aan in gewicht, maar 23% in waarde; samen leverden zij 27% van de inkomsten op.

Deze cijfers benadrukken niet alleen het belangrijke sociale en economische gewicht van de sector, maar ook de enorme leemte in de beschikbare gegevens over de aanvoer. Elke bezoeker van een vissershaven in de Middellandse Zee zal onder de indruk zijn van het aantal kleine boten, de hoeveelheden vis die zij gezamenlijk aanlanden en de beschikbaarheid van verse, plaatselijk gevangen vis in de nabijgelegen restaurants en detailhandelszaken. Het is duidelijk dat hun bijdrage aan de aanvoer groter is dan uit de beschikbare gegevens blijkt.

Middellandse Zee breed, volgens de Algemene Commissie voor de Visserij in de Middellandse Zee - de GFCM - SSCF "vormen meer dan 80 procent van de vissersvloot, bieden werk aan ten minste 60 procent van de totale arbeidskrachten aan boord van vaartuigen en zijn goed voor ongeveer 25 procent van de totale waarde van de aanvoer uit de visvangst in de regio. Op zijn best is de kleinschalige visserij een voorbeeld van duurzaam hulpbronnengebruik: het exploiteren van levende mariene hulpbronnen op een manier die de aantasting van het milieu minimaliseert en tegelijkertijd de economische en sociale voordelen maximaliseert. Gecoördineerde inspanningen zijn nodig om ervoor te zorgen dat beste praktijken standaardpraktijken worden".

Kleinschalige activiteiten met een geringe impact, waarbij passief vistuig wordt gebruikt dat op een niet-intensieve en seizoensgebonden polyvalente manier wordt toegepast, bieden ook een kant-en-klare oplossing voor de problemen van overbevissing en aantasting van het milieu als gevolg van grootschaliger intensieve, industriële visserijactiviteiten. Uiteraard worden ook aanzienlijke milieu-effecten veroorzaakt door het onbeperkte gebruik van monofilamentkieuwnetten met kleine mazen, en de daarmee gepaard gaande effecten van spookvisserij. Aan dergelijke onverantwoorde praktijken moet een einde worden gemaakt, net zoals aan onverantwoorde industriële praktijken een einde moet worden gemaakt.

LEVEN beweert ook dat Artikel 17 van het GVB ("basisverordening" (EU) nr. 1380/2013) heeft een belangrijke rol te spelen bij het bevorderen van duurzamere visserijmethoden, gebaseerd op kleinschaliger visserijmethoden met een geringe impact. Artikel 17, dat tot doel heeft verantwoorde en maatschappelijk voordelige visserij te bevorderen, verplicht de staten transparante en objectieve criteria te hanteren, onder meer op ecologisch, sociaal en economisch gebied, bij de toewijzing van de vangstmogelijkheden waarover zij beschikken. Het artikel moedigt de staten ook aan stimulansen te geven aan vissersvaartuigen die selectief vistuig gebruiken of vistechnieken toepassen met een geringer milieueffect, zoals een lager energieverbruik of minder schade aan habitats.

Op een bijeenkomst georganiseerd door LEVEN in Athene op 28 november 2015 eisten kleinschaligere vissers en hun vertegenwoordigende organisaties uit Griekenland, Kroatië, Italië, Cyprus, Frankrijk en Spanje een grotere stem bij de ontwikkeling van het visserijbeleid op nationaal en Europees niveau. Tijdens de bijeenkomst werd gewezen op de noodzaak van het opstellen van langetermijnplannen als een integrerend onderdeel van een dynamischer en doeltreffender beheer van de visserij in de Middellandse Zee. Vissers ook gemarkeerd de noodzaak om te verminderen en dan uiteindelijk te elimineren verontreiniging in de Middellandse Zee vanwege de zeer aanzienlijke negatieve gevolgen voor de kustvisserij en het mariene milieu in ruimere zin

Hoewel de visserijactiviteiten ongetwijfeld een aanzienlijke invloed hebben op de visbestanden en op de mariene habitats die van essentieel belang zijn voor de visserijproductie, zou het onjuist zijn om de de hele schuld voor de visserijcrisis in de Middellandse Zee alleen aan de visserij te wijten. De Middellandse Zee is een half ingesloten zee, en zeer kwetsbaar voor de effecten van menselijke activiteiten. Met inbegrip van Gibraltar en Monaco zijn er 23 landen die aan de Middellandse Zee grenzen, en de effecten van de industriële en binnenlandse bronnen van verontreiniging zijn aanzienlijk, evenals de gevolgen van de exploratie en winning van olie en gas in havens, de scheepvaart en op zee, en de feitelijke en potentiële gevolgen van klimaatverandering (met inbegrip van verzuring, toename van extreme weersomstandigheden, stijging van de zeespiegel, opwarming van de zee, enz.)

De Middellandse Zee heeft ook een beruchte reputatie voor illegale (IOO) visserij. Soms gebeurt dit onder het mom van "sportvisserij", waarvan de gevolgen aanzienlijk zijn. Als gevolg van de complexe aard van de nationale zeegrenzen en de ontoereikende bewaking, controle en handhaving vindt bovendien veel illegale, niet-gereglementeerde en niet-gemelde visserijactiviteit plaats buiten de nationale grenzen. In veel gevallen strekken deze zich uit tot slechts 12 mijl. Voorts is er een gebrek aan geharmoniseerd beleid tussen de EU-lidstaten en andere mediterrane landen, wat actie op het niveau van de ROVB's, in de GFCM, noodzakelijk maakt.

Ook rijst de vraag in hoeverre visserijspecifieke maatregelen kunnen worden gebruikt om de visbestanden en het mariene milieu te herstellen, en in hoeverre een pakket veel bredere maatregelen nodig is. Bijvoorbeeld, De MDO kan waarschijnlijk niet worden bereikt door alleen visserijspecifieke maatregelen toe te passen, zoals gesloten seizoenen, vermindering van de vlootcapaciteit, technische maatregelen om de impact van vistuig te verminderen, enz. Tenzij de aantasting van het milieu door verontreinigende stoffen, marien afval (met inbegrip van plastic), door verzuring als gevolg van toenemende CO2-niveaus, enz. wordt aangepakt, zullen de visbestanden zich niet kunnen herstellen tot het niveau van vóór de crisis.

Met uitzondering van de beroepsvisserij wordt verwacht dat alle traditionele sectoren van de maritieme economie in de Middellandse Zee, zoals toerisme, scheepvaart, aquacultuur en offshore olie- en gaswinning, de komende 15 jaar zullen blijven groeien. Relatief nieuwe of opkomende sectoren zoals hernieuwbare energie, zeebodemontginning en biotechnologie zullen naar verwachting nog sneller groeien, hoewel er meer onzekerheid heerst over deze ontwikkelingen en de verwachte impact ervan op het mariene ecosysteem.

Het lijdt geen twijfel dat de weg naar herstel geplaveid zal zijn met een complexe reeks van moeilijkheden. Tenzij de beleidsmakers de kleinschalige visserij en de belanghebbenden uit de sector bij hun plannen en raadplegingen betrekken, zal het echter een hobbelige weg zijn die nergens toe leidt.

Medmare

Crisis in de Middellandse Zee: kleinschalige visserij moet deel uitmaken van de oplossing.

, ,

Medmare

Crisis in de Middellandse Zee: kleinschalige visserij

moet deel uitmaken van de oplossing.

 

Brussel, 20 april 2016

Door Brian O'Riordan, adjunct-directeur

Low Impact Fishers of Europe (LIFE)

 

"Onze patiënt is ziek, maar ademt nog. De diagnose is ernstig, maar er is nog hoop." Uit de openingstoespraak van commissaris Vella in Catania 9 februari 2016, seminar op hoog niveau over de toestand van de visbestanden in de Middellandse Zee en over de GVB-aanpak.

"Gecoördineerde inspanning nodig om ervoor te zorgen dat beste praktijken standaardpraktijken worden in de kleinschalige visserij"Conclusie van de regionale conferentie van de GFCM over kleinschalige visserij.

—————————————–

De "Low Impact Fishers of Europe" (LIFE) stellen dat, wil de visserij in de Middellandse Zee de huidige crisis te boven komen, de kleinschalige visserij moet worden opgenomen als een centraal onderdeel van het geneesmiddel.

Elke oplossing voor de crisis in de Middellandse Zee moet uitgaan van de kleinschalige visserij, aangezien deze sector de sociale en economische ruggengraat van de vissersgemeenschappen vormt.

De toezicht van de Spaanse regering om vertegenwoordigers van de kleinschalige sector op te nemen in hun recente overleg met de visserijsector, milieudeskundigen, wetenschappers en regionale autoriteiten moet worden rechtgezet. Het visserijsecretariaat van het Ministerie van Landbouw, Voedsel en Milieu, dat op 7 april in Madrid bijeenkwam om de details van zijn ontwerp-plan voor het herstel van de visserij in de Middellandse Zee uiteen te zetten, heeft verzuimd het strategische belang van de kleinschalige visserij voor het welslagen van een dergelijk plan te erkennen, maar heeft ook heeft nagelaten vertegenwoordigers van de sector uit te nodigen.

Het Spaanse plan is in voorbereiding op een ministeriële conferentie in Brussel, onder auspiciën van DG Mare, op 27 april, die zal samenvallen met de European Seafood Show (nu genaamd Seafood Expo Wereldwijd). De bijeenkomst is georganiseerd naar aanleiding van de visserijcrisis in de Middellandse Zee, en is de volgende stap na het tweedaagse seminar op hoog niveau over de toestand van de visbestanden in de Middellandse Zee, dat plaatsvond in Catania, Sicilië eerder dit jaar. Aan de conferentie zal worden deelgenomen door de ministers van Visserij van alle landen rond de Middellandse Zee, met als doel overeenstemming te bereiken over de maatregelen die nodig zijn om de crisis in de Middellandse Zee aan te pakken. Voorstellen van deze conferentie zullen naar de 40th Zitting van de Algemene Visserijcommissie voor de Middellandse Zee (GFCM), de regionale organisatie voor visserijbeheer (ROVB) voor de Middellandse Zee en de Zwarte Zee, op 30 mei.

Het belang van de kleinschalige kustvisserij (SSCF) in de Middellandse Zee wordt benadrukt in het Economisch Jaarverslag 2014 over de EU-vissersvloot van het Wetenschappelijk en Technisch Comité voor de visserij (WTECV). Daarin wordt vastgesteld dat, volgens de beschikbare gegevens, voor de vloot in de Middellandse Zee & de Zwarte Zee, de kleinschalige vloot (SSF) bezat 69% van de vloot in aantal en was goed voor 67% van de inspanning, maar verschafte slechts werk aan 51% van het totaal aantal werknemers. Wat de productie betreft, voerde de SSF slechts 13% aan in gewicht, maar 23% in waarde; samen leverden zij 27% van de inkomsten op.

Deze cijfers benadrukken niet alleen het belangrijke sociale en economische gewicht van de sector, maar ook de enorme leemte in de beschikbare gegevens over de aanvoer. Elke bezoeker van een vissershaven in de Middellandse Zee zal onder de indruk zijn van het aantal kleine boten, de hoeveelheden vis die zij gezamenlijk aanlanden en de beschikbaarheid van verse, plaatselijk gevangen vis in de nabijgelegen restaurants en detailhandelszaken. Het is duidelijk dat hun bijdrage aan de aanvoer groter is dan uit de beschikbare gegevens blijkt.

Middellandse Zee breed, volgens de Algemene Commissie voor de Visserij in de Middellandse Zee - de GFCM - SSCF "vormen meer dan 80 procent van de vissersvloot, bieden werk aan ten minste 60 procent van de totale arbeidskrachten aan boord van vaartuigen en zijn goed voor ongeveer 25 procent van de totale waarde van de aanvoer uit de visvangst in de regio. Op zijn best is de kleinschalige visserij een voorbeeld van duurzaam hulpbronnengebruik: het exploiteren van levende mariene hulpbronnen op een manier die de aantasting van het milieu minimaliseert en tegelijkertijd de economische en sociale voordelen maximaliseert. Gecoördineerde inspanningen zijn nodig om ervoor te zorgen dat beste praktijken standaardpraktijken worden".

Kleinschalige activiteiten met een geringe impact, waarbij passief vistuig wordt gebruikt dat op een niet-intensieve en seizoensgebonden polyvalente manier wordt toegepast, bieden ook een kant-en-klare oplossing voor de problemen van overbevissing en aantasting van het milieu als gevolg van grootschaliger intensieve, industriële visserijactiviteiten. Uiteraard worden ook aanzienlijke milieu-effecten veroorzaakt door het onbeperkte gebruik van monofilamentkieuwnetten met kleine mazen, en de daarmee gepaard gaande effecten van spookvisserij. Aan dergelijke onverantwoorde praktijken moet een einde worden gemaakt, net zoals aan onverantwoorde industriële praktijken een einde moet worden gemaakt.

LEVEN beweert ook dat Artikel 17 van het GVB ("basisverordening" (EU) nr. 1380/2013) heeft een belangrijke rol te spelen bij het bevorderen van duurzamere visserijmethoden, gebaseerd op kleinschaliger visserijmethoden met een geringe impact. Artikel 17, dat tot doel heeft verantwoorde en maatschappelijk voordelige visserij te bevorderen, verplicht de staten transparante en objectieve criteria te hanteren, onder meer op ecologisch, sociaal en economisch gebied, bij de toewijzing van de vangstmogelijkheden waarover zij beschikken. Het artikel moedigt de staten ook aan stimulansen te geven aan vissersvaartuigen die selectief vistuig gebruiken of vistechnieken toepassen met een geringer milieueffect, zoals een lager energieverbruik of minder schade aan habitats.

Op een bijeenkomst georganiseerd door LEVEN in Athene op 28 november 2015 eisten kleinschaligere vissers en hun vertegenwoordigende organisaties uit Griekenland, Kroatië, Italië, Cyprus, Frankrijk en Spanje een grotere stem bij de ontwikkeling van het visserijbeleid op nationaal en Europees niveau. Tijdens de bijeenkomst werd gewezen op de noodzaak van het opstellen van langetermijnplannen als een integrerend onderdeel van een dynamischer en doeltreffender beheer van de visserij in de Middellandse Zee. Vissers ook gemarkeerd de noodzaak om te verminderen en dan uiteindelijk te elimineren verontreiniging in de Middellandse Zee vanwege de zeer aanzienlijke negatieve gevolgen voor de kustvisserij en het mariene milieu in ruimere zin

Hoewel de visserijactiviteiten ongetwijfeld een aanzienlijke invloed hebben op de visbestanden en op de mariene habitats die van essentieel belang zijn voor de visserijproductie, zou het onjuist zijn om de de hele schuld voor de visserijcrisis in de Middellandse Zee alleen aan de visserij te wijten. De Middellandse Zee is een half ingesloten zee, en zeer kwetsbaar voor de effecten van menselijke activiteiten. Met inbegrip van Gibraltar en Monaco zijn er 23 landen die aan de Middellandse Zee grenzen, en de effecten van de industriële en binnenlandse bronnen van verontreiniging zijn aanzienlijk, evenals de gevolgen van de exploratie en winning van olie en gas in havens, de scheepvaart en op zee, en de feitelijke en potentiële gevolgen van klimaatverandering (met inbegrip van verzuring, toename van extreme weersomstandigheden, stijging van de zeespiegel, opwarming van de zee, enz.)

De Middellandse Zee heeft ook een beruchte reputatie voor illegale (IOO) visserij. Soms gebeurt dit onder het mom van "sportvisserij", waarvan de gevolgen aanzienlijk zijn. Als gevolg van de complexe aard van de nationale zeegrenzen en de ontoereikende bewaking, controle en handhaving vindt bovendien veel illegale, niet-gereglementeerde en niet-gemelde visserijactiviteit plaats buiten de nationale grenzen. In veel gevallen strekken deze zich uit tot slechts 12 mijl. Voorts is er een gebrek aan geharmoniseerd beleid tussen de EU-lidstaten en andere mediterrane landen, wat actie op het niveau van de ROVB's, in de GFCM, noodzakelijk maakt.

Ook rijst de vraag in hoeverre visserijspecifieke maatregelen kunnen worden gebruikt om de visbestanden en het mariene milieu te herstellen, en in hoeverre een pakket veel bredere maatregelen nodig is. Bijvoorbeeld, De MDO kan waarschijnlijk niet worden bereikt door alleen visserijspecifieke maatregelen toe te passen, zoals gesloten seizoenen, vermindering van de vlootcapaciteit, technische maatregelen om de impact van vistuig te verminderen, enz. Tenzij de aantasting van het milieu door verontreinigende stoffen, marien afval (met inbegrip van plastic), door verzuring als gevolg van toenemende CO2-niveaus, enz. wordt aangepakt, zullen de visbestanden zich niet kunnen herstellen tot het niveau van vóór de crisis.

Met uitzondering van de beroepsvisserij wordt verwacht dat alle traditionele sectoren van de maritieme economie in de Middellandse Zee, zoals toerisme, scheepvaart, aquacultuur en offshore olie- en gaswinning, de komende 15 jaar zullen blijven groeien. Relatief nieuwe of opkomende sectoren zoals hernieuwbare energie, zeebodemontginning en biotechnologie zullen naar verwachting nog sneller groeien, hoewel er meer onzekerheid heerst over deze ontwikkelingen en de verwachte impact ervan op het mariene ecosysteem.

Het lijdt geen twijfel dat de weg naar herstel geplaveid zal zijn met een complexe reeks van moeilijkheden. Tenzij de beleidsmakers de kleinschalige visserij en de belanghebbenden uit de sector bij hun plannen en raadplegingen betrekken, zal het echter een hobbelige weg zijn die nergens toe leidt.

Parlement_2

Europees Parlement pleit voor een regionale aanpak van de kleinschalige visserij

, ,

Parlement_2

Het Europees Parlement pleit voor een regionale aanpak van de kleinschalige visserij, voor een eerlijke verdeling en een geleidelijke verhoging van de quota voor de kleinschalige visserij

 

Brussel, 18 april 2016

LIFE-platform

Op dinsdag 12 april heeft het Europees Parlement tijdens zijn plenaire vergadering in Straatsburg een resolutie aangenomen over "innovatie en diversificatie van de kleinschalige kustvisserij in van de visserij afhankelijke regio's (2015/2090(INI))". http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P8-TA-2016-0109+0+DOC+XML+V0//EN

De rapporteur, Kroatisch euro-afgevaardigde Ruža Tomašićbenadrukte dat er een nieuw geregionaliseerd kader nodig is voor de kleinschalige kustvisserij, om rekening te houden met de specifieke kenmerken van de verschillende visserijgebieden. Onder verwijzing naar het voorbeeld van het Middellandse Zeegebied beklemtoonde Tomašić dat moet worden afgestapt van de uniforme aanpak die het GVB tot dusver heeft gekenmerkt.

LEVEN volledig mee eens is en al sinds de oprichting in 2012 op een dergelijke aanpak aandringt. Zo'n gedifferentieerde aanpak is de enige manier om een halt toe te roepen de uitholling van de visserijrechten en de teloorgang van de kleinschalige visserij. Wij nemen de opmerking van de heer Vella over dat een "Een geregionaliseerde aanpak van de definitie zou enige verdienste kunnen hebben, maar zou ook het risico inhouden dat een ongelijk speelveld wordt gecreëerd."

Een geregionaliseerde aanpak van de definitie van kleinschalige visserij hoeft de EFMZV-definitie evenwel niet te wijzigen. In plaats daarvan zouden bijvoorbeeld de regionale MAP's en de door hen vastgestelde technische maatregelen meer rekening houden met verschillende combinaties van vistuig in de kleinschaliger categorieën niet-gesleept vistuig. Dit zou kunnen geschieden in de vorm van afwijkingen of specifieke technische maatregelen die moeten worden toegepast op de vlootsegmenten die passief vistuig gebruiken.

In LEVENNaar de mening van de Commissie zou de uitvoering van het Tomasic-rapport veel van het onrecht dat de kleinschalige visserijsector is aangedaan, goedmaken en a eerlijker en een meer gelijk speelveld.

In reactie op het initiatief merkte commissaris Vella op dat "het is een feit dat kleinschalige kustvisserijvaartuigen van fundamenteel belang zijn voor de levensvatbaarheid en het weerstandsvermogen van de kustgemeenschappen die van deze vaartuigen afhankelijk zijn, en ik ben het daar volledig mee eens."

De Low Impact Fishers of Europe (LIFE) feliciteert Madame Tomašić voor haar verslag, en het Europees Parlement voor de aanneming ervan. Het rapport onderschrijft de stelling van LIFE dat de specifieke kenmerken van de kleinschalige kustvisserij een gedifferentieerde aanpak vergen, en dat dergelijke visserijtakken het best op plaatselijk niveau, binnen een regionaal kader, kunnen worden omschreven.

Commissaris Vella heeft er terecht op gewezen dat in de Europese Unie ten minste 3 van de 4 vaartuigen (75%) kleinschalig zijn, d.w.z. dat zij minder dan 12 meter lang zijn en niet gesleept vistuig gebruiken.

In tegenstelling tot grootschaliger, meer industriële vormen van visserij, hebben deze kleinschalige activiteiten over het algemeen een geringe impact op het milieu, terwijl zij een grote sociale en economische waarde hebben door te zorgen voor verse vis, banen en de ondersteuning van economische en culturele activiteiten ter plaatse.

Maar, LEVEN is het volledig met Commissaris Vella eens dat de vloot gereguleerd moet worden, en dat een verdere versoepeling van de voorschriften voor de kleinschalige kustvisserij dreigt de visserij door extra vaartuigen aan te moedigen en zou de drukte in de kuststrook kunnen verergeren, vooral in gebieden waar de druk op gereglementeerde en niet-gereglementeerde bestanden al groot is.

LEVEN merkt met bezorgdheid op dat er aanzienlijke mazen in de regelgeving waardoor illegale, niet-gereglementeerde en niet-gemelde visserij onder het mom van sportvisserij plaatsvindt. Deze mazen moeten gedicht worden.

Sinds de start van het gemeenschappelijk visserijbeleid in 1983 is de kleinschalige sector verwaarloosd, gemarginaliseerd en oneerlijk behandeld. Daarom wordt dit vlootsegment ook wel Europa's "vergeten vloot" genoemd. In de afgelopen 20 jaar is dit vlootsegment het sterkst teruggelopen, in sommige gevallen met maar liefst 40 tot 50% sinds 1995.

De achtereenvolgende GVB's, die dateren van 1983, hebben zich meestal geconcentreerd op de grootschalige visserij, waarbij de nationale autoriteiten zich moesten bezighouden met de kleinschaligere visserij. Op enkele uitzonderingen na hebben de nationale autoriteiten ook de neiging om verwaarlozing van de kleinschalige visserijen dit heeft geresulteerd in onrechtvaardige behandeling in vergelijking met de grootschalige visserij (wat betreft toegangsrechten tot de visserij, toegang tot de markten, toegang tot de besluitvorming, enz.)

Tot de meest recente herziening en hervorming van het gemeenschappelijk visserijbeleid van de Europese Unie (GVB) werd het beheer van de kleinschalige visserij als een nationale aangelegenheid beschouwd. Tijdens de raadpleging over het groenboek die in 2009 van start ging, werd de vraag gesteld of het GVB al dan niet moest kiezen voor een gedifferentieerde aanpak van het visserijbeheer: een aanpak voor kleinschalige vloten in kustgemeenschappen, met de nadruk op sociale doelstellingen, en een andere aanpak voor grootschalige vloten, waarbij capaciteitsaanpassing en economische efficiëntie centraal staan.

Hoewel dit voorstel niet in het nieuwe GVB is opgenomen, was het bekrachtigd door het Europees Parlementwaarin een uitgebreide reeks maatregelen werd voorgesteld om de kleinschalige sector te verdedigen en te bevorderen.

LEVEN is ingenomen met het feit dat het financiële instrument voor de uitvoering van het GVB, het Europees Fonds voor Maritieme Zaken en Visserij (EFMZV - (EU) nr. 508/2014), alsook de marktverordening ((EU) nr. 1379/2013 ) en de verordening voor de adviesraden (Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/242 van de Commissie) allemaal bepalingen bevatten die positief discrimineren ten gunste van de kleinschalige visserij.

Maar, zoals Commissaris Vella opmerkte, de uitvoering van deze maatregelen hangt af van de lidstatendat het is hun verantwoordelijkheid om, in het kader van de respectieve eind 2015 goedgekeurde operationele programma's, te beslissen hoe hun strategische voorkeuren in concrete steun voor hun kleinschalige kustvisserijvloot kunnen worden omgezet.

LEVEN roept de lidstaten op het belang van kleinschalige kustvloten te erkennen door middel van specifieke plannen voor de modernisering van de vloot. LIFE schaart zich ook volledig achter de oproep van het Europees Parlement om de quota voor de ambachtelijke visserij worden verhoogd, om deze in sociaal en ecologisch opzicht duurzame vorm van visserij te stimuleren.

Naar onze mening is de uitvoering van artikel 17 is in dit verband van vitaal belang. Artikel 17 roept de lidstaten op om "transparante en objectieve criteria te hanteren, onder meer van ecologische, sociale en economische aard", bij de verdeling van de vangstmogelijkheden die hen ter beschikking staan. "De te hanteren criteria kunnen onder meer betrekking hebben op het effect van de visserij op het milieu, de naleving van de voorschriften in het verleden, de bijdrage aan de plaatselijke economie en de historische vangstniveaus. De lidstaten streven ernaar om, binnen de hun toegewezen vangstmogelijkheden, stimulansen te geven aan vissersvaartuigen die gebruik maken van selectief vistuig of van vangsttechnieken met een verminderd milieueffect, zoals een lager energieverbruik of minder schade aan habitats."

Dergelijke maatregelen, indien toegepast in de geest van het artikel, zouden ongetwijfeld in belangrijke mate bijdragen tot het positieve actie nodig voor kleinschalige visserij om weer een prominente plaats in te nemen in de Europese visserij.

Hoewel veel van de voorstellen van mevrouw Tomasic al in het nieuwe GVB zijn opgenomen, wordt in haar verslag de nadruk gelegd op de inertie in de lidstaten om de voorgestelde positieve acties inzake kleinschalige visserij te ondernemen, en de noodzaak van de volledige uitvoering ervan.

 

Parlement_2

Europees Parlement pleit voor een regionale aanpak van de kleinschalige visserij

, ,

Parlement_2

Het Europees Parlement pleit voor een regionale aanpak van de kleinschalige visserij, voor een eerlijke verdeling en een geleidelijke verhoging van de quota voor de kleinschalige visserij

 

Brussel, 18 april 2016

LIFE-platform

Op dinsdag 12 april heeft het Europees Parlement tijdens zijn plenaire vergadering in Straatsburg een resolutie aangenomen over "innovatie en diversificatie van de kleinschalige kustvisserij in van de visserij afhankelijke regio's (2015/2090(INI))". http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P8-TA-2016-0109+0+DOC+XML+V0//EN

De rapporteur, Kroatisch euro-afgevaardigde Ruža Tomašićbenadrukte dat er een nieuw geregionaliseerd kader nodig is voor de kleinschalige kustvisserij, om rekening te houden met de specifieke kenmerken van de verschillende visserijgebieden. Onder verwijzing naar het voorbeeld van het Middellandse Zeegebied beklemtoonde Tomašić dat moet worden afgestapt van de uniforme aanpak die het GVB tot dusver heeft gekenmerkt.

LEVEN volledig mee eens is en al sinds de oprichting in 2012 op een dergelijke aanpak aandringt. Zo'n gedifferentieerde aanpak is de enige manier om een halt toe te roepen de uitholling van de visserijrechten en de teloorgang van de kleinschalige visserij. Wij nemen de opmerking van de heer Vella over dat een "Een geregionaliseerde aanpak van de definitie zou enige verdienste kunnen hebben, maar zou ook het risico inhouden dat een ongelijk speelveld wordt gecreëerd."

Een geregionaliseerde aanpak van de definitie van kleinschalige visserij hoeft de EFMZV-definitie evenwel niet te wijzigen. In plaats daarvan zouden bijvoorbeeld de regionale MAP's en de door hen vastgestelde technische maatregelen meer rekening houden met verschillende combinaties van vistuig in de kleinschaliger categorieën niet-gesleept vistuig. Dit zou kunnen geschieden in de vorm van afwijkingen of specifieke technische maatregelen die moeten worden toegepast op de vlootsegmenten die passief vistuig gebruiken.

In LEVENNaar de mening van de Commissie zou de uitvoering van het Tomasic-rapport veel van het onrecht dat de kleinschalige visserijsector is aangedaan, goedmaken en a eerlijker en een meer gelijk speelveld.

In reactie op het initiatief merkte commissaris Vella op dat "het is een feit dat kleinschalige kustvisserijvaartuigen van fundamenteel belang zijn voor de levensvatbaarheid en het weerstandsvermogen van de kustgemeenschappen die van deze vaartuigen afhankelijk zijn, en ik ben het daar volledig mee eens."

De Low Impact Fishers of Europe (LIFE) feliciteert Madame Tomašić voor haar verslag, en het Europees Parlement voor de aanneming ervan. Het rapport onderschrijft de stelling van LIFE dat de specifieke kenmerken van de kleinschalige kustvisserij een gedifferentieerde aanpak vergen, en dat dergelijke visserijtakken het best op plaatselijk niveau, binnen een regionaal kader, kunnen worden omschreven.

Commissaris Vella heeft er terecht op gewezen dat in de Europese Unie ten minste 3 van de 4 vaartuigen (75%) kleinschalig zijn, d.w.z. dat zij minder dan 12 meter lang zijn en niet gesleept vistuig gebruiken.

In tegenstelling tot grootschaliger, meer industriële vormen van visserij, hebben deze kleinschalige activiteiten over het algemeen een geringe impact op het milieu, terwijl zij een grote sociale en economische waarde hebben door te zorgen voor verse vis, banen en de ondersteuning van economische en culturele activiteiten ter plaatse.

Maar, LEVEN is het volledig met Commissaris Vella eens dat de vloot gereguleerd moet worden, en dat een verdere versoepeling van de voorschriften voor de kleinschalige kustvisserij dreigt de visserij door extra vaartuigen aan te moedigen en zou de drukte in de kuststrook kunnen verergeren, vooral in gebieden waar de druk op gereglementeerde en niet-gereglementeerde bestanden al groot is.

LEVEN merkt met bezorgdheid op dat er aanzienlijke mazen in de regelgeving waardoor illegale, niet-gereglementeerde en niet-gemelde visserij onder het mom van sportvisserij plaatsvindt. Deze mazen moeten gedicht worden.

Sinds de start van het gemeenschappelijk visserijbeleid in 1983 is de kleinschalige sector verwaarloosd, gemarginaliseerd en oneerlijk behandeld. Daarom wordt dit vlootsegment ook wel Europa's "vergeten vloot" genoemd. In de afgelopen 20 jaar is dit vlootsegment het sterkst teruggelopen, in sommige gevallen met maar liefst 40 tot 50% sinds 1995.

De achtereenvolgende GVB's, die dateren van 1983, hebben zich meestal geconcentreerd op de grootschalige visserij, waarbij de nationale autoriteiten zich moesten bezighouden met de kleinschaligere visserij. Op enkele uitzonderingen na hebben de nationale autoriteiten ook de neiging om verwaarlozing van de kleinschalige visserijen dit heeft geresulteerd in onrechtvaardige behandeling in vergelijking met de grootschalige visserij (wat betreft toegangsrechten tot de visserij, toegang tot de markten, toegang tot de besluitvorming, enz.)

Tot de meest recente herziening en hervorming van het gemeenschappelijk visserijbeleid van de Europese Unie (GVB) werd het beheer van de kleinschalige visserij als een nationale aangelegenheid beschouwd. Tijdens de raadpleging over het groenboek die in 2009 van start ging, werd de vraag gesteld of het GVB al dan niet moest kiezen voor een gedifferentieerde aanpak van het visserijbeheer: een aanpak voor kleinschalige vloten in kustgemeenschappen, met de nadruk op sociale doelstellingen, en een andere aanpak voor grootschalige vloten, waarbij capaciteitsaanpassing en economische efficiëntie centraal staan.

Hoewel dit voorstel niet in het nieuwe GVB is opgenomen, was het bekrachtigd door het Europees Parlementwaarin een uitgebreide reeks maatregelen werd voorgesteld om de kleinschalige sector te verdedigen en te bevorderen.

LEVEN is ingenomen met het feit dat het financiële instrument voor de uitvoering van het GVB, het Europees Fonds voor Maritieme Zaken en Visserij (EFMZV - (EU) nr. 508/2014), alsook de marktverordening ((EU) nr. 1379/2013 ) en de verordening voor de adviesraden (Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/242 van de Commissie) allemaal bepalingen bevatten die positief discrimineren ten gunste van de kleinschalige visserij.

Maar, zoals Commissaris Vella opmerkte, de uitvoering van deze maatregelen hangt af van de lidstatendat het is hun verantwoordelijkheid om, in het kader van de respectieve eind 2015 goedgekeurde operationele programma's, te beslissen hoe hun strategische voorkeuren in concrete steun voor hun kleinschalige kustvisserijvloot kunnen worden omgezet.

LEVEN roept de lidstaten op het belang van kleinschalige kustvloten te erkennen door middel van specifieke plannen voor de modernisering van de vloot. LIFE schaart zich ook volledig achter de oproep van het Europees Parlement om de quota voor de ambachtelijke visserij worden verhoogd, om deze in sociaal en ecologisch opzicht duurzame vorm van visserij te stimuleren.

Naar onze mening is de uitvoering van artikel 17 is in dit verband van vitaal belang. Artikel 17 roept de lidstaten op om "transparante en objectieve criteria te hanteren, onder meer van ecologische, sociale en economische aard", bij de verdeling van de vangstmogelijkheden die hen ter beschikking staan. "De te hanteren criteria kunnen onder meer betrekking hebben op het effect van de visserij op het milieu, de naleving van de voorschriften in het verleden, de bijdrage aan de plaatselijke economie en de historische vangstniveaus. De lidstaten streven ernaar om, binnen de hun toegewezen vangstmogelijkheden, stimulansen te geven aan vissersvaartuigen die gebruik maken van selectief vistuig of van vangsttechnieken met een verminderd milieueffect, zoals een lager energieverbruik of minder schade aan habitats."

Dergelijke maatregelen, indien toegepast in de geest van het artikel, zouden ongetwijfeld in belangrijke mate bijdragen tot het positieve actie nodig voor kleinschalige visserij om weer een prominente plaats in te nemen in de Europese visserij.

Hoewel veel van de voorstellen van mevrouw Tomasic al in het nieuwe GVB zijn opgenomen, wordt in haar verslag de nadruk gelegd op de inertie in de lidstaten om de voorgestelde positieve acties inzake kleinschalige visserij te ondernemen, en de noodzaak van de volledige uitvoering ervan.

 

Parlement_2

Europees Parlement pleit voor een regionale aanpak van de kleinschalige visserij

, ,

Parlement_2

Het Europees Parlement pleit voor een regionale aanpak van de kleinschalige visserij, voor een eerlijke verdeling en een geleidelijke verhoging van de quota voor de kleinschalige visserij

 

Brussel, 18 april 2016

LIFE-platform

 

Op dinsdag 12 april heeft het Europees Parlement tijdens zijn plenaire vergadering in Straatsburg een resolutie aangenomen over "innovatie en diversificatie van de kleinschalige kustvisserij in van de visserij afhankelijke regio's (2015/2090(INI))". http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P8-TA-2016-0109+0+DOC+XML+V0//EN

De rapporteur, Kroatisch euro-afgevaardigde Ruža Tomašićbenadrukte dat er een nieuw geregionaliseerd kader nodig is voor de kleinschalige kustvisserij, om rekening te houden met de specifieke kenmerken van de verschillende visserijgebieden. Onder verwijzing naar het voorbeeld van het Middellandse Zeegebied beklemtoonde Tomašić dat moet worden afgestapt van de uniforme aanpak die het GVB tot dusver heeft gekenmerkt.

LEVEN volledig mee eens is en al sinds de oprichting in 2012 op een dergelijke aanpak aandringt. Zo'n gedifferentieerde aanpak is de enige manier om een halt toe te roepen de uitholling van de visserijrechten en de teloorgang van de kleinschalige visserij. Wij nemen de opmerking van de heer Vella over dat een "Een geregionaliseerde aanpak van de definitie zou enige verdienste kunnen hebben, maar zou ook het risico inhouden dat een ongelijk speelveld wordt gecreëerd."

Een geregionaliseerde aanpak van de definitie van kleinschalige visserij hoeft de EFMZV-definitie evenwel niet te wijzigen. In plaats daarvan zouden bijvoorbeeld de regionale MAP's en de door hen vastgestelde technische maatregelen meer rekening houden met verschillende combinaties van vistuig in de kleinschaliger categorieën niet-gesleept vistuig. Dit zou kunnen geschieden in de vorm van afwijkingen of specifieke technische maatregelen die moeten worden toegepast op de vlootsegmenten die passief vistuig gebruiken.

In LEVENNaar de mening van de Commissie zou de uitvoering van het Tomasic-rapport veel van het onrecht dat de kleinschalige visserijsector is aangedaan, goedmaken en a eerlijker en een meer gelijk speelveld.

In reactie op het initiatief merkte commissaris Vella op dat "het is een feit dat kleinschalige kustvisserijvaartuigen van fundamenteel belang zijn voor de levensvatbaarheid en het weerstandsvermogen van de kustgemeenschappen die van deze vaartuigen afhankelijk zijn, en ik ben het daar volledig mee eens."

De Low Impact Fishers of Europe (LIFE) feliciteert Madame Tomašić voor haar verslag, en het Europees Parlement voor de aanneming ervan. Het rapport onderschrijft de stelling van LIFE dat de specifieke kenmerken van de kleinschalige kustvisserij een gedifferentieerde aanpak vergen, en dat dergelijke visserijtakken het best op plaatselijk niveau, binnen een regionaal kader, kunnen worden omschreven.

Commissaris Vella heeft er terecht op gewezen dat in de Europese Unie ten minste 3 van de 4 vaartuigen (75%) kleinschalig zijn, d.w.z. dat zij minder dan 12 meter lang zijn en niet gesleept vistuig gebruiken.

In tegenstelling tot grootschaliger, meer industriële vormen van visserij, hebben deze kleinschalige activiteiten over het algemeen een geringe impact op het milieu, terwijl zij een grote sociale en economische waarde hebben door te zorgen voor verse vis, banen en de ondersteuning van economische en culturele activiteiten ter plaatse.

Maar, LEVEN is het volledig met Commissaris Vella eens dat de vloot gereguleerd moet worden, en dat een verdere versoepeling van de voorschriften voor de kleinschalige kustvisserij dreigt de visserij door extra vaartuigen aan te moedigen en zou de drukte in de kuststrook kunnen verergeren, vooral in gebieden waar de druk op gereglementeerde en niet-gereglementeerde bestanden al groot is.

LEVEN merkt met bezorgdheid op dat er aanzienlijke mazen in de regelgeving waardoor illegale, niet-gereglementeerde en niet-gemelde visserij onder het mom van sportvisserij plaatsvindt. Deze mazen moeten gedicht worden.

Sinds de start van het gemeenschappelijk visserijbeleid in 1983 is de kleinschalige sector verwaarloosd, gemarginaliseerd en oneerlijk behandeld. Daarom wordt dit vlootsegment ook wel Europa's "vergeten vloot" genoemd. In de afgelopen 20 jaar is dit vlootsegment het sterkst teruggelopen, in sommige gevallen met maar liefst 40 tot 50% sinds 1995.

De achtereenvolgende GVB's, die dateren van 1983, hebben zich meestal geconcentreerd op de grootschalige visserij, waarbij de nationale autoriteiten zich moesten bezighouden met de kleinschaligere visserij. Op enkele uitzonderingen na hebben de nationale autoriteiten ook de neiging om verwaarlozing van de kleinschalige visserijen dit heeft geresulteerd in onrechtvaardige behandeling in vergelijking met de grootschalige visserij (wat betreft toegangsrechten tot de visserij, toegang tot de markten, toegang tot de besluitvorming, enz.)

Tot de meest recente herziening en hervorming van het gemeenschappelijk visserijbeleid van de Europese Unie (GVB) werd het beheer van de kleinschalige visserij als een nationale aangelegenheid beschouwd. Tijdens de raadpleging over het groenboek die in 2009 van start ging, werd de vraag gesteld of het GVB al dan niet moest kiezen voor een gedifferentieerde aanpak van het visserijbeheer: een aanpak voor kleinschalige vloten in kustgemeenschappen, met de nadruk op sociale doelstellingen, en een andere aanpak voor grootschalige vloten, waarbij capaciteitsaanpassing en economische efficiëntie centraal staan.

Hoewel dit voorstel niet in het nieuwe GVB is opgenomen, was het bekrachtigd door het Europees Parlementwaarin een uitgebreide reeks maatregelen werd voorgesteld om de kleinschalige sector te verdedigen en te bevorderen.

LEVEN is ingenomen met het feit dat het financiële instrument voor de uitvoering van het GVB, het Europees Fonds voor Maritieme Zaken en Visserij (EFMZV - (EU) nr. 508/2014), alsook de marktverordening ((EU) nr. 1379/2013 ) en de verordening voor de adviesraden (Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/242 van de Commissie) allemaal bepalingen bevatten die positief discrimineren ten gunste van de kleinschalige visserij.

Maar, zoals Commissaris Vella opmerkte, de uitvoering van deze maatregelen hangt af van de lidstatendat het is hun verantwoordelijkheid om, in het kader van de respectieve eind 2015 goedgekeurde operationele programma's, te beslissen hoe hun strategische voorkeuren in concrete steun voor hun kleinschalige kustvisserijvloot kunnen worden omgezet.

LEVEN roept de lidstaten op het belang van kleinschalige kustvloten te erkennen door middel van specifieke plannen voor de modernisering van de vloot. LIFE schaart zich ook volledig achter de oproep van het Europees Parlement om de quota voor de ambachtelijke visserij worden verhoogd, om deze in sociaal en ecologisch opzicht duurzame vorm van visserij te stimuleren.

Naar onze mening is de uitvoering van artikel 17 is in dit verband van vitaal belang. Artikel 17 roept de lidstaten op om "transparante en objectieve criteria te hanteren, onder meer van ecologische, sociale en economische aard", bij de verdeling van de vangstmogelijkheden die hen ter beschikking staan. "De te hanteren criteria kunnen onder meer betrekking hebben op het effect van de visserij op het milieu, de naleving van de voorschriften in het verleden, de bijdrage aan de plaatselijke economie en de historische vangstniveaus. De lidstaten streven ernaar om, binnen de hun toegewezen vangstmogelijkheden, stimulansen te geven aan vissersvaartuigen die gebruik maken van selectief vistuig of van vangsttechnieken met een verminderd milieueffect, zoals een lager energieverbruik of minder schade aan habitats."

Dergelijke maatregelen, indien toegepast in de geest van het artikel, zouden ongetwijfeld in belangrijke mate bijdragen tot het positieve actie nodig voor kleinschalige visserij om weer een prominente plaats in te nemen in de Europese visserij.

Hoewel veel van de voorstellen van mevrouw Tomasic al in het nieuwe GVB zijn opgenomen, wordt in haar verslag de nadruk gelegd op de inertie in de lidstaten om de voorgestelde positieve acties inzake kleinschalige visserij te ondernemen, en de noodzaak van de volledige uitvoering ervan.

 

Parlement_2

Europees Parlement pleit voor een regionale aanpak van de kleinschalige visserij

, ,

Parlement_2

Het Europees Parlement pleit voor een regionale aanpak van de kleinschalige visserij, voor een eerlijke verdeling en een geleidelijke verhoging van de quota voor de kleinschalige visserij 

 

Brussel, 18 april 2016

LIFE-platform

 

Op dinsdag 12 april heeft het Europees Parlement tijdens zijn plenaire vergadering in Straatsburg een resolutie aangenomen over "innovatie en diversificatie van de kleinschalige kustvisserij in van de visserij afhankelijke regio's (2015/2090(INI))". http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P8-TA-2016-0109+0+DOC+XML+V0//EN

De rapporteur, Kroatisch euro-afgevaardigde Ruža Tomašićbenadrukte dat er een nieuw geregionaliseerd kader nodig is voor de kleinschalige kustvisserij, om rekening te houden met de specifieke kenmerken van de verschillende visserijgebieden. Onder verwijzing naar het voorbeeld van het Middellandse Zeegebied beklemtoonde Tomašić dat moet worden afgestapt van de uniforme aanpak die het GVB tot dusver heeft gekenmerkt.

LEVEN volledig mee eens is en al sinds de oprichting in 2012 op een dergelijke aanpak aandringt. Zo'n gedifferentieerde aanpak is de enige manier om een halt toe te roepen de uitholling van de visserijrechten en de teloorgang van de kleinschalige visserij. Wij nemen de opmerking van de heer Vella over dat een "Een geregionaliseerde aanpak van de definitie zou enige verdienste kunnen hebben, maar zou ook het risico inhouden dat een ongelijk speelveld wordt gecreëerd."

Een geregionaliseerde aanpak van de definitie van kleinschalige visserij hoeft de EFMZV-definitie evenwel niet te wijzigen. In plaats daarvan zouden bijvoorbeeld de regionale MAP's en de door hen vastgestelde technische maatregelen meer rekening houden met verschillende combinaties van vistuig in de kleinschaliger categorieën niet-gesleept vistuig. Dit zou kunnen geschieden in de vorm van afwijkingen of specifieke technische maatregelen die moeten worden toegepast op de vlootsegmenten die passief vistuig gebruiken.

In LEVENNaar de mening van de Commissie zou de uitvoering van het Tomasic-rapport veel van het onrecht dat de kleinschalige visserijsector is aangedaan, goedmaken en a eerlijker en een meer gelijk speelveld.

In reactie op het initiatief merkte commissaris Vella op dat "het is een feit dat kleinschalige kustvisserijvaartuigen van fundamenteel belang zijn voor de levensvatbaarheid en het weerstandsvermogen van de kustgemeenschappen die van deze vaartuigen afhankelijk zijn, en ik ben het daar volledig mee eens."

De Low Impact Fishers of Europe (LIFE) feliciteert Madame Tomašić voor haar verslag, en het Europees Parlement voor de aanneming ervan. Het rapport onderschrijft de stelling van LIFE dat de specifieke kenmerken van de kleinschalige kustvisserij een gedifferentieerde aanpak vergen, en dat dergelijke visserijtakken het best op plaatselijk niveau, binnen een regionaal kader, kunnen worden omschreven.

Commissaris Vella heeft er terecht op gewezen dat in de Europese Unie ten minste 3 van de 4 vaartuigen (75%) kleinschalig zijn, d.w.z. dat zij minder dan 12 meter lang zijn en niet gesleept vistuig gebruiken.

In tegenstelling tot grootschaliger, meer industriële vormen van visserij, hebben deze kleinschalige activiteiten over het algemeen een geringe impact op het milieu, terwijl zij een grote sociale en economische waarde hebben door te zorgen voor verse vis, banen en de ondersteuning van economische en culturele activiteiten ter plaatse.

Maar, LEVEN is het volledig met Commissaris Vella eens dat de vloot gereguleerd moet worden, en dat een verdere versoepeling van de voorschriften voor de kleinschalige kustvisserij dreigt de visserij door extra vaartuigen aan te moedigen en zou de drukte in de kuststrook kunnen verergeren, vooral in gebieden waar de druk op gereglementeerde en niet-gereglementeerde bestanden al groot is.

LEVEN merkt met bezorgdheid op dat er aanzienlijke mazen in de regelgeving waardoor illegale, niet-gereglementeerde en niet-gemelde visserij onder het mom van sportvisserij plaatsvindt. Deze mazen moeten gedicht worden.

Sinds de start van het gemeenschappelijk visserijbeleid in 1983 is de kleinschalige sector verwaarloosd, gemarginaliseerd en oneerlijk behandeld. Daarom wordt dit vlootsegment ook wel Europa's "vergeten vloot" genoemd. In de afgelopen 20 jaar is dit vlootsegment het sterkst teruggelopen, in sommige gevallen met maar liefst 40 tot 50% sinds 1995.

De achtereenvolgende GVB's, die dateren van 1983, hebben zich meestal geconcentreerd op de grootschalige visserij, waarbij de nationale autoriteiten zich moesten bezighouden met de kleinschaligere visserij. Op enkele uitzonderingen na hebben de nationale autoriteiten ook de neiging om verwaarlozing van de kleinschalige visserijen dit heeft geresulteerd in onrechtvaardige behandeling in vergelijking met de grootschalige visserij (wat betreft toegangsrechten tot de visserij, toegang tot de markten, toegang tot de besluitvorming, enz.)

Tot de meest recente herziening en hervorming van het gemeenschappelijk visserijbeleid van de Europese Unie (GVB) werd het beheer van de kleinschalige visserij als een nationale aangelegenheid beschouwd. Tijdens de raadpleging over het groenboek die in 2009 van start ging, werd de vraag gesteld of het GVB al dan niet moest kiezen voor een gedifferentieerde aanpak van het visserijbeheer: een aanpak voor kleinschalige vloten in kustgemeenschappen, met de nadruk op sociale doelstellingen, en een andere aanpak voor grootschalige vloten, waarbij capaciteitsaanpassing en economische efficiëntie centraal staan.

Hoewel dit voorstel niet in het nieuwe GVB is opgenomen, was het bekrachtigd door het Europees Parlementwaarin een uitgebreide reeks maatregelen werd voorgesteld om de kleinschalige sector te verdedigen en te bevorderen.

LEVEN is ingenomen met het feit dat het financiële instrument voor de uitvoering van het GVB, het Europees Fonds voor Maritieme Zaken en Visserij (EFMZV - (EU) nr. 508/2014), alsook de marktverordening ((EU) nr. 1379/2013 ) en de verordening voor de adviesraden (Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/242 van de Commissie) allemaal bepalingen bevatten die positief discrimineren ten gunste van de kleinschalige visserij.

Maar, zoals Commissaris Vella opmerkte, de uitvoering van deze maatregelen hangt af van de lidstatendat het is hun verantwoordelijkheid om, in het kader van de respectieve eind 2015 goedgekeurde operationele programma's, te beslissen hoe hun strategische voorkeuren in concrete steun voor hun kleinschalige kustvisserijvloot kunnen worden omgezet.

LEVEN roept de lidstaten op het belang van kleinschalige kustvloten te erkennen door middel van specifieke plannen voor de modernisering van de vloot. LIFE schaart zich ook volledig achter de oproep van het Europees Parlement om de quota voor de ambachtelijke visserij worden verhoogd, om deze in sociaal en ecologisch opzicht duurzame vorm van visserij te stimuleren.

Naar onze mening is de uitvoering van artikel 17 is in dit verband van vitaal belang. Artikel 17 roept de lidstaten op om "transparante en objectieve criteria te hanteren, onder meer van ecologische, sociale en economische aard", bij de verdeling van de vangstmogelijkheden die hen ter beschikking staan. "De te hanteren criteria kunnen onder meer betrekking hebben op het effect van de visserij op het milieu, de naleving van de voorschriften in het verleden, de bijdrage aan de plaatselijke economie en de historische vangstniveaus. De lidstaten streven ernaar om, binnen de hun toegewezen vangstmogelijkheden, stimulansen te geven aan vissersvaartuigen die gebruik maken van selectief vistuig of van vangsttechnieken met een verminderd milieueffect, zoals een lager energieverbruik of minder schade aan habitats."

Dergelijke maatregelen, indien toegepast in de geest van het artikel, zouden ongetwijfeld in belangrijke mate bijdragen tot het positieve actie nodig voor kleinschalige visserij om weer een prominente plaats in te nemen in de Europese visserij.

Hoewel veel van de voorstellen van mevrouw Tomasic al in het nieuwe GVB zijn opgenomen, wordt in haar verslag de nadruk gelegd op de inertie in de lidstaten om de voorgestelde positieve acties inzake kleinschalige visserij te ondernemen, en de noodzaak van de volledige uitvoering ervan.

 

 

 

 

Parlement_2

Europees Parlement pleit voor een regionale aanpak van de kleinschalige visserij

, ,

Parlement_2

Het Europees Parlement pleit voor een regionale aanpak van de kleinschalige visserij, voor een eerlijke verdeling en een geleidelijke verhoging van de quota voor de kleinschalige visserij 

 

Brussel, 18 april 2016

LIFE-platform

 

Op dinsdag 12 april heeft het Europees Parlement tijdens zijn plenaire vergadering in Straatsburg een resolutie aangenomen over "innovatie en diversificatie van de kleinschalige kustvisserij in van de visserij afhankelijke regio's (2015/2090(INI))". http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P8-TA-2016-0109+0+DOC+XML+V0//EN

De rapporteur, Kroatisch euro-afgevaardigde Ruža Tomašićbenadrukte dat er een nieuw geregionaliseerd kader nodig is voor de kleinschalige kustvisserij, om rekening te houden met de specifieke kenmerken van de verschillende visserijgebieden. Onder verwijzing naar het voorbeeld van het Middellandse Zeegebied beklemtoonde Tomašić dat moet worden afgestapt van de uniforme aanpak die het GVB tot dusver heeft gekenmerkt.

LEVEN volledig mee eens is en al sinds de oprichting in 2012 op een dergelijke aanpak aandringt. Zo'n gedifferentieerde aanpak is de enige manier om een halt toe te roepen de uitholling van de visserijrechten en de teloorgang van de kleinschalige visserij. Wij nemen de opmerking van de heer Vella over dat een "Een geregionaliseerde aanpak van de definitie zou enige verdienste kunnen hebben, maar zou ook het risico inhouden dat een ongelijk speelveld wordt gecreëerd."

Een geregionaliseerde aanpak van de definitie van kleinschalige visserij hoeft de EFMZV-definitie evenwel niet te wijzigen. In plaats daarvan zouden bijvoorbeeld de regionale MAP's en de door hen vastgestelde technische maatregelen meer rekening houden met verschillende combinaties van vistuig in de kleinschaliger categorieën niet-gesleept vistuig. Dit zou kunnen geschieden in de vorm van afwijkingen of specifieke technische maatregelen die moeten worden toegepast op de vlootsegmenten die passief vistuig gebruiken.

In LEVENNaar de mening van de Commissie zou de uitvoering van het Tomasic-rapport veel van het onrecht dat de kleinschalige visserijsector is aangedaan, goedmaken en a eerlijker en een meer gelijk speelveld.

In reactie op het initiatief merkte commissaris Vella op dat "het is een feit dat kleinschalige kustvisserijvaartuigen van fundamenteel belang zijn voor de levensvatbaarheid en het weerstandsvermogen van de kustgemeenschappen die van deze vaartuigen afhankelijk zijn, en ik ben het daar volledig mee eens."

De Low Impact Fishers of Europe (LIFE) feliciteert Madame Tomašić voor haar verslag, en het Europees Parlement voor de aanneming ervan. Het rapport onderschrijft de stelling van LIFE dat de specifieke kenmerken van de kleinschalige kustvisserij een gedifferentieerde aanpak vergen, en dat dergelijke visserijtakken het best op plaatselijk niveau, binnen een regionaal kader, kunnen worden omschreven.

Commissaris Vella heeft er terecht op gewezen dat in de Europese Unie ten minste 3 van de 4 vaartuigen (75%) kleinschalig zijn, d.w.z. dat zij minder dan 12 meter lang zijn en niet gesleept vistuig gebruiken.

In tegenstelling tot grootschaliger, meer industriële vormen van visserij, hebben deze kleinschalige activiteiten over het algemeen een geringe impact op het milieu, terwijl zij een grote sociale en economische waarde hebben door te zorgen voor verse vis, banen en de ondersteuning van economische en culturele activiteiten ter plaatse.

Maar, LEVEN is het volledig met Commissaris Vella eens dat de vloot gereguleerd moet worden, en dat een verdere versoepeling van de voorschriften voor de kleinschalige kustvisserij dreigt de visserij door extra vaartuigen aan te moedigen en zou de drukte in de kuststrook kunnen verergeren, vooral in gebieden waar de druk op gereglementeerde en niet-gereglementeerde bestanden al groot is.

LEVEN merkt met bezorgdheid op dat er aanzienlijke mazen in de regelgeving waardoor illegale, niet-gereglementeerde en niet-gemelde visserij onder het mom van sportvisserij plaatsvindt. Deze mazen moeten gedicht worden.

Sinds de start van het gemeenschappelijk visserijbeleid in 1983 is de kleinschalige sector verwaarloosd, gemarginaliseerd en oneerlijk behandeld. Daarom wordt dit vlootsegment ook wel Europa's "vergeten vloot" genoemd. In de afgelopen 20 jaar is dit vlootsegment het sterkst teruggelopen, in sommige gevallen met maar liefst 40 tot 50% sinds 1995.

De achtereenvolgende GVB's, die dateren van 1983, hebben zich meestal geconcentreerd op de grootschalige visserij, waarbij de nationale autoriteiten zich moesten bezighouden met de kleinschaligere visserij. Op enkele uitzonderingen na hebben de nationale autoriteiten ook de neiging om verwaarlozing van de kleinschalige visserijen dit heeft geresulteerd in onrechtvaardige behandeling in vergelijking met de grootschalige visserij (wat betreft toegangsrechten tot de visserij, toegang tot de markten, toegang tot de besluitvorming, enz.)

Tot de meest recente herziening en hervorming van het gemeenschappelijk visserijbeleid van de Europese Unie (GVB) werd het beheer van de kleinschalige visserij als een nationale aangelegenheid beschouwd. Tijdens de raadpleging over het groenboek die in 2009 van start ging, werd de vraag gesteld of het GVB al dan niet moest kiezen voor een gedifferentieerde aanpak van het visserijbeheer: een aanpak voor kleinschalige vloten in kustgemeenschappen, met de nadruk op sociale doelstellingen, en een andere aanpak voor grootschalige vloten, waarbij capaciteitsaanpassing en economische efficiëntie centraal staan.

Hoewel dit voorstel niet in het nieuwe GVB is opgenomen, was het bekrachtigd door het Europees Parlementwaarin een uitgebreide reeks maatregelen werd voorgesteld om de kleinschalige sector te verdedigen en te bevorderen.

LEVEN is ingenomen met het feit dat het financiële instrument voor de uitvoering van het GVB, het Europees Fonds voor Maritieme Zaken en Visserij (EFMZV - (EU) nr. 508/2014), alsook de marktverordening ((EU) nr. 1379/2013 ) en de verordening voor de adviesraden (Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/242 van de Commissie) allemaal bepalingen bevatten die positief discrimineren ten gunste van de kleinschalige visserij.

Maar, zoals Commissaris Vella opmerkte, de uitvoering van deze maatregelen hangt af van de lidstatendat het is hun verantwoordelijkheid om, in het kader van de respectieve eind 2015 goedgekeurde operationele programma's, te beslissen hoe hun strategische voorkeuren in concrete steun voor hun kleinschalige kustvisserijvloot kunnen worden omgezet.

LEVEN roept de lidstaten op het belang van kleinschalige kustvloten te erkennen door middel van specifieke plannen voor de modernisering van de vloot. LIFE schaart zich ook volledig achter de oproep van het Europees Parlement om de quota voor de ambachtelijke visserij worden verhoogd, om deze in sociaal en ecologisch opzicht duurzame vorm van visserij te stimuleren.

Naar onze mening is de uitvoering van artikel 17 is in dit verband van vitaal belang. Artikel 17 roept de lidstaten op om "transparante en objectieve criteria te hanteren, onder meer van ecologische, sociale en economische aard", bij de verdeling van de vangstmogelijkheden die hen ter beschikking staan. "De te hanteren criteria kunnen onder meer betrekking hebben op het effect van de visserij op het milieu, de naleving van de voorschriften in het verleden, de bijdrage aan de plaatselijke economie en de historische vangstniveaus. De lidstaten streven ernaar om, binnen de hun toegewezen vangstmogelijkheden, stimulansen te geven aan vissersvaartuigen die gebruik maken van selectief vistuig of van vangsttechnieken met een verminderd milieueffect, zoals een lager energieverbruik of minder schade aan habitats."

Dergelijke maatregelen, indien toegepast in de geest van het artikel, zouden ongetwijfeld in belangrijke mate bijdragen tot het positieve actie nodig voor kleinschalige visserij om weer een prominente plaats in te nemen in de Europese visserij.

Hoewel veel van de voorstellen van mevrouw Tomasic al in het nieuwe GVB zijn opgenomen, wordt in haar verslag de nadruk gelegd op de inertie in de lidstaten om de voorgestelde positieve acties inzake kleinschalige visserij te ondernemen, en de noodzaak van de volledige uitvoering ervan.

 

 

 

 

Parlement_2

Europees Parlement pleit voor een regionale aanpak van de kleinschalige visserij

, ,

Parlement_2

Het Europees Parlement pleit voor een regionale aanpak van de kleinschalige visserij, voor een eerlijke verdeling en een geleidelijke verhoging van de quota voor de kleinschalige visserij 

 

Brussel, 18 april 2016

LIFE-platform

 

Op dinsdag 12 april heeft het Europees Parlement tijdens zijn plenaire vergadering in Straatsburg een resolutie aangenomen over "innovatie en diversificatie van de kleinschalige kustvisserij in van de visserij afhankelijke regio's (2015/2090(INI))". http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P8-TA-2016-0109+0+DOC+XML+V0//EN

De rapporteur, Kroatisch euro-afgevaardigde Ruža Tomašićbenadrukte dat er een nieuw geregionaliseerd kader nodig is voor de kleinschalige kustvisserij, om rekening te houden met de specifieke kenmerken van de verschillende visserijgebieden. Onder verwijzing naar het voorbeeld van het Middellandse Zeegebied beklemtoonde Tomašić dat moet worden afgestapt van de uniforme aanpak die het GVB tot dusver heeft gekenmerkt.

LEVEN volledig mee eens is en al sinds de oprichting in 2012 op een dergelijke aanpak aandringt. Zo'n gedifferentieerde aanpak is de enige manier om een halt toe te roepen de uitholling van de visserijrechten en de teloorgang van de kleinschalige visserij. Wij nemen de opmerking van de heer Vella over dat een "Een geregionaliseerde aanpak van de definitie zou enige verdienste kunnen hebben, maar zou ook het risico inhouden dat een ongelijk speelveld wordt gecreëerd."

Een geregionaliseerde aanpak van de definitie van kleinschalige visserij hoeft de EFMZV-definitie evenwel niet te wijzigen. In plaats daarvan zouden bijvoorbeeld de regionale MAP's en de door hen vastgestelde technische maatregelen meer rekening houden met verschillende combinaties van vistuig in de kleinschaliger categorieën niet-gesleept vistuig. Dit zou kunnen geschieden in de vorm van afwijkingen of specifieke technische maatregelen die moeten worden toegepast op de vlootsegmenten die passief vistuig gebruiken.

In LEVENNaar de mening van de Commissie zou de uitvoering van het Tomasic-rapport veel van het onrecht dat de kleinschalige visserijsector is aangedaan, goedmaken en a eerlijker en een meer gelijk speelveld.

In reactie op het initiatief merkte commissaris Vella op dat "het is een feit dat kleinschalige kustvisserijvaartuigen van fundamenteel belang zijn voor de levensvatbaarheid en het weerstandsvermogen van de kustgemeenschappen die van deze vaartuigen afhankelijk zijn, en ik ben het daar volledig mee eens."

De Low Impact Fishers of Europe (LIFE) feliciteert Madame Tomašić voor haar verslag, en het Europees Parlement voor de aanneming ervan. Het rapport onderschrijft de stelling van LIFE dat de specifieke kenmerken van de kleinschalige kustvisserij een gedifferentieerde aanpak vergen, en dat dergelijke visserijtakken het best op plaatselijk niveau, binnen een regionaal kader, kunnen worden omschreven.

Commissaris Vella heeft er terecht op gewezen dat in de Europese Unie ten minste 3 van de 4 vaartuigen (75%) kleinschalig zijn, d.w.z. dat zij minder dan 12 meter lang zijn en niet gesleept vistuig gebruiken.

In tegenstelling tot grootschaliger, meer industriële vormen van visserij, hebben deze kleinschalige activiteiten over het algemeen een geringe impact op het milieu, terwijl zij een grote sociale en economische waarde hebben door te zorgen voor verse vis, banen en de ondersteuning van economische en culturele activiteiten ter plaatse.

Maar, LEVEN is het volledig met Commissaris Vella eens dat de vloot gereguleerd moet worden, en dat een verdere versoepeling van de voorschriften voor de kleinschalige kustvisserij dreigt de visserij door extra vaartuigen aan te moedigen en zou de drukte in de kuststrook kunnen verergeren, vooral in gebieden waar de druk op gereglementeerde en niet-gereglementeerde bestanden al groot is.

LEVEN merkt met bezorgdheid op dat er aanzienlijke mazen in de regelgeving waardoor illegale, niet-gereglementeerde en niet-gemelde visserij onder het mom van sportvisserij plaatsvindt. Deze mazen moeten gedicht worden.

Sinds de start van het gemeenschappelijk visserijbeleid in 1983 is de kleinschalige sector verwaarloosd, gemarginaliseerd en oneerlijk behandeld. Daarom wordt dit vlootsegment ook wel Europa's "vergeten vloot" genoemd. In de afgelopen 20 jaar is dit vlootsegment het sterkst teruggelopen, in sommige gevallen met maar liefst 40 tot 50% sinds 1995.

De achtereenvolgende GVB's, die dateren van 1983, hebben zich meestal geconcentreerd op de grootschalige visserij, waarbij de nationale autoriteiten zich moesten bezighouden met de kleinschaligere visserij. Op enkele uitzonderingen na hebben de nationale autoriteiten ook de neiging om verwaarlozing van de kleinschalige visserijen dit heeft geresulteerd in onrechtvaardige behandeling in vergelijking met de grootschalige visserij (wat betreft toegangsrechten tot de visserij, toegang tot de markten, toegang tot de besluitvorming, enz.)

Tot de meest recente herziening en hervorming van het gemeenschappelijk visserijbeleid van de Europese Unie (GVB) werd het beheer van de kleinschalige visserij als een nationale aangelegenheid beschouwd. Tijdens de raadpleging over het groenboek die in 2009 van start ging, werd de vraag gesteld of het GVB al dan niet moest kiezen voor een gedifferentieerde aanpak van het visserijbeheer: een aanpak voor kleinschalige vloten in kustgemeenschappen, met de nadruk op sociale doelstellingen, en een andere aanpak voor grootschalige vloten, waarbij capaciteitsaanpassing en economische efficiëntie centraal staan.

Hoewel dit voorstel niet in het nieuwe GVB is opgenomen, was het bekrachtigd door het Europees Parlementwaarin een uitgebreide reeks maatregelen werd voorgesteld om de kleinschalige sector te verdedigen en te bevorderen.

LEVEN is ingenomen met het feit dat het financiële instrument voor de uitvoering van het GVB, het Europees Fonds voor Maritieme Zaken en Visserij (EFMZV - (EU) nr. 508/2014), alsook de marktverordening ((EU) nr. 1379/2013 ) en de verordening voor de adviesraden (Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/242 van de Commissie) allemaal bepalingen bevatten die positief discrimineren ten gunste van de kleinschalige visserij.

Maar, zoals Commissaris Vella opmerkte, de uitvoering van deze maatregelen hangt af van de lidstatendat het is hun verantwoordelijkheid om, in het kader van de respectieve eind 2015 goedgekeurde operationele programma's, te beslissen hoe hun strategische voorkeuren in concrete steun voor hun kleinschalige kustvisserijvloot kunnen worden omgezet.

LEVEN roept de lidstaten op het belang van kleinschalige kustvloten te erkennen door middel van specifieke plannen voor de modernisering van de vloot. LIFE schaart zich ook volledig achter de oproep van het Europees Parlement om de quota voor de ambachtelijke visserij worden verhoogd, om deze in sociaal en ecologisch opzicht duurzame vorm van visserij te stimuleren.

Naar onze mening is de uitvoering van artikel 17 is in dit verband van vitaal belang. Artikel 17 roept de lidstaten op om "transparante en objectieve criteria te hanteren, onder meer van ecologische, sociale en economische aard", bij de verdeling van de vangstmogelijkheden die hen ter beschikking staan. "De te hanteren criteria kunnen onder meer betrekking hebben op het effect van de visserij op het milieu, de naleving van de voorschriften in het verleden, de bijdrage aan de plaatselijke economie en de historische vangstniveaus. De lidstaten streven ernaar om, binnen de hun toegewezen vangstmogelijkheden, stimulansen te geven aan vissersvaartuigen die gebruik maken van selectief vistuig of van vangsttechnieken met een verminderd milieueffect, zoals een lager energieverbruik of minder schade aan habitats."

Dergelijke maatregelen, indien toegepast in de geest van het artikel, zouden ongetwijfeld in belangrijke mate bijdragen tot het positieve actie nodig voor kleinschalige visserij om weer een prominente plaats in te nemen in de Europese visserij.

Hoewel veel van de voorstellen van mevrouw Tomasic al in het nieuwe GVB zijn opgenomen, wordt in haar verslag de nadruk gelegd op de inertie in de lidstaten om de voorgestelde positieve acties inzake kleinschalige visserij te ondernemen, en de noodzaak van de volledige uitvoering ervan.

 

 

 

 

foto1

Mike Warner: Terug naar de toekomst

Ferry

Terug naar de toekomst

Door Mike Warner,

Eastcoastavocet.com

Volgens mijn berekeningen is het 34 jaar geleden dat ik voor het laatst het kleine kiezelstrand, voorbij de scheepswerf van Felixstowe Veerbootin mijn vertrouwde "Bullseye" dijlaarzen en klom aan boord van de bijboot die als tender bij Dougie Goodall's vissersboot "Swallow II" lag. Toen we naar de aanlegplaats roeiden, besefte ik niet dat deze glorieuze vroege zomerochtend in 1982 mijn laatste tocht in vele, vele jaren zou zijn. De laatste scène van een jeugd die getuige was geweest van de beproevingen van onze lokale kustvissers en die de passie voor de sector en zijn deelnemers, die ik nu zo sterk voel, had gevormd en vertegenwoordigd.

Tijdens de zomers waarin ik op krab en kreeft viste en de winters waarin ik met de beug op kabeljauw en rog viste, bracht ik de kostbare uren van mijn vakanties en weekends op zee door in een open motorboot, zonder marifoon en zonder reddingsvest, EPIRBgeen GPS, mobiele telefoon of quota, wat betekent dat we visten wat we wilden waar we wilden. Voor mij een perfect idyllisch (zij het vaak verarmd) bestaan, waar alleen het einde van mijn schooltijd het einde van betekende, omdat ik er een aangeboren liefde voor zeevruchten door kreeg en bovendien een diep en diep respect voor hen die niet alleen de dagelijkse grillen van het weer, het tij en het seizoen doorstaan, maar ook de complexe en vaak dolende handelingen van de Gemeenschappelijk visserijbeleiddie door de ambtenarij met strenge en vastberaden handhavingsmechanismen is uitgezet.

Maar ik ben er weer, met een oliejasje aan en met de grootste grijns op mijn gezicht als ik naar de Valerie Ann (IH322) roei op uitnodiging van Under 10m schipper Ed Butters, om nog een keer te stomen vanaf dit kleine maar geliefde, verweerde en verweerde juweeltje van de erfgoedkust van Suffolk, op jacht naar de eerste kreeften van het nieuwe seizoen.

Felixstowe Ferry, een zuidelijk en soms over het hoofd gezien neefje van de veelgeroemde vakantiebestemmingen Aldeburgh en Southwold, met zijn rijke maritieme geschiedenis, straalt een eclectische en individuele charme uit die duizenden bezoekers het hele jaar door op bedevaart trekt, zowel over zee als over land. Het ligt twee mijl ten noorden van zijn uitgestrekte en dominante commerciële buur, de Haven van Felixstowedat momenteel een van de grootste containerterminals ter wereld heeft, zijn onderliggende allure komt ongetwijfeld voort uit zijn tijdloze en onvervalste eenvoud en het feit dat de ontwikkeling in de loop der jaren is getemperd. Er bestaat hier een individuele en zelfs zeer autonome gemeenschap met een kerk (St Nicholas), een café (De veerboot) en twee cafés.

John White, visser, botenbouwer en nu havenmeester vertelt me precies wat 70 jaar als inwoner van Ferry en visser voor hem heeft betekend en hoe de tijden zijn veranderd. "Mijn ouders zijn na de oorlog hierheen verhuisd toen mijn vader de koopvaardij verliet," herinnert hij zich. "Hij begon hier te vissen en ik heb altijd deel uitgemaakt van die scene."

De toenmalige vissersvloot, een steunpilaar van de gemeenschap, telde veel meer schippers en bemanning, maar ook nu nog is een aanzienlijk aantal actief vanuit de monding van de Deben, met momenteel negen fulltime geregistreerde vaartuigen. "Natuurlijk", vervolgt John, "hebben we tegenwoordig meer boten die hier commercieel vissen dan Lowestoft." Een wrang feit, als je kijkt naar de historische status en het belang van het beroemdste handelsmerk van de Oostkust, maar nu uitgebluste vissershaven.
De jachtbouw en de daarvoor benodigde diensten spelen een steeds belangrijkere rol in de economie. Bezoekende Britse zeilers en zeilers uit het nabijgelegen België (slechts 80 mijl), Nederland en Frankrijk komen regelmatig langs voor voorraden en brandstof of gewoon om te genieten van het prachtige landschap van de omringende kustlijn en het platteland van Suffolk met uitzicht op de rivier naar andere aanlegplaatsen in Ramsholt, Waldringfield en Woodbridge. Het middelpunt is de bekende en veel gefotografeerde aanlegsteiger, waar de veerboot al generaties lang vaart, laatst nog bevaren door John en daarvoor door zijn schoonvader en de gerespecteerde plaatselijke figuur Charlie Brinkley, die reizigers een cruciale, tijdbesparende overtocht biedt naar Bawdsey aan de noordelijke oever en nog steeds enorm populair is bij wandelaars en fietsers.

"We krijgen in de loop van het jaar honderden schepen op bezoek", zegt John enthousiast. Als havenmeester fungeert hij ook als loods voor bezoekers die hulp nodig hebben om hun schip veilig in de Deben te brengen. Faciliteiten in overvloed ook voor liefhebbers van motor- of zeilvaart. De zeilclub is goed gevestigd met een bloeiend ledenbestand en de Veerbootwerf Het biedt reparaties, afmeren, chandlery en ligplaatsen, en bouwt nog steeds een aantal boten, van eenvoudige rubberboten tot de prachtige lijnen van moderne vissersboten van 26 voet, waarvan er momenteel een in de werkplaats ligt, die dit jaar wordt afgebouwd en bestemd is om hier te blijven vissen, waarmee een waardige traditie van de productie van kwaliteitszeeboten wordt voortgezet, waarop Andrew Moore en zijn team van de Felixstowe Ferry-werf terecht trots zijn.

Terwijl we de ligplaats verlaten en gestaag tegen het jonge vloedwater in naar de kreeftengronden varen, waar Ed's potten liggen te vissen, merk ik dat de kiezelstranden en -kuilen die de rivieringang markeren, aanzienlijk zijn verschoven sinds mijn dagen hier op het water. Ed wijst op de diepte van het water waar we doorheen moeten, op de sounder en geeft de positie aan van de boeien die John voortdurend controleert om er zeker van te zijn dat ze altijd de veiligste vaarroute aangeven.
"Bij hoog water kunnen we met onze diepgang nog steeds over de bar heen," legt Ed uit, "maar je wilt niet te kort komen als je thuiskomt met een boot vol vis en weinig vrijboord, dus het loont om voorzichtig te zijn."

 

Eerder herinnerde John me eraan dat in de zomer de ondergelopen kiezelbar met zijn verwarde water scholen sluwe baarzen herbergt, die staan te trappelen om verleidelijk kunstaas te slikken, hoewel dit nu recreatief beperkt is sinds de handhaving van de nieuwe vangstvoorschriften in januari.

Nu op weg naar het noordelijke kustgebied, plaatselijk bekend als East Lane, het bekende herkenningspunt van Bawdsey Manor doemt op aan bakboord, zijn torens en vleugels waren ooit gastheer voor het team onder leiding van... Robert Watson-Watt en zijn kritische uitvinding van de radar in oorlogstijd, die vreemd genoeg symbolisch lijkt als we voorbij varen, in de richting van de eerste dahn (markeringsboei).

Met kreeften als onze belangrijkste prooi is Ed benieuwd wat zijn potten zullen opleveren, want hij heeft sinds Pasen geen vangst meer binnengehaald - een voortdurende storm houdt hem sindsdien aan wal. "Misschien zijn er een paar verplaatst", zegt hij. "Ik schiet ze in rijen en elke eindpot is een zwaardere om als markering te dienen." De dahns komen in zicht en ik herinner me dat met het sterke getij dat nu loopt, het vistuig vaak "onderloopt" en weer in zicht komt als het afneemt richting hoogwater.
Kreeften zijn er de laatste jaren in overvloed geweest, hoewel niet in zulke aantallen als John White en zijn vader zagen vlak na de Tweede Wereldoorlog, toen een gebrek aan visserij een massale aanwas en een lage sterfte voor die soort betekende. Nu is de druk echter weer groot, aangezien de beperkte gebieden voor de ontwikkeling van het nabijgelegen windmolenpark en de daarmee gepaard gaande bekabeling ertoe hebben geleid dat de vissers zich op steeds kleinere plekken moeten begeven, waarbij op de meer productieve plekken vaak afzonderlijke vistuigen worden geschoten. Terwijl Ed de eerste pot binnenhaalt, wordt mij verteld dat het vistuig momenteel als "single" wordt gevist, terwijl ze later in het seizoen, als er meer vis op de grond zit, tot "shanks" worden gemaakt en acht potten op een rij worden gevist.
  

Niets bij de eerste trek, maar de tweede pot levert een blijvertje op, net boven de schaal van zijn schild, nog een bij de derde en een selectie van hanen en hennen krabben verschijnt ook terwijl we trekken, voornamelijk op de moddere grond, terwijl de kreeften de schonere rotsen domineren.
Met verschillende kreeften in de doos ga ik aan de slag met het banderolleren van de scharen terwijl Ed ze binnenhaalt, zodat ik tenminste iets bijdraag aan de ochtend. Ik vind het bemoedigend om te zien hoeveel kleinere, ondermaatse vissen (of "Nancies" zoals mijn vader ze altijd noemde) we ongedeerd in het water terugbrengen. Nog één "vervelling" voor deze exemplaren en ze gaan zelf aan land.

Ed en zijn broer Rob (vanochtend ook op kabeljauw en rog aan de horizon) verkopen het grootste deel van hun vangst lokaal. Dave Hicks van Springtij Vissenbij de aanlegsteiger, koopt zoveel mogelijk lokale vis en schaaldieren van de Butters en de andere vissers van de Ferry. Het grootste deel van de restanten reist de 50 mijl over de weg naar de veilingen in Lowestoft. Dave's bedrijf bij de Ferry is een volgende stap op de duurzaamheidsladder van deze levendige kleine gemeenschap, omdat klanten het hele jaar door naar zijn hut komen om een reeks verse zeevruchten van topkwaliteit te kopen.

De wind wordt frisser als de zon opkomt en Ed schiet vakkundig alle potten weer in hun juiste rijen en voorziet ze van de standaard gezouten haring die hij maanden eerder in dezelfde wateren heeft gevangen. De kustzeeën van deze kust zitten momenteel vol met haring, hoewel ze momenteel weinig aftrek vinden, omdat ze na het paaien zijn "opgebruikt" en alleen hongerige kabeljauw en zeebaars eten voordat ze weer naar dieper water trekken.
De laatste pot verdwijnt over de schotbalken en we gaan naar huis op de laatste van de vloed. Een boeiende ochtend met een fascinerend en enorm nostalgisch inzicht in het weinig belastend en selectief vissen volgens aloude technieken die de jaren niet hebben uitgehold.

Terwijl we aanleggen en de vangst in de "bewaarpot" op de ligplaats decanteren, denk ik na over de emoties en gevoelens die me hier na zo lange tijd weer naartoe hebben getrokken. Zout water zit absoluut in mijn bloed en het wordt sterker met elke reis die ik maak naar havens, markten, veilingen en natuurlijk naar zee. Het vissen vanuit Felixstowe Ferry heeft dit voor mij uitgekristalliseerd. Ik voel zo'n sterke affiniteit met de plek en zijn bewoners en het heeft mijn gevoelens en passie om dit bastion van de laatste wilde jagers zoveel mogelijk te steunen alleen maar versterkt.

Als je later met een koffie in de hand op de vlonder van café "Winkle" zit te wachten tot Rob aan land komt en de verschillende elementen van deze gemeenschap aan het werk en aan het werk ziet, is het gemakkelijk te begrijpen waarom Felixstowe Ferry nog steeds floreert. Het is duurzaam. Visserij en de ondersteunende diensten, industrie, detailhandel, voedselvoorziening, toerisme en recreatie combineren hier allemaal prachtig in een microkosmos, op een relatief kleine maar kritisch gedefinieerde schaal.


Het is werkelijk verbazingwekkend om mee te maken en nu nog meer voor mij - ik heb zojuist een ligplaats aangevraagd.

Meer laden

ABONNEER U OP ONZE NIEUWSBRIEF

* geeft aan vereist
nl_NLDutch
en_GBEnglish hrCroatian fr_FRFrench de_DEGerman elGreek it_ITItalian pl_PLPolish ro_RORomanian es_ESSpanish maMaltese nl_NLDutch