Ένας προβληματισμός LIFE για το LO

Η υποχρέωση προσγείωσης - Δεν υπάρχουν απλές απαντήσεις

11 Δεκεμβρίου 2019

Jeremy Percy

Τη Δευτέρα, 2 Δεκεμβρίου 2019, η Επιτροπή PECH (Αλιείας) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου διοργάνωσε δημόσια ακρόαση με θέμα "Η κατάσταση της υποχρέωσης εκφόρτωσης: προκλήσεις και βέλτιστες πρακτικές" (https://www.europarl.europa.eu/cmsdata/189086/Final%20Programme%20PECH%20public%20hearing-Landing%20Obligation_2.12.2019.2_EN-original.pdf).

Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης συνόδου του Κοινοβουλίου, πριν από λίγο περισσότερο από 18 μήνες, στις 14 Μαΐου 2018, η Επιτροπή PECH διοργάνωσε παρόμοια ακρόαση με τίτλο: "Υποχρέωση εκφόρτωσης και είδη πνιγμού στην αλιεία πολλών ειδών και στη μικτή αλιεία". Συνοψίζοντας, ο τότε πρόεδρος της Επιτροπής PECH, κ. Alain Cadec, σχολίασε: "...η διάγνωση είναι πολύ σαφής: αβεβαιότητα, δυσκολία, πολυπλοκότητα...". Plus ça change... https://lifeplatform.eu/choking-landing-obligation/

Βασικό στοιχείο της μεταρρύθμισης της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑλΠ) του 2013 είναι η σταδιακή εξάλειψη της πρακτικής των απορρίψεων μέσω της θέσπισης της υποχρέωσης εκφόρτωσης όλων των αλιευμάτων. Η υποχρέωση εκφόρτωσης (LO) υποτίθεται ότι θα έπρεπε να έχει εισαχθεί σταδιακά από το 2015 έως το 2019 για όλη την εμπορική αλιεία (είδη κάτω από TAC ή κάτω από ελάχιστα μεγέθη) στα ευρωπαϊκά ύδατα και για τα ευρωπαϊκά σκάφη που αλιεύουν στην ανοικτή θάλασσα.

Ωστόσο, ένα στοιχείο που διατρέχει τις παρουσιάσεις όλων των ομιλητών σε αυτή την ακρόαση ήταν ότι, σε επίπεδο κράτους μέλους, η LO δεν εφαρμόζεται αποτελεσματικά. Ο πρώην ψαράς Jerry Percy, ανώτερος σύμβουλος του LIFE και διευθυντής της NUTFA (New Under Ten Fishermen's Association of the UK) ήταν ένας από τους ομιλητές. Η παρουσίασή του είναι διαθέσιμο εδώ, και αξιοποιώντας την εμπειρία του στο Ηνωμένο Βασίλειο, έγραψε το παρακάτω άρθρο για το LIFE.

Το LO: σχεδιασμένο για μηχανότρατες, ακατάλληλο για αλιεία μικρής κλίμακας με χαμηλές επιπτώσεις

Είναι απολύτως σαφές ότι η υποχρέωση εκφόρτωσης [LO] γράφτηκε με γνώμονα κινητά εργαλεία μεγαλύτερης κλίμακας. Μια μόνο εικόνα αυτής της συγκέντρωσης ενδιαφέροντος υπογραμμίζεται από τη μεγάλη διαφορά μεταξύ των μελετών που αφορούν τις απορρίψεις και έγιναν σε σχέση με τομείς μεγαλύτερης και μικρότερης κλίμακας αντίστοιχα, 3760 σε μεγάλη κλίμακα έναντι 164 σε μικρή κλίμακα. Αυτό καθιστά τις απαιτήσεις της LO σαφώς ακατάλληλο και επομένως ακατάλληλο για το σκοπό όσον αφορά τον στόλο μικρής κλίμακας, ιδίως καθώς περίπου 80% από αυτούς χρησιμοποιούν παθητικά και όχι κινητά εργαλεία.

Ο συνδυασμός των σχετικά χαμηλών επιπτώσεων στα αποθέματα λόγω του μεγέθους των σκαφών και της επακόλουθης έλλειψης αλιευτικής ισχύος, σε συνδυασμό με τη χρήση παθητικών εργαλείων, πολλά από τα οποία παράγουν ζωντανό αλίευμα που μπορεί να επιστραφεί σώο και αβλαβές στο νερό, παρέχει ένα ισχυρό επιχείρημα κατά της χρησιμοποίησής τους με την ίδια βούρτσα με τον τομέα μεγαλύτερης κλίμακας. Επιπλέον, ο τομέας της μικρής κλίμακας θα πρέπει στην πραγματικότητα να αναγνωριστεί και να επιβραβευθεί για τις χαμηλότερες επιπτώσεις και την έλλειψη απορρίψεων μέσω της παροχής πρόσθετων αλιευτικών δυνατοτήτων, οι οποίες παρέχονται καλύτερα μέσω του άρθρου 17 της ΚΑλΠ. Αυτό αναφέρει ότι "Στο πλαίσιο των αλιευτικών δυνατοτήτων που τους έχουν χορηγηθεί, Τα κράτη μέλη προσπαθούν να παρέχουν κίνητρα στα αλιευτικά σκάφη που χρησιμοποιούν επιλεκτικά αλιευτικά εργαλεία ή χρησιμοποιούν αλιευτικές τεχνικές με μειωμένες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, όπως μειωμένη κατανάλωση ενέργειας ή μείωση της καταστροφής των ενδιαιτημάτων."

Η στρατηγική για την αποτροπή των αλιέων από την απόρριψη, καθώς και η LO, πρέπει να επανεξεταστούν.

Οι ψαράδες είναι ψαράδες και κανένας ψαράς δεν σηκώνεται από το κρεβάτι και δεν αποφασίζει ότι δεν θέλει να πιάσει πολλά ψάρια σήμερα. Ο λόγος ύπαρξής μας είναι να πιάνουμε ψάρια, πολλά ψάρια, και έχουμε γίνει πολύ καλοί σε αυτό και επειδή έχουμε γίνει πολύ καλοί σε αυτό, χρειαζόμαστε αναπόφευκτα συστήματα που να μας αποτρέπουν από το να πιάνουμε πάρα πολλά.

Ταυτόχρονα, παραμένει η δέσμευση των κρατών μελών να ασχοληθούν με το θέμα των απορρίψεων και εξακολουθεί να είναι ένα ζωντανό στοιχείο τόσο για τις ηλεκτρονικές μη κυβερνητικές οργανώσεις όσο και για το κοινό, οπότε ως κλάδος δεν μπορούμε απλά να το αγνοήσουμε, δεν πρόκειται να εξαφανιστεί σύντομα.

Οι σημερινές αποτυχίες της LO οφείλονται σε μεγάλο βαθμό σε δύο σημαντικούς παράγοντες.

Πρώτον, ότι υπήρξε ελάχιστος πραγματικός έλεγχος ή επιβολή της LO από την ίδρυσή της. Αυτό αποδεικνύεται από ένα πρόσφατο σχόλιο ενός αξιωματούχου του οργανισμού διαχείρισης της θάλασσας (MMO) του Ηνωμένου Βασιλείου, σύμφωνα με το οποίο το 2018/19 θεωρήθηκε ως φάση "εκπαίδευσης" και όχι επιβολής. Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι η LO ισχύει για τη Βαλτική από το 2015, είναι κοινή γνώση, μεταξύ άλλων και στα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη, ότι οι απορρίψεις εξακολουθούν να ξεπερνούν τα 50% για ορισμένα είδη. Σε αυτή τη βάση και με πολύ λίγη παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο ή επιβολή των απορρίψεων, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι αλιείς συνεχίζουν να απορρίπτουν ψάρια.

Απαιτούνται τόσο καρότα όσο και μαστίγια για να ενθαρρυνθεί η αλλαγή κουλτούρας

Δεύτερον, είναι εξίσου σαφές ότι έχει γίνει πολύ καλή δουλειά για τη βελτίωση της επιλεκτικότητας των κινητών εργαλείων τα τελευταία χρόνια και οι απορρίψεις γενικά έχουν μειωθεί σημαντικά για πολλούς τύπους αλιείας. Ωστόσο, παραμένει γεγονός ότι οι απορρίψεις εξακολουθούν να υφίστανται στον τομέα των κινητών αλιευμάτων, υπάρχει νομική απαίτηση που καθιστά τις απορρίψεις παράνομες [είτε μας αρέσει είτε όχι] και είναι απαραίτητο να ενθαρρυνθούν και να υποστηριχθούν οι αλιείς να αλλάξουν την κουλτούρα τους καθώς και τα αλιευτικά τους εργαλεία, εάν πρόκειται να μειωθούν οι απορρίψεις στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο. Μεταξύ του αριθμού των "ελεφάντων στο δωμάτιο" που αναφέρθηκαν από διάφορους ομιλητές στην πρόσφατη ακρόαση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το θέμα αυτό, ένας που δεν αναφέρθηκε συγκεκριμένα ήταν το γεγονός ότι τα κινητά γρανάζια δεν είναι εγγενώς επιλεκτικά με τον ίδιο τρόπο όπως τα παθητικά γρανάζια, εξ ου και η φαινομενικά ανυπέρβλητη πρόκληση να γίνουν ουσιαστικά επιλεκτικά.

Είναι επίσης γεγονός ότι ο κορυφαίος εμπειρογνώμονας σε θέματα τεχνολογίας οδοντωτών τροχών, σίγουρα στο Ηνωμένο Βασίλειο και πιθανώς στην ΕΕ, δήλωσε πρόσφατα ότι η πρόκλησή του δεν ήταν μόνο η ανάπτυξη πιο επιλεκτικών οδοντωτών τροχών, αλλά ήταν ένας εξίσου σκληρός αγώνας για να πειστούν οι αλιείς να τα χρησιμοποιήσουν πραγματικά. Ίσως δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ορισμένα από τα πιο επιλεκτικά εργαλεία αναπόφευκτα χάνουν κάποια από τα είδη-στόχους όταν προσπαθούν να αποφύγουν άλλα ψάρια, εξ ου και η απροθυμία ορισμένων χειριστών κινητών εργαλείων να αλλάξουν τους τρόπους τους, αλλά πρέπει να αλλάξουν τους τρόπους τους για να αποφύγουν την παραβίαση του νόμου και επίσης για να αποφύγουν την πτώχευση λόγω της διακοπής της αλιείας σε ένα σενάριο ασφυκτικών ειδών [λαμβάνοντας υπόψη όχι μόνο τις μηδενικές ποσοστώσεις αλιευμάτων για το 2019 για ορισμένα είδη σε ορισμένες περιοχές, αλλά και τη θλιβερή κατάσταση του μπακαλιάρου της Βόρειας Θάλασσας που διαμορφώνεται σε δυνητικά σημαντικό ασφυκτικό είδος για πολλά σκάφη].

Ορισμένες προτάσεις

[1]: Επί του παρόντος, οι κάμερες [REM] είναι ο μόνος αξιόπιστος τρόπος παρακολούθησης των απορρίψεων επί των αλιευτικών σκαφών. Είναι βέβαιο ότι η τεχνολογία θα βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου, αλλά επί του παρόντος, οι κάμερες είναι η πιο αποδοτική και αποδεδειγμένη επιλογή.

[2]: Όλα τα σκάφη με κινητά εργαλεία άνω ενός συγκεκριμένου μήκους [12 μέτρα; / 15 μέτρα;] καθώς και τα μεγαλύτερα σκάφη με παθητικά δίχτυα θα πρέπει να υποχρεούνται να διαθέτουν κάμερες και ίσως άλλα REM, τα οποία θα πληρώνονται μέσω του ΕΤΘΑ και των διαδόχων του [καθώς ίσως και μέσω τυχόν οικονομικών κυρώσεων που θα προκύψουν από την υπεραλίευση].

[3]: Όπως συμβαίνει σήμερα, θα πρέπει να συνεχίσουν να χορηγούνται στα σκάφη αυξήσεις της ποσόστωσης για να αντισταθμίζεται σε κάποιο βαθμό το γεγονός ότι δεν μπορούν πλέον να απορρίπτουν.

[4]: ΟΛΑ τα ψάρια που αλιεύονται πρέπει να εκφορτώνονται

[5]: ΟΛΑ τα ψάρια που είναι κατάλληλα για ανθρώπινη κατανάλωση θα πρέπει να πωλούνται για ανθρώπινη κατανάλωση [εξαιρούνται μόνο τα είδη που αλιεύονται ειδικά για ιχθυάλευρα - αλλά και πάλι προφανώς υπολογίζονται στις ποσοστώσεις ΚΑΙ απαιτούν κάμερες στα σχετικά σκάφη].

[6]: Οι αλιείς δεν τιμωρούνται μέσω της ποσόστωσης που κατέχουν για εκφορτώσεις που υπερβαίνουν την ποσόστωση [είναι αντιπαραγωγικό να μειώνεται η ποσόστωση μετά από μια παράβαση, η οποία με τη σειρά της σημαίνει ότι ο αλιέας περιορίζεται περαιτέρω στο επόμενο ταξίδι κ.ο.κ.]. Σηµείωση: η τρέχουσα αδυναµία του τοµέα κάτω των δέκα ετών στο Ηνωµένο Βασίλειο να µπορεί να κάνει cross book [ανταλλαγή] ποσοστώσεων αποτελεί σοβαρό εµπόδιο στην ευελιξία των ποσοστώσεων και των αλιευµάτων που είναι σήµερα διαθέσιµη µόνο στον τοµέα άνω των δέκα ετών [παρά την ύπαρξη επίσηµα αναγνωρισµένου παράκτιου ΠΟ για τους κάτω των δέκα ετών]. Υπό το πρίσμα της LO, αυτό είναι ένα απολύτως ζωτικό στοιχείο στο πλαίσιο αυτής της πτυχής της πρωτοβουλίας.

[7]: Εισάγεται κλιμακούμενη κλίμακα σχετικά με την ποινή για εκφόρτωση ψαριών που υπερβαίνουν την ποσόστωση του σκάφους. Πρώτον, η αξία της εκφόρτωσης πέραν της ποσόστωσης αφαιρείται αμέσως από τη συνολική αξία της εκφόρτωσης του ταξιδιού και, δεύτερον, επιβάλλεται κυμαινόμενη κλίμακα ποινής που σχετίζεται άμεσα με το βάρος [ή ένα ποσοστό της εκφόρτωσης]. Η αρχική πρόταση είναι η ποινή να ισούται με την αξία του στοιχείου της εκφόρτωσης που υπερβαίνει την ποσόστωση [δηλαδή, η εκφόρτωση £1000 πέραν της ποσόστωσης οδηγεί σε συνολική ποινή £2000], αλλά θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο μιας κλιμακούμενης κλίμακας, ίσως με βάση την παραδοχή ότι όσο περισσότερο εκφορτώνετε πέραν της ποσόστωσης, τόσο υψηλότερη είναι η ποινή, εξασφαλίζοντας έτσι ότι η εκφόρτωση συνεχίζει να παρέχει εισόδημα ανεξάρτητα από το μέγεθος του σκάφους, αλλά ταυτόχρονα μειώνεται και τιμωρεί εκείνους που έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο μέσω της αλίευσης ψαριών πέραν της ποσόστωσής τους. Όσο μεγαλύτερη είναι η εκφόρτωση πέραν της ποσόστωσης, τόσο μεγαλύτερη είναι η ποινή.

Η βασική προϋπόθεση είναι ότι ο αλιέας δεν επωφελείται οικονομικά από την εκφόρτωση αυτών των ψαριών και ότι όλο και περισσότερο τιμωρείται για αυτό, ιδίως αν επαναλάβει την υπεραλίευση, οπότε οι οικονομικές κυρώσεις θα πρέπει να αυξάνονται.

Αναγνωρίζουμε ότι η μη τιμωρία των αλιέων με όρους ποσόστωσης για την εκφόρτωση ψαριών που υπερβαίνουν την ποσόστωση αντιβαίνει στη λογική της διαχείρισης της αλιείας, αλλά η ιστορία δείχνει ότι αυτό είναι στην πραγματικότητα αντιπαραγωγικό, καθώς η επακόλουθη μείωση της πρόσβασης στην ποσόστωση δημιουργεί ένα καθοδικό σπιράλ, καθώς λιγότερη ποσόστωση ισοδυναμεί με περισσότερες "απορρίψεις" και απλά δεν λειτουργεί. Η παραπάνω πρόταση αναγνωρίζει ότι αρχικά θα υπάρξει ένα στοιχείο εκφόρτωσης που θα υπερβαίνει την ποσόστωση, αλλά οι κυρώσεις, ιδίως αν βασίζονται σε προοδευτική κλίμακα, θα παρέχουν υπεραρκετή ενθάρρυνση στους αλιείς να αποφύγουν πολύ γρήγορα τις "απορρίψεις". [Ταυτόχρονα, θα μπορούσε να εισαχθεί ένα αντίβαρο με βάση τη μείωση της ποσόστωσης που αναλογεί σε ένα σκάφος, ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν υπάρχει συνολική κατάχρηση του συστήματος σε περίπτωση πολύ σημαντικών ή συνεχιζόμενων εκφορτώσεων με υπέρβαση της ποσόστωσης, ίσως με στόχο το στοιχείο της αύξησης της ποσόστωσης].

Η προσέγγιση που περιγράφεται ανωτέρω επιλύει επίσης τα προβλήματα που επισημαίνουν πολλοί σχολιαστές, δηλαδή ότι δεν θα υπάρχει ανάγκη διαχωρισμού των αλιευμάτων επί του σκάφους, δεν θα απαιτείται πρόσθετη εργασία από το πλήρωμα, δεν θα υπάρχει κίνδυνος διασταυρούμενης μόλυνσης, δεν θα χρειάζεται να μεταφέρονται επιπλέον κιβώτια και θα υπάρχει συνολική βελτίωση της ασφάλειας σε σχέση με το σημερινό μοντέλο. Ταυτόχρονα, δεν θα υπάρχει ανάγκη για πρόσθετους πόρους στην ξηρά όσον αφορά τα συστήματα για την αντιμετώπιση των εκφορτώσεων που δεν προορίζονται για ανθρώπινη κατανάλωση και δεν θα υπάρχουν ευκαιρίες για παράνομες δραστηριότητες με επίκεντρο την κατάχρηση αυτού του στοιχείου των εκφορτώσεων.

Εν κατακλείδι

Σε κανέναν αλιέα δεν αρέσει να σκέφτεται, πόσο μάλλον να προωθεί μια μορφή ποινής για τη διαδικασία της αλιείας, αλλά η ανησυχία μας είναι ότι αν ο κλάδος δεν παρουσιάσει κάποιες ιδέες, τότε σίγουρα θα το κάνει η επίσημη εξουσία. Παρόλο που αναμφίβολα θα χρειαστεί να γίνουν αλλαγές στη βασική πρωτοβουλία που παρουσιάζεται εδώ, ιδίως όσον αφορά τις ποσοστιαίες ποινές, τις πιθανές κλιμακούμενες κλίμακες που αναφέρονται και ένα στήριγμα, θεωρούμε ότι η βασική προϋπόθεση είναι σωστή και ότι η τρέχουσα προσέγγιση στην LO είναι απλά μη βιώσιμη και πρέπει επειγόντως να βρούμε μια πρακτική εναλλακτική λύση για να αποφύγουμε είτε τη χρεοκοπία των αλιέων είτε τον εξαναγκασμό τους σε παράνομες δραστηριότητες..

♦ ♦ ♦