Wiadomości
Listopad 2018
Coroczny podział kwot przez Radę ds. Bożego Narodzenia: uzyskanie właściwej równowagi
LIFE wzywa do zapewnienia bardziej wyrównanych warunków konkurencji i bardziej sprawiedliwego podziału kwot między łowiska o większej i mniejszej skali.
19 grudnia 2018 r.
Aktualizacja: LIFE reaguje na porozumienie Rady w sprawie labraksa i węgorza
LIFE z rozczarowaniem stwierdza, że ministrowie ds. rybołówstwa nie zrozumieli znaczenia gospodarczego oraz społecznego i środowiskowego komercyjnych połowów morszczuka na hak i żyłkę. Zamiast nagrodzić ten sektor znacznie zwiększonym przydziałem, uznali raczej za stosowne zwiększyć przydział dla narzędzi ruchomych, podwojenie dodatku dla trawlerów dennych. To wysyła błędne sygnały i stawia pytania o polityczną wolę Rady do podjęcia poważnych środków w celu ochrony północnego labraksa. Jest to również stracona okazja do zastosowania ducha Artykuł 17 poprzez nagradzanie i zachęcanie do zwiększonego dostępu tych statków rybackich, które stosują selektywne narzędzia połowowe i wykorzystują techniki połowowe o zmniejszonym wpływie na środowisko.
Z pozytywnej strony, LIFE zauważa, że zniesiono limit 1% dla sieci stacjonarnych, a ich przydział został zwiększony z 1,2 do 1,4 tony w ciągu roku. Jest to ratunek dla tych rybaków, którzy używają niewielkich sieci stawnych w połowach mieszanych i dla których przyłowy labraksa stanowią istotny wkład ekonomiczny w ich trudną sytuację bytową.
Diabeł tkwi jednak w szczegółach, dlatego z niecierpliwością czekamy na poprawiony tekst wniosku KE w sprawie możliwości połowowych na 2019 rok.
Na podstawie dostępnych informacji[1] po zakończeniu negocjacji w Radzie, LIFE z ostrożnym zadowoleniem przyjmuje wyniki dotyczące europejskich zasobów węgorza. W przypadku długo żyjącego gatunku, jakim jest węgorz, sensowne jest kontynuowanie skoordynowanego zamykania łowisk na poziomie krajowym i szerokie stosowanie go - w odniesieniu do wszystkich stadiów rozwojowych węgorza, w szczególności węgorza szklistego, oraz do połowów rekreacyjnych.
Praca na rzecz tak potrzebnej odbudowy zasobów węgorza jest daleka od zakończenia. Wzywamy instytucje UE do opracowania pełnego, wiarygodnego i realistycznego pakietu działań, które zapewnią węgorzowi europejskiemu świetlaną przyszłość.. Musi ona wycisnąć życie z wszelkiego rodzaju nielegalnych połowów węgorza, a w szczególności z "europejskiego handlu kością słoniową" - handlu węgorzem szklanym. Wszechogarniający System dokumentacji połowów dla wszystkich połowów węgorza może być pomocna w osiągnięciu tego celu. Podobnie, należy zająć się źródłami antropogenicznej śmiertelności węgorza poza połowami, ze szczególnym uwzględnieniem śmiertelności spowodowanej przez turbiny oraz wpływu kormoranów czarnych. Jak zawsze, LIFE nie będzie szczędził wysiłków, aby zaoferować konstruktywne pomysły oparte na doświadczeniach praktyków.
[1] Informacja publiczna o wynikach posiedzenia Rady https://www.consilium.europa.eu/media/37643/st15654-en18v2.pdf
17 grudnia 2018 r.
Brian O'Riordan
Ministrowie ds. rybołówstwa Unii Europejskiej spotkają się w Brukseli dziś i jutro, w poniedziałek 17 i wtorek 18 grudnia, na dorocznym "świątecznym posiedzeniu Rady ds. Rybołówstwa", aby uzgodnić uprawnienia do połowów na 2019 r. dla Atlantyku, Morza Północnego i Morza Czarnego. W ciągu ostatniego roku menedżerowie ds. rybołówstwa byli optymistyczni, jeśli chodzi o postępy w realizacji celów MSY, ale mimo to Rada ds. Rybołówstwa musi zachować delikatną równowagę między ochroną delikatnych i wrażliwych stad a umożliwieniem zwiększonego dostępu współmiernego do odbudowy stad.
Jest to delikatna równowaga pomiędzy stosowaniem podejścia ostrożnościowego w celu ochrony zasobów z jednej strony, a podtrzymywaniem działalności gospodarczej i źródeł utrzymania z drugiej strony: połączenie zrównoważenia środowiskowego z uczciwym i sprawiedliwym przydziałem, który leży w interesie wszystkich. Dla rybaków zajmujących się łodziowym rybołówstwem przybrzeżnym Rada ds. Bożego Narodzenia jest ogólnie postrzegana jako bożonarodzeniowy podział kwot, który przynosi korzyści głównie interesom rybołówstwa na większą skalę. W większości przypadków interesy rybaków prowadzących połowy na mniejszą skalę zostały zmarginalizowane przez niesprawiedliwy system kwot i zrażone do gatunków objętych kwotami. Jest to główna wada tak bardzo zapowiadanej reformy WPRyb z 2014 r., która pomimo wielu obietnic - zwłaszcza art. 17[1] - nie poradziła sobie z nierównościami między sektorami i nie wyrównała szans między flotami działającymi na większą i mniejszą skalę.
Ten brak kwot i brak sprawiedliwego dostępu do kwot stanowi główną barierę dla operacji połowowych na mniejszą skalę, aby przetrwać i rozwijać się, i może być ostateczną kroplą w dniu 1 stycznia 2019 r., jeśli obowiązek wyładunku zostanie w pełni wdrożony, zgodnie z założeniami. Bez kwot na gatunki docelowe lub dławiące, unijna polityka zerowych odrzutów może stać się polityką zerowych połowów dla rybaków prowadzących połowy na małą skalę, skutecznie delegalizując większość operacji połowowych.
Znalezienie właściwej równowagi jest szczególnie krytyczne w przypadku basów (Dicentrarchus labrax). Od 2015 r. Środki ochronne w całej UE zostały wprowadzone w celu zmniejszenia presji połowowej na to cenne, ale bardzo wrażliwe stado. Wysiłki podejmowane od 2015 r. koncentrowały się na zmniejszeniu ukierunkowanego nakładu połowowego na labraksa, w tym poprzez zamknięcie połowów, gdy stada są najbardziej narażone w okresie tarła (w lutym i marcu), oraz całkowite zamknięcie połowów dla trawlerów pelagicznych.
Po przeprowadzeniu procesu porównawczego na początku tego roku, zalecenie ICES dla okonia w rejonach 4.b-c, 7.a i 7.d-h (środkowe i południowe Morze Północne, Morze Irlandzkie, Kanał La Manche, Kanał Bristolski i Morze Celtyckie) było następujące opublikowane w czerwcu 2018 r.. Zaproponowano w nim zmianę podejścia z ostrożnościowego w 2017 r. na podejście oparte na MSY w latach 2018 i 2019. W swoich zaleceniach z 2017 r. dotyczących labraksa na tych obszarach morskich ICES zaleciła, aby połowy komercyjne w każdym z lat 2018 i 2019 nie były większe niż 478 ton. W opinii dotyczącej labraksa z 2018 r., opartej na podejściu opartym na MSY, ICES podniosła ten pułap i zaleciła, aby całkowite połowy (zarówno dla sektora komercyjnego, jak i rekreacyjnego) w 2018 r. nie były większe niż 880 ton; w 2019 r. nie więcej niż 1 789 ton. Pułap z 2017 r. wynoszący 478 ton nie uwzględniał połowów rekreacyjnych; wyższe liczby podane w 2018 r. uwzględniają je.
W najnowszej opinii ICES podkreśla się delikatną równowagę między słabą rekrutacją i niską biomasą stada tarłowego z jednej strony, a postrzeganym obniżeniem nakładu połowowego z drugiej. Co niepokojące, ICES informuje, że biomasa stada tarłowego (SSB) spada od 2005 r. i obecnie znajduje się poniżej poziomu Blim. Niepokojąca jest również szacowana słaba liczebność uzupełnienia od 2008 r.; jedynie szacunki dotyczące klas rocznych 2013 i 2014 wykazują średnie uzupełnienie. Wraz ze średnią liczebnością uzupełnienia w latach 2013 i 2014 jedynym powodem do optymizmu jest fakt, że śmiertelność połowowa osiągnęła najwyższy poziom w 2013 r., od tego czasu szybko spadła i obecnie szacuje się ją na poziomie poniżej FMSY.
Wszystko to spowodowało pewien optymizm, że lekarstwo może działać, a stada bassów są na drodze do odbudowy. W pewnym stopniu potwierdzają to połowy i obserwacje członków LIFE's hand line fisher w sezonie 2018. Podczas gdy dobre połowy bassów były niejednolite i zdarzały się mieszane sukcesy, wzdłuż atlantyckiego wybrzeża Francji, południowego wybrzeża Wielkiej Brytanii oraz południowych wybrzeży Morza Północnego w Wielkiej Brytanii, Belgii i Holandii, rybacy zgłaszali, że widzą duże ilości bassów tuż poniżej MCRS. Wskazuje to na możliwość różowej przyszłości, jeśli te bassy są w stanie przetrwać, aby rosnąć i składać ikrę w ciągu najbliższych 2 lat.
I to jest wielkie JEŻELI. Ze wszystkich stron los bassa jest obwarowany wieloma wyzwaniami. Wysoko na liście tych wyzwań znajduje się gromadzenie się dojrzałych basów w miesiącach zimowych, począwszy od października i trwających do marca, a czasami do czerwca. To sprawia, że są one bardzo podatne na ukierunkowane i nieukierunkowane połowy prowadzone przez większe i półprzemysłowe sieci na mniejszą skalę. Podobnie, skupiska młodych ryb poniżej MCRS sprawiają, że są one wrażliwe na te narzędzia. Jeżeli operacje z użyciem sieci przenośnych i wielkoprzemysłowych sieci stawnych podejmą środki unikowe w celu uniknięcia tych skupisk, wówczas można ograniczyć niezamierzony i potencjalnie niszczący wpływ na zasoby labraksa.
Zachęcenie operatorów sprzętu ruchomego i stałego do podjęcia takich działań wymijających, wniosek KE dotyczący uprawnień do połowów na 2019 r. dla Atlantyku, Morza Północnego i Morza Czarnego stawia dzienny pułap "1% wagi całkowitego połowu organizmów morskich na pokładzie, złowionych przez ten statek" dla trawlerów dennych, sejnerów i stałych sieci skrzelowych. Bass jest poza zasięgiem dla trawlerów pelagicznych, które zgodnie z obecnym prawodawstwem są "zakaz zatrzymywania na pokładzie, przeładunku, przemieszczania lub wyładunku morlesza europejskiego".
Zdaniem LIFE są to uczciwe i rozsądne środki, o ile są wsparte odpowiednimi środkami kontroli na morzu i na lądzie. Istnieje jednak wiele niepotwierdzonych dowodów wskazujących na to, że takie kontrole nie są tak szczelne, jak powinny być, i że w ten sposób zmniejsza się skuteczność ogranicznika 1% jako zachęty do podejmowania działań wymijających.
LIFE jest również zaniepokojony tym, że pułap 1% oznacza koniec dla naszych posłów z Wielkiej Brytanii i Holandii, którzy używają niewielkich sieci stawnych na łowiskach mieszanych i którym skutecznie zakazuje się sprzedaży ich stosunkowo niewielkich połowów okonia. Ich dzienne połowy wynoszą nie więcej niż 20-50 kg dziennie, co oznaczałoby konieczność odrzucenia wszystkich złowionych przez nich okoni. W przypadku statków poniżej 10 metrów stosujących niewielkie ilości narzędzi stałych, LIFE opowiadałby się za całkowitym zniesieniem limitu 1%.
Na 2019 r. stada labraksa w Zatoce Biskajskiej na południe od 48th równolegle, a w środkowej i południowej części Morza Północnego, Morza Irlandzkiego, Kanału La Manche, Kanału Bristolskiego i Morza Celtyckiego są nadal uważane za 2 odrębne stada, objęte dwoma różnymi systemami zarządzania. W ramach niedawno uzgodnionego planu wieloletniego na wodach zachodnich, począwszy od 2020 r., stada bassa na tych dwóch obszarach będą zarządzane jako jedno.
To połączenie dwóch stad może mieć sens z punktu widzenia zarządzania rybołówstwem, ale istnieje ogromna możliwość poprawy sytuacji poniżej 48th równolegle. Francuska platforma ds. rybołówstwa na małą skalę (PPAF) jest bardzo krytyczna. braku skutecznego zarządzania i kontroli działań na większą skalę, zwłaszcza na skupiskach tarłowych. Zagroziło to również w dużym stopniu obecnym i przyszłym perspektywom dla podmiotów zajmujących się połowem labraksa, czyli działalności komercyjnej mającej najmniejszy wpływ na zasoby.
Mamy szczerą nadzieję, że takie posunięcie zapewni bardziej rygorystyczne podejście do zarządzania zasobami i ich ochrony na obu obszarach oraz obrony praw i nagradzania tych ryb w najbardziej zrównoważony sposób - w oparciu o trzy filary zrównoważonego rozwoju: środowiskowy, gospodarczy i społeczny.
[1] Artykuł 17 "rozporządzenia podstawowego (rozporządzenie nr 1380/2013) zobowiązuje państwa członkowskie do "stosowania przejrzystych i obiektywnych kryteriów, w tym kryteriów o charakterze środowiskowym, społecznym i gospodarczym" przy rozdzielaniu dostępnych im uprawnień do połowów. Stosowane kryteria mogą obejmować między innymi wpływ rybołówstwa na środowisko, historię przestrzegania przepisów, wkład w lokalną gospodarkę oraz historyczne poziomy połowów. W ramach przydzielonych im uprawnień do połowów państwa członkowskie starają się stworzyć zachęty dla statków rybackich stosujących selektywne narzędzia połowowe lub techniki połowowe o mniejszym wpływie na środowisko, takie jak mniejsze zużycie energii lub niszczenie siedlisk.
♦ ♦ ♦
Expertengruppe Fischereikontrolle
Expertengruppe Fischereikontrolle, grupa robocza ds. cyfrowych komponentów do monitorowania i zarządzania finansami w Kleinfischerei w dniach 4. i 5. grudnia 2018 r. w Brüssel. i 5.12.2018 w Brüssel.
Bad Schwartau, 15.12.2018 r.
Wolfgang Albrecht
Sehr geehrte Frau Veits
Zunächst möchte ich Ihnen meinen besonderen Dank dafür aussprechen, dass mir als Mitglied im BSAC die Gelegenheit gegeben wurde an dieser wichtigen Arbeitsgruppe teilzunehmen. Die Einbindung von möglichst vielen Praktikern in einen Entscheidungsprozess zur Novellierung der Kontrollverordnung, womit das Thema elektronische Überwachung und Erfassung von Daten untrennbar verbunden ist, sollte zu einer ausgewogenen und in der Praxis auch anwendbaren Verordnung führen. Allerdings sind mir und vielen anderen Teilnehmern der Veranstaltung einige Schwachpunkte in der Ausgestaltung der neuen Kontrollverordnung aufgefallen, die ich nachstehend gerne aufzeigen möchte, um im Detail Verbesserungen anzuregen.
Allgemeine Zusammenfassung
Nie ma możliwości wprowadzenia rozporządzenia w sprawie kontroli, które obejmowałoby również elektroniczne gromadzenie i przekazywanie danych dotyczących kibiców, a które mogłoby mieć zastosowanie w całej Europie.
- klimatischen Verhältnissen
- uwarunkowania hydrologiczne i biologiczne
- Metody wachlowania i związane z nimi wartości szczytowe
anzupassen sind, was naturgemäß die Umsetzung erschwert und damit die Wirkung vermindert. Z pewnością nie jest to korzystne dla mnie, a także dla zatrudnionych przeze mnie pracowników.
Im Folgenden möchten ich zu einem geeigneten, durchführbaren und verhältnismäßigen Lösungsansatz meinen Beitrag aus der Sicht der Praxis nach mehr als 40 Jahren aktiver Fischerei auf eigenem Schiff, leisten.
Zróżnicowane warunki
Klimatisch
Ostee Mittelmeer
Hydrologia
Fangmethoden und die damit verbundenen Schiffsgrößen und hier besonders die Fischerei mit passiven Fanggeräten.
Analiza ryzyka
W przypadku ustawienia nowej intensywności kontroli, intensywność kciuka w poprzedzających pojazdach, podobnie jak w obecnym KV, musi zostać ustawiona w pozycji wyjściowej.
W związku z tym, że w momencie rozpoczęcia korzystania z systemu hamulców postojowych należy zwrócić uwagę na dużą masę małych pojazdów, jest to argument tylko na pierwszy rzut oka.
W realistycznym podejściu istotną rolę odgrywa nie tyle liczba pojazdów, co ich intensywność.
Bei der bei diesem Fahrzeug angewandten
Fangtechnik sind z.B. leicht 500 Kisten Dorsch
Gleich 12,5 To. pro Tag möglich!
Hinzu kommen die Rückwürfe durch eine zu
duża selektywność, która nie ogranicza się tylko do
20% Marke bewegen, sowie eine erhebliche
Belastung der Meeresumwelt.
W tym samym czasie można założyć zakład
mit einem Fahrzeug dieser Größe
mindestens 2 Jahre auskömmlich
wirtschaften!
Oder: 200 Fahrzeuge dieser Größe
fangen an einem Seetag nicht mehr als
oben abgebildete große Fahrzeug
der Schleppnetzfischerei.
Auch die Unterscheidung: "Unter 12 m" ist nicht wirklich geeignet, wenn der Zusatz: "mit passiven Fanggeräten", fehlt. Denn auch Fahrzeuge im Bereich von 10 bis 12 m Länge über allles, die aktive Fanggeräte einsetzen (können) sind hinsichtlich ihrer Fangintensität anders zu beurteilen, als solche, die nurive Fanggeräte einsetzen. Jest to również bardziej korzystne dla grup pojazdów o długości poniżej 8 m, które pod względem intensywności wentylacji z powodu lepszych i bardziej zaawansowanych możliwości technicznych znajdują się znacznie bliżej niż większe pojazdy. ( siehe oben)
Kombiniert nur passive Fanggeräte
Wzmacnianie za pomocą urządzeń elektronicznych w celu poprawy wydajności.
Technische Voraussetzungen, Platzbedarf.
Fahrzeuge o długości 8 i 10 metrów są tutaj bardziej odpowiednie, ponieważ przeważnie mają one więcej niż jeden metr długości.
Steuerhaus i jedna instalacja elektryczna z baterią i oświetleniem.
Z powyższych względów jest to zatem bardziej przemyślane podejście od strony technicznej.
Widok dla grupy pojazdów poniżej ośmiu metrów.
Elektroniczne wprowadzanie danych z Fangdaten von See aus.
Infrage pochodzi z przyczyn technicznych, jak już wcześniej wspomniano, jest to tylko jedno zezwolenie na mobilny telefon. ( z.B. MOFI )
Die gewonnenen Erfahrungen im Jahr 1017 bei der Anwendung zur Überwachung der 20 m Tiefenlinie bei einer Ausnahme von der Dorschschonzeit haben deutlich gezeigt, dass sich selbst bei der Übermittlung von den entsprechenden Plots schon erhebliche Bedienprobleme ergeben haben, obwohl sich die Bedienung hierfür lediglich auf zwei Knöpfe begrenzt, also sehr einfach gestaltet war.
Die viel umfangreichere Übermittlung von Fangdaten von See aus ist aus diesem Grunde nicht durchführbar.
Das Mobiltelefon ist, wenn es bei einem Fahrzeug ohne Ruderhaus den Betrieb auf See überleben soll, unter der wasserdichten Kleidung zu tragen. Hervorholen w tym przypadku stanowi dla Bedienera ogromne wyzwanie.
Die Bewegungen des Schiffes durch Seegang und überkommendes Spritzwasser kommen erschwerend hinzu.
(Abb. Samsung Galaxy A 5)
Die Eingabe von Fangdaten mit den gebräuchlichen Handschuhen in der kalten Jahreszeit, ist wie man auf dem Bild sehen kann nicht möglich und mit den kalten Händen, wenn man die Handschuhe auszieht, auch nicht.
Ich bitte daher dringend von einer Übermittlungsvorschrift von Fangdaten für die Fahrzeuggruppe unter 8 Metern von See aus Abstand zu nehmen.
Elektronische Wiegeeinrichtungen (3.4.)
Auch hier steckt der Teufel im Detail, weil zumindest hier an der Ostsee nicht an jedem kleinen Hafen eine Fischannahmestelle mit einer Wiegeeinrichtung vorhanden ist.
Hinzu kommt die Strandfischerei, die auch noch eine gewisse Verbreitung hat.
Zur Abhilfe und für einen händelbaren Ablauf schlage ich daher vor, den Wiegevorgang, wie bisher üblich, durch den Fischer mit einer geeichten Waage am Anlandeort durchführen zu lassen um die Fangmengen festzustellen.
Porady dla użytkowników końcowych
In der Begründung des Entwurfes der neuen KV findet sich unter der Nummer 39 folgender Satz:
"Beim Verkauf an den Endverbraucher ist die Rückverfolgbarkeit nicht anwendbar. Diese Vermarktungsart ist deshalb soweit wie möglich zurückzudrängen".
Hierzu sei mir folgender Kommentar erlaubt:
Nachverfolgbarkeit:
1. Diese Begründung ist sachlich und fachlich nicht nachvollziehbar. Kauft ein Kunde im Geschäft X seinen Fisch, kann er wenn alle Vorschriften befolgt wurden und die Angaben richtig sind herausfinden, wo sein Fisch herkommt.
2. Kauft der gleiche Kunde seinen Fisch beim Fischer Y direkt am Kutter, weiß er von Anfang an wo sein Fisch herkommt. (Schiffsname, Fischereinummer)Da die Staatsmacht wohl kaum die Bratpfannen der Bürger kontrollieren will und kann läuft das Argument der fehlenden Rückverfolgbarkeit bei der Selbstvermarktung ins Leere.
Podstawy kontroli obrotu (art. 56-66)
Dieser Aspekt war in der Expertengruppe zwar nur indirekt ein Thema kann aus meiner Sicht der Vollständigkeit halber aber nicht unerwähnt bleiben.
Bei sinkenden Fangquoten ist die ortsgebundene Kleinfischerei mit passiven Fanggeräten, wenn sie überleben will, auf die Selbstvermarktung ihrer Fänge zu auskömmlichen Preisen angewiesen. Immer nach dem Motto: "Nicht Masse sondern Klasse"!
Die Kontrolle dieser Fänge hat sich durch die bisher angewandten Vorschriften, wie Monatsmeldung und Wiegeprotokoll bewährt und kann aus meiner Sicht im Rahmen der Risikoabschätzung aufgrund des Anteiles von durchschnittlich gerade einmal 3% an den europaweit getätigten Anlandungen beibehalten werden. Hierfür spricht auch der Verhältnismäßigkeitsgrundsatz und eine Kosten/Nutzenanalyse.
Ich hoffe, dass mein Beitrag zur Beleuchtung der unterschiedlichen Problemfelder der Kleinfischerei, vor allem der Fahrzeuge unter acht Metern Länge im Zusammenhang mit der Novellierung der KV beitragen kann und stehe für Detailfragen jederzeit gerne zur Verfügung.
♦ ♦ ♦
Wolfgang Albrecht, Mitglied im BSAC/EXCOM, Vorstandsmitglied L.I.F.E und erster Vorsitzender des Fischereischutzverbandes Schleswig-Holstein
Stanowisko LIFE w sprawie węgorza na rok 2019
LIFE reaguje na wniosek Komisji w sprawie węgorza przed poniedziałkowym posiedzeniem Rady
Warszawa, 13 grudnia 2018 r.
Marcin Ruciński
W oparciu o publicznie dostępne informacje[1]LIFE rozumie, że na rok 2019 Komisja zaproponowała rozszerzenie istniejącego mechanizmu "ruchomego" trzymiesięcznego zamknięcia zasobów węgorza, który ma być stosowany przez państwa członkowskie przez okres 5 miesięcy, na wszystkie stadia rozwojowe węgorza i wszystkie wody, w których występuje węgorz.
Wyrażamy głębokie ubolewanie, że Komisja nie poinformowała publicznie, ani tym bardziej nie przeprowadziła konsultacji z zainteresowanymi rybakami i innymi zainteresowanymi stronami na temat tego ważnego środka. Było na to wystarczająco dużo czasu między decyzją GFCM pod koniec października, publikacją opinii ICES (7 listopada) a chwilą obecną. Istniały również wcześniejsze procesy[2] w których proponowane działanie mogło zostać odpowiednio zakomunikowane i omówione z zainteresowanymi stronami.
Na podstawie publicznie dostępnych informacji na temat szczegółów proponowanego środka, LIFE może zaakceptować podejście Komisji, nawet jeśli stwarza ono trudności dla wielu rybaków. Środek ten ma wyraźne wady w przypadku pułapek na węgorze, których zastawianie zajmuje dużo czasu i jest uzależnione od warunków pogodowych. Zapewnia jednak pewne podstawowe wyrównanie wysiłków podejmowanych na poziomie krajowym, co znacznie ułatwia ich ocenę i porównanie.
Komisja podjęła odważny krok polegający na rozszerzeniu środka na wszystkie stadia rozwojowe węgorza i wody, w których występuje ten niezwykle ważny gatunek. Dla wielu rybaków środek ten będzie nowością, wprowadzony w krótkim czasie, będzie niespodzianką, z którą bardzo trudno sobie poradzić na obszarach, gdzie do tej pory nie stosowano środków ochronnych WPRyb. W związku z tym wzywamy Komisję i władze krajowe do zapewnienia w takich przypadkach łatwego dostępu do rekompensat wspieranych przez EFMR.
Powszechne stosowanie zamknięcia na 3 miesiące w roku nie rozwiąże problemu przemytu węgorza szklistego z Europy na Daleki Wschód. Wzywamy Komisję do wspierania państw członkowskich w ich wysiłkach zmierzających do ograniczenia tej działalności przestępczej.
Nie sposób przecenić znaczenia, jakie ma dla Komisji kontynuowanie prac nad wiarygodnym i szerokim pakietem środków wykraczających poza przyszłotygodniowe posiedzenie Rady Ministrów. Muszą one znacznie wykraczać poza środki zarządzania rybołówstwem, aby mogły mieć rzeczywisty pozytywny wpływ na stado. LIFE apeluje o to już od zeszłego roku[3]jak dotąd bezskutecznie. Nasze pomysły dotyczące kompleksowego systemu dokumentacji połowów węgorza, zaangażowania EFCA w prace inspekcyjne związane z węgorzem, rozwiązania problemu śmiertelności węgorzy w turbinach elektrowni wodnych oraz wpływu kormoranów, pozostają nadal aktualne.
Wszelkie dalsze ograniczenia nałożone na legalne, tradycyjne, prowadzone na niewielką skalę morskie połowy węgorza nie przyczynią się do odbudowy gatunku - są one odpowiedzialne jedynie za 3% całkowitej śmiertelności węgorza spowodowanej działalnością człowieka.[4]. Wręcz przeciwnie, dalsze ograniczenia nakładu połowowego zmniejszyłyby gotowość do podejmowania finansowanych ze środków prywatnych działań na rzecz zarybiania, jakość danych dostępnych dla naukowców oraz niepotrzebnie wywarłyby dodatkową presję na rybaków zajmujących się tymi tradycyjnymi połowami o niewielkich ilościach i dużej wartości.
[1] http://blueplanetsociety.org/2018/12/possible-eu-eel-fishing-closure/
[2] http://www.bsac.dk/getattachment/4b9f4b1c-c6b2-41c7-9483-51000615bdb1/Steve-Karnicki-and-Tof.pdf.aspx?lang=en-GB
[3] https://lifeplatform.eu/saving-european-eel-small-scale-fishermen/
[4] http://orbit.dtu.dk/files/158589197/Publishers_version.pdf , Tabela 1
Na zdjęciu: Śmiertelność węgorzy spowodowana turbinami podczas jesiennej migracji w dół rzeki, zdjęcie autorstwa Frode Kroglunda.
♦ ♦ ♦
Niedopuszczalny śródziemnomorski błąd w obliczeniach!
Bruksela, 10 grudnia 2018 r.
Dyrektor Generalny Komisji Europejskiej - DG Mare, Pan João Aguiar Machado pisze do przewodniczącego Śródziemnomorskiego Komitetu Doradczego, pana Giampolo Buonfiglio, sprzeciwiając się jako niedopuszczalne wykorzystanie przez niego MEDAC do wpływania na proces decyzyjny wniosku dotyczącego wieloletniego planu dla połowów eksploatujących zasoby denne w zachodniej części Morza Śródziemnego poprzez "dążenie do uzyskania poparcia Parlamentu Europejskiego dla tekstu, który nie został ani omówiony, ani zatwierdzony przez wszystkich członków MEDAC na wniosek trzech organizacji włoskich". naruszenie zasad konsensusu, przejrzystości i bezstronności.
Dostęp do listu można uzyskać klikając tutaj
Aktualizacja opublikowana w dniu 12.12: Pan Buonfiglio odpowiada panu Machado stwierdzając, że "Sekretariat MEDAC nigdy nie pisał do PE z prośbą o poparcie oświadczeń niektórych członków" będąc "w pełni świadomym, że byłoby to niezgodne z zasadami AC i jako takie byłoby całkowicie nie do przyjęcia."
Dostęp do odpowiedzi można uzyskać, klikając tutaj
Ważne informacje na temat działalności LIFE
ŻYCIE w okresie przejściowym
W kierunku silniejszego głosu w Brukseli i coraz większej obecności w regionach.
Rybołówstwo łodziowe, stanowiące zdecydowanie największą część floty, zasługuje na swoje własne miejsce w sercu Europy.
Bruksela, 29 listopada 2018 r.
Spotkanie w Brukseli w dniu 15 listopada, Rada Dyrektorów organizacji Low Impact Fishers of Europe (LIFE) zatwierdziła plan dalszego rozwoju i wzrostu LIFE. Ma to na celu dalsze umocnienie roli LIFE jako głosu oddanego rybakom prowadzącym połowy na małą skalę i o niewielkim wpływie na środowisko w całej Europie oraz na poziomie europejskim. Proces ten utoruje drogę do wzmożonych wysiłków na rzecz tego istotnego, aczkolwiek zaniedbanego sektora, który potrzebuje i zasługuje na to, by znaleźć się w centrum rozwoju europejskiej polityki rybołówstwa.
Program LIFE został uruchomiony w 2012 r. w przededniu nowo zreformowanej WPRyb, aby zapewnić głos pomijanej wcześniej, ale znaczącej [80% statków UE według liczby] europejskiej flocie statków łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego oraz tym, których środki do życia zależą od działalności połowowej o niskim wpływie na środowisko. W ciągu ostatnich 3 lat, od momentu otwarcia biura w Brukseli w 2015 r., i pod kierownictwem zarządu złożonego z rybaków prowadzących połowy na małą skalę, LIFE z nawiązką spełnił tę rolę, z powodzeniem ugruntowując swoją pozycję jako uznany organ reprezentujący wyłącznie interesy rybaków prowadzących połowy na małą skalę o niskim wpływie. Ta reprezentacja na poziomie europejskim została uzupełniona przez szerokie zaangażowanie LIFE w Komitety Doradcze na poziomie regionalnym w wielu europejskich basenach morskich od Bałtyku po Morze Śródziemne, wspierane przez regionalnych koordynatorów zarządzających konkretnymi projektami w partnerstwie z naszymi organizacjami członkowskimi.
Program LIFE wkracza obecnie w nową fazę, która opiera się na tym, czego nauczyliśmy się i co osiągnęliśmy w okresie początkowym, i która pozwala nam skupić się na zapewnieniu większego wsparcia dla naszych członków. Umożliwi to LIFE zaangażowanie się na poziomie lokalnym i regionalnym poprzez konkretne projekty dotyczące wody, a także poprzez wzmożone działania lobbingowe zarówno na poziomie krajowym, jak i w Brukseli.
W ramach tego procesu restrukturyzacji, Dyrektor wykonawczy LIFE, Jerry Percy, ustąpi ze stanowiska i obejmie niepełnoetatową funkcję starszego doradcy. Stanowisko Zastępcy Dyrektora zostanie włączone do nowo utworzonego stanowiska Sekretarza Wykonawczego, które obejmie Brian O'Riordan.obecny zastępca dyrektora LIFE, który poprowadzi LIFE przez kolejny etap jego ewolucji.
LIFE może być dumne z tego, że ma teraz własną tożsamość i rozmach. Dzięki temu nie ma już potrzeby pełnienia funkcji, którą od początku istnienia LIFE pełnił Jerry Percy. Jego pozostanie na stanowisku jest zarówno mile widziane, jak i cenne, ponieważ dzięki niemu LIFE nie straci swojego długiego i różnorodnego doświadczenia we wszystkich obszarach rybołówstwa na małą skalę o niskim wpływie na środowisko, od powierzchni wody po stół negocjacyjny, a także faktu, że był on jednym z pierwotnych współtwórców LIFE.
Ostatnie zmiany polegały na przeniesieniu rejestracji LIFE z Wielkiej Brytanii do Belgii.. Takie posunięcie jest niezbędne nie tylko ze względu na skutki Brexitu dla organizacji zarejestrowanych w Wielkiej Brytanii, ale również z punktu widzenia LIFE ma sens, ponieważ pozwoli na bardziej centralne usytuowanie w sercu Europy. Jednak LIFE nadal będzie dbać o interesy brytyjskiej floty małych statków, a w zależności od wyniku Brexitu brytyjscy członkowie LIFE będą nadal otrzymywać nasze wsparcie w ramach umowy o członkostwie stowarzyszonym.
W początkowej fazie rozwoju programu LIFE stało się całkowicie jasne, że istnieje bezwzględna potrzeba stworzenia specjalnego i dedykowanego głosu dla floty łodziowej w całej Europie. Potrzeba ta została dostrzeżona i poparta zarówno przez byłych, jak i obecnych komisarzy DG MARE oraz ich pracowników.
Jesteśmy przekonani, że dalszy rozwój i wzrost programu LIFE zapewni jeszcze solidniejsze podstawy dla jego przyszłej pracy i zagwarantuje należne miejsce dla rybołówstwa na małą skalę i rybołówstwa o niskim wpływie na środowisko w centrum procesu kształtowania polityki rybołówstwa.
♦ ♦ ♦
Aby uzyskać więcej informacji, prosimy o kontakt:
Claudia Orlandini, specjalista ds. komunikacji LIFE, communications@lifeplatform.eu.
LIFE pisze do przewodniczącego ICCAT
Nieoceniona szansa na bardziej zrównoważone i sprawiedliwe rybołówstwo BfT
Od 12 do 19 listopada 2018 r. w Dubrowniku (Chorwacja) odbędą się targi Odbędzie się 21. specjalne posiedzenie Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego. Spotkanie jest właściwym momentem, aby zwrócić uwagę na sprawę europejskich rybaków małoskalowych, stanowiących większość floty UE, którzy od 2006 roku są pozbawiani praw do połowów tuńczyka błękitnopłetwego.
W tym kontekście, LIFE pisze do Pana Raula Delgado, Przewodniczącego ICCAT, z zadowoleniem przyjmując Projekt Rekomendacji UE dla ICCAT w sprawie ustanowienia Wieloletniego Planu Zarządzania Tuńczykiem Błękitnopłetwym we Wschodnim Atlantyku i Morzu Śródziemnym oraz rekomendacje mające na celu zapewnienie, że rybacy małoskalowi są w stanie sprostać wymaganiom ICCAT. przydzielono sprawiedliwą część rocznego wzrostu kwoty, na którą zasługują.
Dostęp do oficjalnego listu do przewodniczącego ICCAT tutaj
Powyższy list został wysłany do następujących urzędników i decydentów, a także szeroko rozpowszechniony wśród przedstawicieli sektora, organizacji pozarządowych i zainteresowanych stron.
ICCAT:
Pan Camille Jean Pierre Manel, Sekretarz Wykonawczy ICCAT; Dr Miguel Neves dos Santos, Zastępca Sekretarza Wykonawczego; Pan Raul Delgado, Przewodniczący Komisji ICCAT; Stefaan Depypere, Pierwszy Wiceprzewodniczący ICCAT
Komisja Europejska:
Andres Jessen; Franco Biagi; Francisco-Javier Vazquez-Alvarez
Parlament Europejski
MEP Linnea Engstrom; MEP Gabriel Mato; MEP Norica Nicolai; MEP Ricardo Serrao Santos;
Hiszpańskie ministerstwo
Pan Rafael Centenera
Wielkie oczekiwania na Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym
Głęboko zakorzenione problemy, wielkie oczekiwania: czy deklaracja ministerialna i regionalny plan działania podpisane niedawno na Malcie mogą odwrócić los rybołówstwa małoskalowego na Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym?
Bruksela, 5 listopada 2018 r.
Brian O'Riordan
W dniu 26 września na Malcie 18 państw nadbrzeżnych Morza Śródziemnego i Morza Czarnego zobowiązało się do opracowania "celów, zasad i konkretnych działań", które będą stosowane w całym regionie za pośrednictwem regionalnego planu działania (RPOA), a tym samym "w celu zapewnienia długoterminowej równowagi środowiskowej, gospodarczej i społecznej rybołówstwa na małą skalę"[1]. Takie zaangażowanie polityczne było możliwe dzięki wspólnym wysiłkom Generalnej Komisji Rybołówstwa Morza Śródziemnego i Czarnego (GFCM) oraz Komisji Europejskiej.
Trochę historii
RPOA jest kulminacją ponad 5-letniej stałej wspólnej pracy tych dwóch organów, zainicjowanej w 2013 r. podczas Pierwszego Regionalnego Sympozjum na temat Zrównoważonego Rybołówstwa Małoskalowego na Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym, które odbyło się na Malcie i zostało zorganizowane przez GFCM we współpracy z FAO i innymi partnerami. W rzeczywistości, rybołówstwo małoskalowe znajduje się w agendzie GFCM od 1980 r., co znalazło odzwierciedlenie w rezolucji wzywającej jej członków do "zdefiniowania krajowej strategii wskazującej w szczególności miejsce rybołówstwa tradycyjnego w systemach zarządzania".
Rybołówstwo małoskalowe oraz Morze Śródziemne i Morze Czarne od dawna znajdują się w agendzie GFCM, ale wydaje się, że dopiero stosunkowo niedawno UE zdała sobie sprawę z ich znaczenia.
Do czasu wprowadzenia zreformowanej WPRyb w 2014 r., rybołówstwo małoskalowe było uważane za kwestię krajową i pozostawało poza zakresem polityki UE. Krok po kroku, społeczno-gospodarcze i strategiczne znaczenie rybołówstwa małoskalowego jako integralnego elementu polityki europejskiej na rzecz utrzymania rybołówstwa i społeczności rybackich zyskuje uznanie. Zapomniana europejska flota jest odkrywana na nowo, choć z opóźnieniem!
|
Flota małoskalowa UE w skrócie (Statki o długości poniżej 12 metrów, nieużywające ciągnionych narzędzi połowowych)
Liczba statków (49 029): 70% floty Tonaż: 8% tonażu, Dni połowowe: 59% dni połowowych Zużyte paliwo: 6% zużytego paliwa Zatrudnienie rybaków (78 304): 50% zatrudnienia na morzu Wyładowana objętość: 6% wagowo Wartość gruntów: 12% wartości Przychody: 13% przychodu, Koszty pracy: 19% kosztów pracy Źródło: Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF). Roczne sprawozdanie gospodarcze za 2018 r. dotyczące floty rybackiej Stanów Zjednoczonych (STECF 18/07).[2] |
Jeśli rybołówstwo małoskalowe jest na nowo odkrytą flotą Europy, to Morze Śródziemne i Morze Czarne są jej najbardziej zaniedbanymi basenami morskimi. Chociaż Wspólna Polityka Rybołówstwa (WPRyb) została ustanowiona w 1983 r., do 2006 r. Morze Śródziemne i Morze Czarne pozostawały poza jej zakresem. Obecnie sytuacja ta ulega zmianie za sprawą kilku etapów. Zainicjowany w Katanii w 2016 r. proces MedFish4Ever miał na celu zbudowanie konsensusu politycznego wśród wszystkich zainteresowanych stron z regionu Morza Śródziemnego w celu uzyskania zobowiązania ze strony wszystkich krajów UE i spoza UE do podjęcia konkretnych działań w celu rozwiązania tragicznej sytuacji rybołówstwa w regionie[3]. W ramach WPRyb opracowywana jest seria wieloletnich planów obejmujących stada w różnych regionach, począwszy od stad dennych w zachodniej części Morza Śródziemnego i połowów pelagicznych w Adriatyku.[4].
Czym jest rybołówstwo na małą skalę w regionie Morza Śródziemnego?
W ramach RPOA rybołówstwo na małą skalę na Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym ma zostać scharakteryzowane "tak szybko, jak to możliwe" zgodnie z zestawem orientacyjnych kryteriów "odzwierciedlających ich społeczno-gospodarcze znaczenie i specyfikę".
Biorąc pod uwagę bardzo zróżnicowany charakter rybołówstwa małoskalowego w regionie i brak prostego punktu odcięcia między różnymi segmentami floty (rybołówstwo małoskalowe, półprzemysłowe, wielkoskalowe, przemysłowe, przybrzeżne, przybrzeżne, dalekomorskie itp. Taka matryca może obejmować cechy obejmujące zarządzanie (polityka, ustawodawstwo, dostęp i własność), ekonomiczne (opodatkowanie, dotacje, specjalne preferencje) i zarządzanie (regulacja, narzędzia, podział na strefy).
|
Podejście matrycowe do charakteryzowania łowisk[5]
Matryca zapewnia użytkownikom narzędzie do opisu jednostki połowowej w wielu wymiarach lub cechach skali. Elastyczny charakter matrycy oznacza, że oceniana jednostka rybacka może być całym łowiskiem/ flotą, jego częścią lub pojedynczym statkiem/rybakiem. Ta elastyczność pozwala na zastosowanie matrycy do różnych rodzajów działalności połowowej na całym świecie. Zastosowanie matrycy generuje zagregowany wynik dla danej jednostki podlegającej ocenie, co ma znaczenie dla dyskusji na temat skali. Dana jednostka rybacka może mieć cechy typowe zarówno dla rybołówstwa na mniejszą, jak i na większą skalę, więc wiele z nich otrzyma niższe wyniki w niektórych kategoriach i wyższe w innych. Punktacja pozwala na obiektywną charakterystykę jednostki połowowej, wskazując, czy ma ona tendencję do połowów na małą czy dużą skalę. Po zagregowaniu wyników ze wszystkich kategorii wyłania się ogólny obraz, który ułatwia rozróżnienie między rybołówstwem na większą i mniejszą skalę. Analizując różne wyniki dla różnych jednostek połowowych, możliwe jest określenie, czy istnieje wyraźne odcięcie między rybołówstwem na małą skalę a rybołówstwem na dużą skalę. Teoretycznie, jeśli matryca działa dobrze, powinna ona podkreślać te łowiska, które mogą znajdować się na granicy rybołówstwa na małą i dużą skalę (np. mały statek z silnikiem o dużej mocy i poziomem nakładu połowowego na dużą skalę), przypisując im własną kategorię. Ponadto, poprzez uwzględnienie wielu wymiarów, podejście macierzowe ma na celu uniknięcie mylącego lub niewłaściwego scharakteryzowania rybołówstwa jako małoskalowego lub wielkoskalowego, co może czasami mieć miejsce, gdy kładzie się nacisk na jedno kryterium, takie jak długość statku.
|
W oświadczeniu ministerialnym podkreślono siłę rybołówstwa na małą skalę w regionie (80% floty pod względem liczby, 44% zdolności połowowej, 62% zatrudnienia na pokładach statków rybackich i 24% wartości wyładunku), ich wartość społeczno-gospodarczą, stosunkowo niewielki wpływ na środowisko i znaczenie dla bezpieczeństwa żywnościowego. W oświadczeniu zwrócono również uwagę na endemiczne problemy nękające sektor: brak głosu i dostępu do procesów decyzyjnych; brak dostępu do zasobów, rynków, kredytów i wsparcia; oraz ograniczone możliwości sektora pod względem kapitału ludzkiego.
Problemy te sprawiają, że sektor ten jest szczególnie narażony na wpływ innych rodzajów działalności morskiej, takich jak zanieczyszczenie morza, degradacja siedlisk, różnorodność biologiczna i wyczerpywanie zasobów, a także na wkraczanie innych rodzajów działalności na obszary, które tradycyjnie zajmował. W związku z tym RPOA podkreśla potrzebę zarówno zapewnienia, że rybołówstwo małoskalowe jest uwzględniane w planowaniu przestrzennym obszarów morskich na poziomie krajowym i regionalnym, jak i że sektor ten jest szczególnie reprezentowany w całym procesie.
Historyczny krok
Chociaż RPOA nie jest wiążący, jest to historyczny krok, który stawia rybołówstwo na małą skalę w centrum uwagi w dążeniu do odwrócenia spadającego losu Morza Śródziemnego i Morza Czarnego.
RPOA jest pierwszym instrumentem przyjętym przez jakąkolwiek Regionalną Organizację ds. Zarządzania Rybołówstwem (RFMO), który wykracza poza zarządzanie rybołówstwem, aby zająć się takimi kwestiami jak włączenie społeczne, godna praca, ochrona socjalna, rola kobiet, udział podmiotów działających na małą skalę w procesach zarządzania i podejmowania decyzji oraz włączenie tradycyjnej wiedzy ekologicznej. RPOA opiera się na podstawach ustanowionych przez Dobrowolne Wytyczne FAO dotyczące zabezpieczenia zrównoważonego rybołówstwa na małą skalę w kontekście bezpieczeństwa żywnościowego i eliminacji ubóstwa (Wytyczne SSF), a także opiera się na innych instrumentach międzynarodowych, w tym Kodeksie Odpowiedzialnego Rybołówstwa FAO z 1995 r., Konwencji MOP dotyczącej pracy w rybołówstwie z 2007 r. oraz Agendzie na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 2015 r., w której przyjęto Cele Zrównoważonego Rozwoju (SDGs).
Jest to znaczący krok, ponieważ dzięki oświadczeniu ministerialnemu i RPOA rybołówstwo na małą skalę przeniosło się z peryferii do centrum polityki rybołówstwa w regionach i jest teraz włączone jako część rozwiązania problemów nękających Morze Śródziemne i Morze Czarne. Ponadto, jak podkreślił Komisarz Unii Europejskiej ds. Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa, "rybołówstwo na małą skalę (SSF) jest podstawą floty, pracowników i społeczności. Są one również pierwszymi, którzy odczuwają ból związany z kurczącymi się zasobami. Dlatego ważne jest, aby budować przyszłość razem z nimi".
Większość ministrów podkreślała tradycyjny charakter SSF i ich znaczenie kulturowe. Niewielu mówiło o ich znaczeniu dla bezpieczeństwa żywnościowego. Niektórzy podkreślali niskie dochody i słabą zdolność sektora SSF do zapewnienia godnej pracy. Niektórzy wspomnieli o problemach związanych z gatunkami inwazyjnymi i wrażliwością sektora rybołówstwa. Kilka osób wspomniało o potrzebie lepszego gromadzenia danych. Jedna osoba, z Turcji, wspomniała o "dziedzictwie" - znaczeniu dziedzictwa, które przekażemy następnemu pokoleniu.
Palestyna, która nie jest stroną umowy, choć Izrael jest, wygłosiła najbardziej żarliwe przemówienie. Stopniowe wkraczanie Izraela jako państwa okupującego na wody palestyńskie zmniejszyło obszar połowów z 20 mil morskich w 1994 r. do 3 mil morskich obecnie. W 2017 r. miało miejsce ponad 200 bezprawnych strzelanin do palestyńskich rybaków, w których zginął jeden rybak, a także ogólna polityka tłumienia sektora i społeczności przybrzeżnej. Minister zaprosił wszystkich do odwiedzenia jego kraju, aby być świadkiem "jednego z najbardziej wrażliwych SSF" i w "interesie sprawiedliwości". Przypomniał, że Cele Zrównoważonego Rozwoju (SDG) zostały opracowane tak, aby nikogo nie pozostawić w tyle. Zaapelował, aby palestyńskie SSF nie pozostały w tyle.
Hiszpańskie przemówienie było jednym z najbardziej wspierających SSF, podkreślając jego szczególne cechy, świeżość produktu, niski wpływ na środowisko i ważną rolę kobiet.
Głęboko zakorzenione problemy wymagają wspólnego podejścia
Oczywiście problemy nękające Morze Śródziemne i Morze Czarne wykraczają daleko poza rybołówstwo. Półzamknięty charakter i duże obszary zlewisk tych basenów morskich sprawiają, że są one bardzo podatne na wpływ człowieka. Morze Śródziemne jest gorącym punktem różnorodności biologicznej z ogromną różnorodnością siedlisk morskich i przybrzeżnych, w tym mokradeł, lagun, wydm, raf, gór podwodnych, kanionów, piaszczystych i skalistych wybrzeży, które są ważnymi łowiskami.
Stale rosnąca populacja ludzka, z podwajającą się populacją przybrzeżną w niektórych sezonach turystycznych, wraz z rosnącym rozwojem gospodarczym, doprowadziła do zwiększonej degradacji środowiska. Te wrażliwe środowiska morskie borykają się z niepokojącym połączeniem zanieczyszczeń pochodzących ze źródeł lądowych i statków, w tym tworzyw sztucznych i śmieci, z produkcji akwakultury, z wpływem na różnorodność biologiczną i degradację wybrzeży, a także ze skutkami związanymi ze zmianami klimatu. Są to poważne wyzwania, którym sam RPOA nie jest w stanie sprostać. Ponadto duża część obszarów morskich znajduje się na wodach międzynarodowych i nie podlega jurysdykcji krajowej, co sprawia, że rybołówstwo i wpływ człowieka na rybołówstwo są jeszcze trudniejsze do zarządzania i kontrolowania. W związku z tym RPOA musi być w pełni zintegrowany z szerszymi sferami polityki morskiej, zwłaszcza z rozwojem niebieskiej gospodarki.
Znaczące jest, że Malta została wybrana jako miejsce tego historycznego podpisania. Ponad 90% maltańskiej floty składa się z małych przybrzeżnych statków rybackich (poniżej 12 metrów przy użyciu narzędzi nieholowanych), liczących około 950 statków. Tradycyjne maltańskie łodzie rybackie są wykonane z drewna i wykorzystują szeroką gamę narzędzi - sieci, pułapki, haczyki i żyłki, a także sprzęt pomocniczy, taki jak urządzenia do agregacji ryb (FAD) wykonane z liści palmowych i statki lampara do przyciągania ławic ryb w nocy.
Jednakże, podobnie jak w przypadku rybołówstwa małoskalowego w całym regionie Morza Śródziemnego i Morza Czarnego, ten niegdyś tętniący życiem sektor rybołówstwa stoi w obliczu wielu poważnych wyzwań. Wyzwania te zostały omówione podczas nieformalnego spotkania maltańskich, cypryjskich i włoskich (wyspa Pantelleria) rybaków małoskalowych, zorganizowanego przez Malta College of Arts, Science and Technology (MCAST) przed szczytem ministerialnym, w którym uczestniczył maltański minister sprawiedliwości, kultury i samorządu lokalnego.
Wyzwania te obejmują:
- Nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy oraz zorganizowana przestępczość rybacka to działalność międzynarodowa, za którą stoją dobrze zorganizowane i wyposażone gangi przestępcze. Zostało to podkreślone przez prowadzoną przez Europol operację Tarantino, która doprowadziła do aresztowania 79 osób zaangażowanych w połowy tuńczyka IUU, oszukańczy handel i wprowadzanie do obrotu nielegalnego tuńczyka we Francji, Włoszech, na Malcie i w Hiszpanii.[6]
- Tania siła robocza pracowników migrujących w rybołówstwie.
- Wkraczanie w GSS interesów na większą skalę, takich jak rybołówstwo paszowe dla akwakultury i tuczu tuńczyka;
- Nieuregulowane połowy sportowe na Morzu Śródziemnym.
- Zmiana klimatu i gatunki inwazyjne ;
- Zanieczyszczenie, w szczególności odpadami z tworzyw sztucznych (odpadami morskimi oraz włóknami i mikrocząsteczkami mirko);
- Promowanie działań związanych z "niebieską gospodarką" (turystyka, akwakultura, wytwarzanie energii, bioposzukiwanie, wydobywanie ropy naftowej i gazu ziemnego z dna morskiego itp.[7].
Szczególnym problemem w całym basenie Morza Śródziemnego, podkreślanym przez wszystkich rybaków, jest szybka kolonizacja przez gatunki inwazyjne z Morza Czerwonego, wraz z wypieraniem tradycyjnych gatunków. Dwoma głównymi winowajcami są królik lub ropucha (Lagocephalus sceleratus) i lionfish (Pterois mile). Ropucha może dorastać do 1 metra długości i ważyć nawet 7 kg, a jej ostre zęby powodują rozległe uszkodzenia sieci rybackich. Ponadto nie ma wartości handlowej, ponieważ jest silnie trująca. Lwia ryba jest żarłocznym drapieżnikiem z silnie jadowitymi kolcami, które mogą powodować silny ból, a nawet śmierć. Obie ryby są również niebezpieczne dla środowiska; ropuchowate są żywicielami dennymi i mogą powodować rozległe szkody w siedliskach dna morskiego, a ryba lew jest wysoce drapieżna. Ryba lwia jest dobra do jedzenia, ale jest trudna w obsłudze i nie jest dobrze znana konsumentom. W innych częściach Morza Śródziemnego krab niebieski (Callinectes sapidus), pochodzący ze wschodniego wybrzeża obu Ameryk i żarłoczny drapieżnik skorupiaków, stał się powodem do niepokoju na południu Francji i wschodnim wybrzeżu Hiszpanii.
Wreszcie, w całym basenie Morza Śródziemnego nieuregulowana działalność połowowa łodzi rekreacyjnych, zarówno poprzez wypieranie rybaków z ich portów, jak i poprzez ich działalność połowową wpływającą na stada, czy to dla sportu, czy dla własnej konsumpcji, poprzez samą ich liczbę.
Współzarządzanie: nie panaceum, ale narzędzie zarządzania w pudełku
W przypadku programu LIFE (Low Impact Fishers of Europe) jedną z głównych korzyści, jakie może przynieść RPOA, jest poprawa zarządzania poprzez współzarządzanie. Cała sekcja poświęcona jest "uczestnictwu rybaków małoskalowych w procesach decyzyjnych". Wiąże się z tym wezwanie RPOA "do opracowania planów zarządzania rybołówstwem zawierających szczegółowe zasady mające na celu zapewnienie preferencyjnego dostępu do zrównoważonych połowów o niskim wpływie na środowisko wzdłuż pasma przybrzeżnego". Taki preferencyjny dostęp przyniesie korzyści tylko wtedy, gdy zostanie połączony z systemem prawdziwego współzarządzania, w którym zarówno odpowiedzialność, jak i uprawnienia decyzyjne są przekazywane komitetom współzarządzającym, a rybacy małoskalowi są uprawnieni do tworzenia i prowadzenia własnych autonomicznych organizacji.
W przypadku LIFE, odgórny model zarządzania rybołówstwem, stosowany w regionie Morza Śródziemnego, stał się dysfunkcjonalny. Rybacy małoskalowi zostali wyalienowani z procesów podejmowania decyzji zarządczych, a w połączeniu z brakiem zdolności i woli politycznej na poziomie krajowym do egzekwowania przepisów, zachęciło to do przełowienia, niszczenia siedlisk i nielegalnych, nieuregulowanych i nieraportowanych połowów (IUU).
W takim kontekście wymagane są nowe formy zarządzania, które budują zaufanie i współpracę między władzami krajowymi a zainteresowanymi stronami z sektora rybołówstwa, promują współodpowiedzialność i jednoczą je we wspólnym celu, jakim jest zrównoważone rybołówstwo oraz walka z nielegalnymi, nieraportowanymi i nieuregulowanymi połowami oraz zorganizowaną przestępczością rybacką. Wymaga to zmiany paradygmatu z odgórnego podejścia opartego na dowodzeniu i kontroli na podejście oddolne oparte na współzarządzaniu.
Na całym Morzu Śródziemnym istnieją przykłady, w których stosunkowo małe, lokalne i często nieformalne projekty współzarządzania z powodzeniem połączyły podmioty państwowe i niepaństwowe oraz ułatwiły dialog i współpracę między nimi, tworząc podstawę współodpowiedzialności i lepszej akceptacji prawnie wiążących przepisów, co z kolei przyczynia się do rozwiązania praktyk IUU i konfliktów społecznych.
Oczywiście, współzarządzanie nie jest panaceum, ale może stanowić ważne narzędzie zarządzania dopracowane pod kątem zarządzania rybołówstwem małoskalowym, które może być wykorzystywane wraz z innymi (w tym obszarami zamkniętymi zarezerwowanymi dla rybołówstwa małoskalowego, kontrolą nakładu połowowego itp.) W związku z tym, współzarządzanie ma potencjał do wzmocnienia pozycji rybaków i budowania ich zdolności do stania się odpowiedzialnymi i kompetentnymi podmiotami w zarządzaniu rybołówstwem.
Wydaje się, że istnieje masa krytyczna wysiłków na rzecz współzarządzania, które obecnie się łączą: niedawne włączenie współzarządzania do prawa rybołówstwa w Katalonii poprzez dekret, umieszczający współzarządzanie obok MSY, MCS, środków technicznych itp. jest inspirującym przykładem. Istnieje również wiele stosunkowo niewielkich inicjatyw lokalnych związanych z MPA, które zaczynają osiągać masę krytyczną i łączą się w sieci oraz zwiększają skalę inicjatyw.
Ministerialne zobowiązanie do wspierania rybołówstwa małoskalowego poprzez RPOA jest zarówno aktualne, jak i konieczne. Mamy nadzieję, że pozytywna wola polityczna wspierana przez ostatnie 5 lat zapewni, że niezbędne zasoby zostaną zainwestowane we wdrożenie RPOA w praktyce i przekształcenie atramentu na papierze w działania u podstaw.
♦ ♦ ♦
[1] Regionalny plan działania na rzecz tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego na Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym: wspólne zobowiązanie na przyszłość http://www.fao.org/gfcm/news/detail/en/c/1154586/
[2] Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF). Roczne sprawozdanie gospodarcze za 2018 r. dotyczące floty rybackiej Stanów Zjednoczonych (STECF 18/07). https://stecf.jrc.ec.europa.eu/documents/43805/2262384/STECF+18-07+-+AER.pdf
[3] Strona internetowa DG Mare na temat Morza Śródziemnego https://ec.europa.eu/fisheries/cfp/mediterranean_en
[4] Strona internetowa DG Mare poświęcona przepisom obowiązującym na Morzu Śródziemnym https://ec.europa.eu/fisheries/cfp/mediterranean/rules_en
[5] Materiały z warsztatów na temat poprawy naszej wiedzy na temat rybołówstwa małoskalowego: potrzeby w zakresie danych i metodologii, czerwiec 2017 r. http://www.fao.org/3/a-i8134e.pdf
[6] Komunikat prasowy Europolu: Jak nielegalny rynek tuńczyka błękitnopłetwego zarabiał ponad 12 milionów euro rocznie na sprzedaży ryb w Hiszpanii https://www.europol.europa.eu/newsroom/news/how-illegal-bluefin-tuna-market-made-over-eur-12-million-year-selling-fish-in-spain
[7] LIFE wzywa do integracyjnego błękitnego wzrostu na konferencji Our Ocean https://lifeplatform.eu/life-calls-inclusive-blue-growth/
BFT: od odzysku do sprawiedliwego zarządzania
Tuńczyk błękitnopłetwy: przejście od odbudowy do zarządzania
musi przynosić bezpośrednie korzyści przybrzeżnym flotom rzemieślniczym.
Nadszedł najwyższy czas, aby w strategii zarządzania nakładem połowowym, ochrony zasobów i sprawiedliwego podziału korzyści z odbudowywanych zasobów tuńczyka błękitnopłetwego uwzględnić przybrzeżne rybołówstwo rzemieślnicze.
Bruksela, 25 października 2018 r.
Brian O'Riordan
LIFE z zadowoleniem przyjmuje uznanie przez Komisję Europejską, że przybrzeżne floty łodziowego rybołówstwa artystycznego powinny korzystać z ponownego przydziału kwot tuńczyka błękitnopłetwego w sposób sprawiedliwy dla wszystkich flot europejskich oraz propozycję ponownego włączenia tego zmarginalizowanego sektora do połowów tuńczyka błękitnopłetwego.
DG Mare ujawniła plany przeniesienia od planu odbudowy do planu zarządzania dotyczącego wschodniego tuńczyka błękitnopłetwego w ostatnią środę 17 października 2018 r. w Brukseli, na spotkaniu z przedstawicielami branży i organizacji pozarządowych, przygotowującym do corocznego spotkania ICCAT - Międzynarodowej Komisji Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego. W tym roku 21.st Specjalne posiedzenie ICCAT odbędzie się w Dubrowniku, w Chorwacji, w dniach 10-19 listopada. (szczegóły zob. https://www.iccat.int/com2018/).
Plan ma być skonstruowany wokół 3 szerokich celów: zarządzania i ochrony, włączenia społeczno-gospodarczego oraz inspekcji i kontroli. Urzędnicy DG Mare podkreślili, że w celu wzmocnienia odbudowy tuńczyka błękitnopłetwego należy usprawnić kontrole, zwłaszcza sprzedaży i prania nielegalnych połowów.
Cieniem na przygotowaniach do ICCAT było ogłoszenie postępowanie karne prowadzone przez Europol przeciwko 79 osobom zaangażowanym w nielegalne połowy i handel tuńczykiem błękitnopłetwym na wszystkich etapach łańcucha wartości, od połowu poprzez przeładunek i tuczenie do wprowadzenia do obrotu, na terenie Włoch, Malty, Francji i Hiszpanii. Przy szacowanym nielegalnym handlu na poziomie 2500 ton rocznie, co odpowiada 50% kwoty przyznanej UE na 2018 r. i wartej 12 mln euro rocznie, ta zorganizowana przestępczość ilustruje, jak "najbardziej regulowane rybołówstwo na świecie" cierpi z powodu braku skutecznej kontroli. Więcej szczegółów można znaleźć na stronie: https://www.europol.europa.eu/newsroom/news/how-illegal-bluefin-tuna-market-made-over-eur-12-million-year-selling-fish-in-spain
Pomimo tak znaczącej i nieokreślonej ilościowo działalności przestępczej prowadzonej przez dziesięciolecia w sektorze tuńczyka błękitnopłetwego, wschodni tuńczyk błękitnopłetwy w ciągu ostatnich 10 lat odnotował niezwykły powrót. Stanowi to solidną podstawę do przejścia od planu odbudowy do planu zarządzania. DG Mare zauważyła jednak, że nadal istnieje znaczne ryzyko przełowienia z powodu do czarnych rynków i braku przejrzystości w przeładunku ryb pomiędzy statkami łowczymi i pośrednikami a jednostkami tuczącymi tuńczyka.
LIFE z zadowoleniem odnotowuje, że DG Mare jest gotowa wykorzystać możliwość, jaką daje odnowienie zasobów tuńczyka błękitnopłetwego i zwiększenie TAC przyznanych Europie przez ICCAT, aby położyć kres niesprawiedliwej dyskryminacji drobnej działalności połowowej o niewielkim wpływie, złagodzenie trudności ekonomicznych, których doświadcza wielu rybaków prowadzących działalność na małą skalę, oraz odciążenie innych zasobów rybnych w Morzu Śródziemnym.
Strategiczne znaczenie tuńczyka błękitnopłetwego dla złagodzenia ogólnego stanu nadmiernej eksploatacji w Morzu Śródziemnym, zgodnie z deklaracją MedFish4ever z 2017 r. i regionalnym planem działania na rzecz rybołówstwa łodziowego w Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym z 2018 r., podpisanym przez 18 państw nadbrzeżnych Morza Śródziemnego i Morza Czarnego, nie można lekceważyć. Centralnym elementem tych nowych instrumentów jest "sprawiedliwy dostęp do żywych zasobów morskich w oparciu o zrównoważone rybołówstwo i jego rolę społeczno-gospodarczą" oraz przyznanie "preferencyjnego dostępu dla zrównoważonego i nisko oddziałującego rybołówstwa na małą skalę wzdłuż pasa nadbrzeżnego".
Śródziemnomorska flota łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego (statki poniżej 12 metrów używające narzędzi nieholowanych) jest zdecydowanie największym segmentem floty, z nieco poniżej 70% aktywnej floty w 2015 r. według sprawozdania STECF AEP z 2017 r. Chociaż produkuje tylko 25% całkowitego połowu w Morzu Śródziemnym, flota ta odpowiada za 65% dni połowowych i 42% zatrudnienia. Do 2006 r. floty śródziemnomorskie i inne floty łodziowe miały zezwolenie na połowy tuńczyka błękitnopłetwego, co stanowiło dla nich istotne sezonowe źródło dochodu oraz ważną możliwość ograniczenia wysiłków na innych stadach.
Od 2006 r. w ramach planu odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego ICCAT (plan BfT), Rybacy prowadzący połowy na małą skalę zostali skutecznie powstrzymani od połowów tuńczyka błękitnopłetwego, a w konsekwencji utratę ważnego źródła dochodu. Oznaczało to, że musieli się oni oprzeć na innych, mniej wartościowych gatunkach, co w konsekwencji spowodowało spadek ich dochodów i wzrost presji na inne zasoby. Pomimo art. 17 WPRyb i art. 8 rozporządzenia w sprawie wieloletniego planu dotyczącego tuńczyka błękitnopłetwego, w których wzywa się do sprawiedliwego podziału kwot krajowych między segmenty floty oraz do stworzenia zachęt do prowadzenia połowów selektywnych i mało intensywnych, ta niesprawiedliwa sytuacja powtarza się we wszystkich państwach członkowskich UE. W unijnym wieloletnim planie odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego (rozporządzenie (UE) 2016/1627) podkreśla się również znaczenie promowania działalności w zakresie rybołówstwa przybrzeżnegow tym w rybołówstwie tradycyjnym i tradycyjnym.
Rybacy prowadzący tradycyjne łodziowe rybołówstwo przybrzeżne są gotowi odegrać swoją rolę we wdrażaniu niezbędnych środków zarządzania i kontroli potrzebnych do zapewnienia, że ich działalność przyczynia się do osiągnięcie zrównoważonego rozwoju społecznego, gospodarczego i środowiskowego. Więcej szczegółów znajduje się w: https://vimeo.com/240133802
LIFE wzywa do przydzielenia sprawiedliwej części corocznego zwiększenia kwoty, bezpośrednio od ICCAT i wyodrębnionedo połowów na małą skalę i o niewielkim wpływie, które są w pełni zgodne z obowiązującymi ramami monitorowania, kontroli i nadzoru (MCS).
Aby tak się stało, należy najpierw zdefiniować rzemieślnicze rybołówstwo przybrzeżne. LIFE podkreśla, że taka definicja musi przede wszystkim opierać się na stosowanie narzędzi o niskim stopniu oddziaływania, w szczególności techniki hakowe i linowe z wykorzystaniem lin ręcznych lub tyczek i sznurów; narzędzia typu "linka ręczna" oraz "tyczka i sznur" mają najmniejszy wpływ na środowisko i najmniejszy przyłów w porównaniu z innymi narzędziami służącymi do połowu tuńczyka błękitnopłetwego.
LIFE opowiada się za definicją wieloparametryczną, o ile zawiera ona obowiązkowe kryterium ograniczające definicję do tych narzędzi. Jeżeli działalność jest zgodna z tym kryterium, musi spełniać trzy z czterech następujących cech: a) całkowita długość statku jest mniejsza niż 12 metrów; b) statek prowadzi połowy wyłącznie na wodach terytorialnych lub w odległości do 25 mil morskich kraju będącego umawiającą się stroną (CPC); c) czas trwania rejsów połowowych jest krótszy niż 24 godziny, oraz d) maksymalna liczba załogi wynosi cztery osoby.
LIFE z zadowoleniem przyjmuje również zniesienie 5-tonowego limitu dla flot łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego, ponieważ zapewni to tym flotom bardziej integracyjną podstawę do korzystania ze zwiększonych kwot połowowych na tuńczyka przyznawanych państwom członkowskim. Nie chroni to jednak w pełni rybaków prowadzących działalność na małą skalę przed negatywnym wpływem kwot podlegających wymianie handlowej oraz ich marginalizacją wynikającą z rynkowych mechanizmów przydzielania kwot. Stąd, specjalna klauzula zakazująca zbywalności należy uwzględnić, aby zapewnić, że nowa kwota przekazana państwom członkowskim na przybrzeżne połowy nieprzemysłowe nie podlega przeniesieniu na inne segmenty floty, w tym na sejnery i duże taklowce.
LIFE obawia się również, że dopuszczenie zmiana o 20% w dostosowaniu zdolności połowowej dla sejnerów jest zbyt wysoka i zdecydowanie zaleca utrzymanie zdolności połowowej zgodnej z TAC. W tym względzie należy również wziąć pod uwagę proponowane przedłużenie sezonu połowów okrężnicą. Prognozy z oceny z 2017 r. wskazywały, że w przyszłości konieczne będą redukcje kwot, jeśli kontynuowana będzie strategia F0.1, a nierozsądne byłoby zwiększanie zdolności połowowej tylko po to, by w kolejnych latach znów musieć ją redukować.
LIFE nie zgadza się z proponowanym środkiem mającym na celu przedłużenie sezonu dla sejnerów. Nie powinno to być dozwolone, ponieważ wiele statków odławia swoje kwoty w czasie krótszym niż tydzień, a takie przedłużenie otwiera możliwość znacznego zwiększenia nakładu połowowego w tym segmencie.
LIFE radzi, aby przepisy dotyczące minimalnego rozmiaru nie zmieniły się w stosunku do poprzednich zaleceń i nie zostały osłabione przez jakiekolwiek odstępstwo od minimalnego rozmiaru, aby zapobiec ukierunkowaniu na mniejsze młodociane osobniki.
Wreszcie LIFE chciałby podkreślić, że nie należy zwiększać dozwolonego przyłowu z 5% z zalecenia 14-04 do 20%, ponieważ takie zwiększenie jest równoznaczne z zezwoleniem na ukierunkowany połów tuńczyka błękitnopłetwego.
LIFE oczekuje na współpracę z instytucjami europejskimi i krajowymi wyrównanie szans między dużymi i małymi podmiotami gospodarczymioraz zapewnienie sprawiedliwego przepływu korzyści między segmentami floty, przy jednoczesnym zachowaniu zdrowych zasobów tuńczyka błękitnopłetwego.
♦ ♦ ♦
Polish 
English 
Croatian 
Dutch 
French 
German 
Greek 
Italian 
Romanian 
Spanish 
Maltese