Śródziemnomorski
Tuńczyk błękitnopłetwy w Morzu Śródziemnym: dobre wiadomości przyćmione ciemną chmurą.
Tuńczyk błękitnopłetwy w Morzu Śródziemnym: dobre wiadomości przyćmione ciemną chmurą.
Barcelona, 31 maja 2016 r.
Platforma LIFE
DG Mare ogłosiła niedawno otwarcie sezonu połowów tuńczyka błękitnopłetwego (http://ec.europa.eu/newsroom/mare/itemdetail.cfm?type=880&typeName=Press%20Release&item_id=31694). Ale za tą dobrą nowiną kryje się mroczna opowieść o niesprawiedliwości społecznej i straconych szansach. Setki wielozawodowych rybaków prowadzących działalność na małą skalę w Morzu Śródziemnym, którzy tradycyjnie poławiali tuńczyka błękitnopłetwego w sezonie trwającym od dwóch do trzech miesięcy przy użyciu wędek ręcznych, przy czym każdy rybak łowił średnio jedną rybę, zostało skutecznie wykluczonych z połowów.
Wychodzą na jaw kolejne przypadki dyskryminowania rybaków na mniejszą skalę przez niesprawiedliwy przydział kwot systemy w całej UE, które są sprzeczne z zasadami zrównoważonego rozwoju i sprawiedliwości społecznej. Nigdzie nie jest to bardziej widoczne niż w przypadku tuńczyka błękitnopłetwego w Morzu Śródziemnym.
Artykuł 17 Wspólnej Polityki Rybackiej - Rozporządzenie WPRyb (UE) nr 1380/2013 - wymaga, aby państwa stosowały "przejrzyste i obiektywne kryteria, w tym kryteria o charakterze środowiskowym, społecznym i gospodarczym" przy przydzielaniu uprawnień do połowów. Jednak spośród wszystkich możliwych kryteriów wymienionych w artykule, państwa członkowskie nadal stosują historyczne osiągnięcia prawie wyłącznie do przydzielania kwot. Z historycznego punktu widzenia, w większości przypadków, rybacy prowadzący połowy na małą skalę nie byli zobowiązani do prowadzenia rejestrów połowowych, a więc są niesprawiedliwie dyskryminowany przeciwko temu systemowi.
W art. 17 zachęca się również państwa członkowskie do stwarzania zachęt dla "statków rybackich stosujących selektywne narzędzia połowowe lub techniki połowowe o mniejszym wpływie na środowisko, takie jak mniejsze zużycie energii lub niszczenie siedlisk" w ramach przyznanych im uprawnień do połowów. Taki przepis mógłby być wykorzystany do nagradzać drobnicę, ekologicznej i ważnej społecznie działalności rybackiej, ale pozostaje uśpiona.
Wdrożenie potencjalnie rewolucyjnych przepisów art. 17 wymaga jednak woli politycznej do zmiany podejścia z "business as usual". Z historycznego punktu widzenia WPRyb była ślepa na rybołówstwo na małą skalę. Oznaczało to, że skupiała się na regulowaniu połowów z użyciem narzędzi ruchomych na większą skalę. W związku z tym, raz za razem, działania połowowe na mniejszą skalę o niskim wpływie były niesprawiedliwie dyskryminowane, pomimo ich nieodłącznych korzyści społecznych, gospodarczych i środowiskowych.
Tuńczyk: świecący przykład w ponurym regionie Morza Śródziemnego.
W Morzu Śródziemnym odbudowa zasobów tuńczyka błękitnopłetwego rysuje się w jasnych barwach na ponurym tle przełowienia, które wymknęło się spod kontroli. Ogólnie rzecz biorąc, stada ryb w Morzu Śródziemnym są poważnie uszczuplone, a 93% ocenionych stad jest przełowionych.
W 2006 r. uważano, że tuńczyk błękitnopłetwy jest na skraju wymieranie. Chociaż jest zbyt wcześnie, aby stwierdzić, że atlantyckie zasoby tuńczyka błękitnopłetwego osiągnęły zrównoważony poziom, oznaki ich odbudowy dobrze wróżą dziesiątkom komercyjnych zasobów rybnych w Morzu Śródziemnym, które znajdują się w dołku.
Opinie naukowe wskazują, że zasoby tuńczyka błękitnopłetwego odbudowują się, co skłoniło Międzynarodową Komisję ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) - międzynarodowy organ odpowiedzialny za regulację połowów tuńczyka atlantyckiego (w tym w Morzu Śródziemnym) - do ustalenia poziomu 60% wzrost ogólnego TAC dla tuńczyka błękitnopłetwego w trzyletnim okresie 2015-2017. Dzięki temu w 2016 roku europejski TAC dla tuńczyka błękitnopłetwego wynosi 11 203 tony.
Decyzja ICCAT opiera się również na usprawnieniach w zakresie kontroli nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy (IUU) dzięki zastosowaniu nowych technologii i współpracy międzynarodowej, a także dzięki szeregowi środków zarządzania przyjętych od 2006 roku w ramach planu odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym.
Ciemną stroną tej dobrej wiadomości jest to, że te operacje połowowe, które miały i nadal mają największy wpływ na zasoby, są nagradzane dodatkowy kontyngent - Jest to przeciwieństwo tego, o co powinno chodzić w art. 17. Tymczasem rybacy prowadzący połowy na mniejszą skalę w Morzu Śródziemnym, którzy łowili tuńczyka od czasów przodków, z godnymi uwagi wyjątkami, są poddawani left out of this big quota give-away. Te działania na mniejszą skalę mają minimalny wpływ na zasoby, a jednocześnie przynoszą potencjalnie znaczne korzyści społeczne i gospodarcze dla społeczności zależnych od rybołówstwa.
Osoby czerpiące korzyści to przede wszystkim działające na większą skalę sejnery, które łowią żywego tuńczyka w celu jego utuczenia, co jest stosunkowo nową działalnością handlową, która opiera się na wykorzystaniu małych gatunków pelagicznych jako ich pożywienia. Wiele z tych małych gatunków pelagicznych jest przełowionych, zwłaszcza w Morzu Śródziemnym.
Pojawiają się również niepokojące sygnały, że to przekazywanie kwot dużym przedsiębiorstwom rybackim przekształca zasób publiczny w towar będący własnością prywatną poprzez indywidualne (lub statkowe) kwoty zbywalne (ITQ). Na przykład przepisy hiszpańskie zezwalają obecnie na czasowy lub stały transfer kwot połowowych tuńczyka pomiędzy statkami mającymi dostęp do połowów tuńczyka, co może prowadzić do koncentracji kwot połowowych przyznanych dużym i średnim statkom w rękach jednego z nich. kilka firmjak również prowadzące do spekulacyjnych inwestycji i handlu kwotami tuńczyka.
ŻYCIE odrzuca taki model przydzielania praw do połowówczy to na Morzu Śródziemnym, czy gdzie indziej. Rybołówstwo jest dziedzictwem globalnym i to rządy krajowe, a nie prywatne przedsiębiorstwa, są odpowiedzialne za regulowanie, kto ma dostęp do tych naturalnie odnawialnych zasobów i jak je wykorzystuje. Utowarowienie zasobów rybnych poprzez ITQ i podobne rynkowe narzędzia zarządzania rybołówstwem nie jest ani sprawiedliwe, ani zrównoważone.
ŻYCIE wzywa rządy państw członkowskich do stosowania art. 17 WPRybzarówno w literze, jak i w duchu prawa. Oznacza to stosowanie art. 17 w celu zachęcania do promowania odpowiedzialnego i społecznie korzystnego rybołówstwa. Darmowe rozdawanie praw połowowych niewielkiej liczbie coraz lepiej prosperujących i potężnych przedsiębiorstw rybackich pozbawiło praw większość floty i przekształca zasób publiczny w towar będący własnością prywatną.
♦♦♦
LIFE attends the GFCM regional conference on “Building a future for sustainable small-scale fisheries in the Mediterranean and the Black Sea”.
Brussels, 14 march 2016
LIFE attends the GFCM regional conference on
“Building a future for sustainable small-scale fisheries in the Mediterranean and the Black Sea”.
The meeting of the General Fisheries Commission for the Mediterranean, who took place from 7 to 9 March 2015, Algiers (Algeria), was attended by Brian O’Riordan, LIFE Deputy Director, and Marta Cavallé, LIFE Coordinator for the Mediterranean.
The purpose of LIFE’s participation in the meeting was to raise awareness about ŻYCIE, its mission and objectives, to highlight the issues of importance for European small-scale low impact fishers, and to make contacts that will help ŻYCIE and its work to become more widely recognized and supported.
Specifically, Brian O’Riordan represented ŻYCIE in a round table discussion on the FAO’s Voluntary Guidelines for Securing Small Scale Fisheries (SSF Guidelines), where his input focussed on the opportunities and challenges for European small scale low impact fishers in the implementation of the reformed CFP.
The General Fisheries Commission for the Mediterranean (GFCM) is a regional fisheries management organization (RFMO), and therefore plays an important role to play in fisheries governance in the region. Attending such a meeting is therefore very much in line with ŻYCIE’s objective to “restore the health of our seas in Europe and the rest of the world”. It must be recalled that the Mediterranean faces a critical situation of overfished and depleted stocks, lack of effective management, IUU fishing, environmental degradation, and so on. DG Mare recently organized an emergency meeting on the state of stocks in the Mediterranean, and will host a ministerial fisheries meeting in Brussels of all Mediterranean states on April 27 2016.
Attending the meeting were delegations from North African countries, the European Commission (DG Mare) and the MedAC, some European delegations, North African fishers’ organizations, WWF, IUCN and various NGOs, and researchers.
One of the main themes of the meeting was supporting sustainable development of small scale fisheries through Blue Growth. “Blue Growth” aims to maximize economic returns to exploiting the seas and oceans in balance with environmental sustainability and social development. It is a new concept rooted in the Rio process on sustainable development, linked with the Green Economy. It is being widely promoted and could impact seriously on small scale fisheries. Blue Growth gives priority to those sectors with most potential for growth and economic benefits.
The consultant presenting the discussion noted that fisheries are not visible in a macro-economic view of Blue Growth. There is little scope for increasing production in fisheries. As far as he was concerned, there was a need for fisheries to demonstrate how they can maximize their contribution to the economy and to growth, and to “reposition” themselves accordingly. This would require he said a) applying a “use right” system to achieve economic efficiency, and b) generating an “investible surplus” that could be invested in growth.
The next two sessions were run by WWF related projects, the first on współzarządzanie and the second on Marine Protected Areas and how their performance could be improved by the participation of small scale fisheries in their management and use. The presentations also highlighted the need for “no take zones” in the MPAs to make them more productive.
WWF has considerable relevant experience in the Mediterranean with MPAs and engaging with small scale fisheries through the MedPan project. We took contact with MedPan/WWF representatives to explore how LIFE Members could benefit from training and other support to help them to be better understood by fisheries authorities in protected areas. It was suggested to us that ŻYCIE arrange a delegation to attend the 2nd Forum of Marine Protected Areas in the Mediterranean, to be held in Tangiers, Morocco from 29 November to 1 December 2016.
The fourth session discussed value chains in small scale fisheries and how to promote them in ways that enable fishers to benefit from value addition. One of the key issues facing small scale fishers is the high price their fish fetches on the market compared to the comparatively low price they receive. Various schemes were discussed, including cooperatives, training, ecolabels etc.
The final panel which Brian O’Riordan was on dealt with the FAO SSF Guidelines, and his presentation was on the Opportunities and Challenges for Small Scale Fisheries in the implementation of the CFP in Mediterranean, noting the challenges faced by Europe’s forgotten fleet, and the opportunities of Article 17, the Market regulation, EMFF and Advisory Councils.
The main conclusions from the conference are contained in a 7-page document, which proposes the establishment of a working group on small scale fisheries which LIFE could participate in. The GFCM were very positive about ŻYCIE’s participation, and were very supportive of the idea of ŻYCIE attending GFCM meetings.
LIFE staff had meetings with many different people and organizations including:
Abdella Srour, Executive Secretary, GFCM.
Stefano Cataudella, Chairperson, GFCM.
Valerie Laine, DG Mare, Head of Unit for Conservation and Control in the Mediterranean.
Rosa Caggiano, Executive Secretary, MedAC.
Dr Vassiliki Vassilopoulou, Research Director, Hellenic Centre for Marine Research
Matthieu Bernardon, Fisheries Consultant to FAO and others, with considerable experience of sscf in the Mediterranean.
Giuseppe Di Carlo, Head of MPA Unit, WWF Mediterranean Programme
Julien Sémelin, Programme Officer, Mediterranean Basin Programme, MAVA Foundation.
Fabrizio De pascale, National Secretary, Italian Wokers Trade Union, Fisheries and Aquaculture
Margaux Favret, Marine Stewardship Council, Medfish project.
Hacene Hamdani, and others from the Maghrebian Artisanal Fishers’ Platform (along with other fishers from the region).
Representatives from the Spanish authorities.
Polish 
English 
Croatian 
Dutch 
French 
German 
Greek 
Italian 
Romanian 
Spanish 
Maltese