Blauwvintonijn

Blauwvintonijn in het dok: Franse kleinschalige vissers voeren collectieve actie tegen oneerlijk, ondoorzichtig toewijzingssysteem.

In overeenstemming met de ICCAT viert Europa de succesvolle toepassing van herstelmaatregelen voor blauwvintonijn in zijn wateren en het herstel van de bestanden door verhoging van de aan de industriële en de sportvisserij toegewezen quota. Opnieuw zijn de kleinschalige vissers van Europa over het hoofd gezien en zijn hun belangen gediscrimineerd.

Om de aandacht op deze omissie te vestigen en een dialoog met de autoriteiten op gang te brengen, heeft het Unie van kleinschalige vissers uit Occitanie (voormalige SPMLR) heeft het initiatief genomen om het Franse ministeriële besluit op grond waarvan tonijnquota worden toegewezen, juridisch aan te vechten. Bij dit streven sluiten zij zich aan bij 4 andere verenigingen die de belangen van de kleinschalige visserij aan de Franse Middellandse-Zeekust en de Atlantische Oceaan en op Europees niveau vertegenwoordigen. Deze verenigingen vertegenwoordigen meer dan 1.500 Franse kleinschalige vissers en ongeveer 7.000 vissers uit 12 Europese lidstaten. Deze organisaties omvatten:

• Het Franse Platform voor kleinschalige ambachtelijke visserij (PPPAF);
• De "Low Impact Fishers of Europe" (LIFE)
• Het Departementaal Comité voor de Zeevisserij en de Aquacultuur van Varoise (CDPMEM Var);
• Het Regionaal Comité voor de zeevisserij en de aquacultuur voor de Alpen en de Côte d'Azur (CRMEM PACA).

De diversiteit en het grote aantal vertegenwoordigers van deze organisaties onderstrepen zowel de frustraties als de hoge verwachtingen van de betrokken beroepsvissers, zowel aan de Atlantische als aan de Middellandse Zee in Frankrijk. De betrokkenheid van LIFE bij de campagne onderstreept het belang van de Europese dimensie, waar ondanks een aanzienlijke herziening van de regelgeving bij de hervorming van het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB) in 2014, De lidstaten kunnen nog steeds hun gang gaan en de belangen van het kleinschalige vlootsegment negeren.

In algemene zin zijn de grieven die tot de actie hebben geleid dezelfde als die welke de kleinschalige vissers al jaren uiten. Zij eisen dat de verdeling van de vangstquota wordt gewijzigd om te zorgen voor een eerlijker verdeling en een bredere spreiding van de voordelen over de kleinschalige vissers, die tot nu toe zijn uitgesloten. Met name moeten de bepalingen van Artikel 17 van het GVB moet volledig worden toegepast, en niet alleen de vangstgeschiedenis te gebruiken als belangrijkste methode voor de toewijzing van quota.

Artikel 17 verplicht de lidstaten om bij de toewijzing van vangstmogelijkheden transparante en objectieve criteria te hanteren, waaronder criteria van ecologische, sociale en economische aard, en moedigt hen aan om stimulansen te geven aan vissersvaartuigen die selectief vistuig gebruiken of vangsttechnieken met een verminderd milieueffect toepassen.

Deze vraag beperkt zich niet tot Frankrijk, noch tot blauwvintonijn. In heel Europa worden de traditioneel polyvalente, seizoensgebonden kleinschalige visserijactiviteiten steeds meer gedwongen om meer homogene visserijmethoden toe te passen en terug te vallen op niet-quotasoorten, omdat zij geen toegang hebben tot quotasoorten.

Het juridische beroep heeft betrekking op de volgende tekortkomingen van het Franse systeem voor de toewijzing van tonijnquota:

• Het negeren van de artikelen 16 en 17 van de GVB-basisverordening (EU 1380/2013), die de lidstaten verplichten a) de Commissie in kennis te stellen van de methoden die worden gebruikt voor de toewijzing van de vangstmogelijkheden; b) transparante en objectieve criteria te gebruiken voor de toewijzing van de quota; en c) stimulansen te geven aan vissersvaartuigen die gebruik maken van vangsttechnieken met een verminderd milieueffect;
• De schending van het EU-mededingingsrecht door het bijna uitsluitend gebruiken van de vangstgeschiedenis als toewijzingscriteria voor quota;
• Het quasi-exclusieve gebruik van de vangstgeschiedenis als criterium voor de toewijzing van quota;
• de ondoordachte wijze waarop zij "sociaal-economische" quota berekent en toewijst; en
• De niet-naleving van het beginsel van gelijkheid bij de vaststelling van bijvangstquota voor blauwvintonijn, waardoor kleinschalige vissers worden uitgesloten, terwijl trawlers en sommige beugvissers profiteren.

Deze actie duidt niet op een splitsing onder de professionals, waarbij de "kleinen" tegenover de "groten" komen te staan. Het probleem van de verdeling van de quota is een terugkerend probleem met een lange geschiedenis. Deze actie is veeleer bedoeld om de impasse te doorbreken; zij mag zich niet mengen in de onderhandelingen tussen de beroepsbeoefenaren in de sector. Dat is niet de bedoeling van degenen die het beroep instellen. Integendeel, het ter discussie stellen van de wet moet een hefboom zijn om de beroepsbeoefenaars tot nadenken aan te zetten en de autoriteiten bewust te maken van de onevenredigheid en de ongelijkheid van de huidige situatie.

Afgelopen november heeft Commissaris Vella aan LIFE meegedeeld dat "het aan de lidstaten is om te beslissen hoe de vangstmogelijkheden voor BFT worden toegewezen" binnen de vastgestelde grenzen. Hij verzekerde LIFE dat de Commissie deze toewijzingskwestie regelmatig met de lidstaten zal blijven bespreken om ervoor te zorgen dat de bepalingen correct worden toegepast (https://lifeplatform.eu/correspondence-vella-tuna-quota/). LIFE juicht het antwoord van de commissaris toe en hoopt dat deze nieuwe actie duidelijk zal maken waar de lidstaten tekortschieten bij het in praktijk brengen van hun verbintenissen en de weg vrijmaakt voor de Commissie om toe te zien op de correcte toepassing van de GVB-bepalingen.

Ten slotte zijn zowel de ICCAT als de wetenschappelijke gemeenschap het unaniem eens over de verbeterende gezondheidstoestand van de blauwvintonijnbestanden, die goed op weg zijn naar een volledig herstel. Dit wordt bevestigd door de regelmatige waarnemingen van kleinschalige vissers, die tonijn voorbij zien zwemmen zonder deze te mogen vangen.. Zeldzaamheid is niet langer een aanvaardbaar excuus om kleinschalige vissers de toegang te ontzeggen.

Discriminatie van de belangen van het segment van de kleinschalige vloot, waarvan de potentiële vangsten relatief laag zijn, en waarvan de haak- en lijntechnieken zeer selectief en weggooien vrij door een dergelijke gedifferentieerde behandeling is niet aanvaardbaar.

Het is in het belang van alle beroepsvissers en de duurzaamheid van hun beroep dat de quota opnieuw eerlijk worden verdeeld.

Ga naar de officiële PR van het Franse Platform voor kleinschalige ambachtelijke visserij door hier te klikken.

Ga naar de officiële PR van de Unie van kleinschalige vissers uit Occitanie door hier te klikken.

Bekijk het artikel van het Franse tijdschrift Le Marin door hier te klikken (in het Frans)

♦ ♦ ♦