Nieuws
November 2018
Jaarlijkse opsplitsing van de kerstraad: het juiste evenwicht vinden
LIFE pleit voor meer gelijke voorwaarden en een eerlijker verdeling van de quota tussen grootschaliger en kleinschaliger visserij.
19 december 2018
Update: LIFE reageert op het akkoord van de Raad over zeebaars en paling
LIFE stelt met teleurstelling vast dat de visserijministers het economische belang en het sociale en ecologische belang van de commerciële visserij op zeebaars met haak en lijn niet hebben begrepen. In plaats van deze sector te belonen met een aanzienlijk hogere toewijzing, hebben zij het nodig geacht de toewijzing voor mobiel vistuig te verhogen, verdubbeling van de vergoeding voor demersale trawlers. Dit stuurt de verkeerde signalen en doet vragen rijzen over de politieke wil van de Raad om serieuze maatregelen te nemen voor de instandhouding van de noordelijke zeebaars. Het is ook een gemiste kans om de geest van Artikel 17 door vissersvaartuigen die selectief vistuig gebruiken en vangsttechnieken met minder milieueffecten toepassen, te belonen en te stimuleren met meer toegang.
Aan de positieve kant, LIFE merkt op dat het maximum van 1% voor vaste netten is opgeheven, en dat hun toelating in de loop van het jaar is verhoogd van 1,2 tot 1,4 ton.. Dit is een reddingslijn voor de vissers die kleinschalige vaste netten gebruiken in de gemengde visserij en voor wie de bijvangst van zeebaars een essentiële economische bijdrage levert aan hun moeizame bestaan.
Maar het venijn zit in de details, en wij kijken uit naar de herziene tekst van het EG-voorstel over de vangstmogelijkheden voor 2019.
Op basis van de beschikbare informatie[1] na afloop van de onderhandelingen in de Raad, LIFE is voorzichtig verheugd over de uitkomst voor het Europese palingbestand. Voor een langlevende soort als aal is het zinvol de gecoördineerde sluitingen op nationaal niveau voort te zetten en ze ruim toe te passen - voor alle levensstadia van aal, met name glasaal, en voor de recreatievisserij.
Het werk voor het broodnodige herstel van de aal is nog lang niet gedaan. Wij dringen er bij de EU-instellingen op aan een volledig, geloofwaardig en realistisch pakket maatregelen uit te werken om de Europese aal een mooie toekomst te garanderen.. Zij moet alle vormen van illegale aalvisserij uitroeien, met name "Europa's eigen ivoorhandel" - de handel in glasaal. Een allesomvattende Vangstdocumentatieregeling voor alle aalvangsten kan nuttig zijn om dit doel te bereiken. Ook moet aandacht worden besteed aan de oorzaken van de antropogene sterfte van aal buiten de visserij, met speciale aandacht voor de sterfte door turbines en de impact van zwarte aalscholvers. Zoals altijd zal LIFE alles in het werk stellen om constructieve ideeën aan te dragen die gebaseerd zijn op de ervaring van mensen uit de praktijk.
[1] Openbare informatie over de resultaten van de Raadszitting https://www.consilium.europa.eu/media/37643/st15654-en18v2.pdf
17 december 2018
Brian O'Riordan
De visserijministers van de Europese Unie komen vandaag en morgen, maandag 17 en dinsdag 18 december, in Brussel bijeen voor de jaarlijkse "Kerstvisserijraad" om overeenstemming te bereiken over de vangstmogelijkheden voor 2019 voor de Atlantische Oceaan, de Noordzee en de Zwarte Zee. Het afgelopen jaar hebben visserijbeheerders zich positief uitgelaten over de vooruitgang op weg naar de MDO-doelstellingen, maar toch moet de Raad Visserij een delicaat evenwicht vinden tussen de bescherming van kwetsbare en kwetsbare bestanden en het toestaan van een grotere toegang die in verhouding staat tot het herstel van de bestanden.
Het is een delicaat evenwicht tussen het volgen van de voorzorgsaanpak om de bestanden te beschermen enerzijds en het ondersteunen van de economische activiteit en de bestaansmiddelen anderzijds: het combineren van milieuduurzaamheid met een eerlijke en billijke toewijzing die in het belang van iedereen is. Voor kleinschalige vissers met een geringe impact wordt de kerstraad over het algemeen gezien als een opdeling van de kerstquota, waarvan vooral de grootschaliger visserijbelangen profiteren. In het algemeen zijn de kleinschalige belangen gemarginaliseerd door een oneerlijk quotasysteem en vervreemd van quotasoorten. Dit was een belangrijke tekortkoming van de veelgeprezen GVB-hervorming van 2014, die ondanks veel beloften - met name artikel 17[1] - heeft nagelaten de ongelijkheden tussen de sectoren aan te pakken en het speelveld tussen grotere en kleinere vloten gelijk te trekken.
Dit gebrek aan quota en aan eerlijke toegang tot quota is een belangrijke belemmering voor kleinschalige visserijactiviteiten om te overleven en te gedijen en zou op 1 januari 2019 de druppel kunnen zijn als de aanlandingsverplichting volledig ten uitvoer wordt gelegd, zoals de bedoeling is. Zonder quota voor doelsoorten of choke soorten zou het nulteruggooibeleid van de EU een nulvisserijbeleid voor kleinschalige vissers kunnen worden, waardoor de meeste visserijactiviteiten feitelijk worden verboden.
Het vinden van het juiste evenwicht is bijzonder kritisch in het geval van bassen (Dicentrarchus labrax). Sinds 2015 Instandhoudingsmaatregelen voor de hele EU zijn ingevoerd om de visserijdruk op dit waardevolle maar zeer kwetsbare bestand te verminderen. Sinds 2015 zijn de inspanningen erop gericht de gerichte visserijinspanning op zeebaars te verminderen, onder meer door de visserij te sluiten wanneer de bestanden tijdens het paaiseizoen (in februari en maart) het meest kwetsbaar zijn, en door de visserij volledig te sluiten voor pelagische trawlers.
Na een benchmarkingproces eerder dit jaar was het ICES-advies voor zeebaars in de sectoren 4.b-c, 7.a, en 7.d-h (centrale en zuidelijke Noordzee, Ierse Zee, Engels Kanaal, Bristolkanaal en Keltische Zee) gepubliceerd in juni 2018. Daarin werd een wijziging voorgesteld van een voorzorgsaanpak in 2017 naar een op MSY gebaseerde aanpak voor 2018 en 2019. In zijn advies van 2017 over zeebaars in deze zeegebieden had de ICES aanbevolen dat de commerciële vangsten in elk van de jaren 2018 en 2019 niet meer dan 478 ton zouden bedragen. In zijn advies van 2018 voor zeebaars, dat gebaseerd is op een MSY-aanpak, heeft de ICES dit verhoogd en geadviseerd dat de totale verwijderingen (voor zowel de commerciële als de recreatiesector) in 2018 niet meer dan 880 ton en in 2019 niet meer dan 1.789 ton mogen bedragen. Het maximum van 478 ton voor 2017 hield geen rekening met de recreatievisserij; de hogere cijfers voor 2018 doen dat wel.
Dit meest recente advies van de ICES wijst op een delicaat evenwicht tussen enerzijds een slechte recrutering en een lage paaibiomassa en anderzijds een vermeende verlaging van de visserij-inspanning. Zorgwekkend is dat de ICES adviseert dat de paaibiomassa (SSB) sinds 2005 afneemt en nu onder Blim ligt. Ook zorgwekkend is de geraamde slechte recrutering sinds 2008; alleen de ramingen voor de jaarklassen 2013 en 2014 laten een gemiddelde recrutering zien. Samen met de gemiddelde recrutering voor 2013 en 2014 is de enige reden voor optimisme dat de visserijsterfte in 2013 een piek bereikte, sindsdien snel is gedaald en nu naar schatting onder de FMSY ligt.
Dit alles heeft geleid tot enig optimisme dat het medicijn wellicht werkt en dat de zeebaarsbestanden op weg zijn naar herstel. Tot op zekere hoogte wordt dit bevestigd door de vangsten en waarnemingen van de handlijnvissers van LIFE in het seizoen 2018. Hoewel goede vangsten van zeebaars fragmentarisch zijn geweest en er enig wisselend succes is geboekt, hebben vissers langs de Atlantische kust van Frankrijk, de zuidkust van het Verenigd Koninkrijk en de zuidelijke Noordzeekusten van het Verenigd Koninkrijk, België en Nederland gemeld dat zij grote hoeveelheden zeebaars net onder de MCRS hebben gezien. Dit wijst op de mogelijkheid van een rooskleurige toekomst, als deze baarzen in staat zijn te overleven om de komende 2 jaar te groeien en te paaien.
En dit is een grote ALS. Aan alle kanten wordt het lot van de baars belaagd door vele uitdagingen. Hoog op de lijst van deze uitdagingen staat de samenkomst van volwassen baarzen tijdens de wintermaanden, die beginnen in oktober en duren tot maart en soms tot juni. Dit maakt hen zeer kwetsbaar voor de gerichte en niet-gerichte visserij door grootschalige en semi-industriële kleinschalige netten. Ook de concentraties van jonge vis onder de MCRS maken hen kwetsbaar voor dit vistuig. Indien mobiele en grootschaligere vaste netten ontwijkende maatregelen nemen om deze concentraties te vermijden, kunnen de onbedoelde en potentieel destructieve gevolgen voor zeebaarsbestanden worden beperkt.
Exploitanten van mobiel en vast vistuig aanmoedigen om dergelijke ontwijkende maatregelen te nemen, het voorstel van de EG voor de vangstmogelijkheden voor 2019 voor de Atlantische Oceaan, de Noordzee en de Zwarte Zee zet een dagelijkse limiet van "1% van het gewicht van de totale vangsten van mariene organismen aan boord van dat vaartuig" voor demersale trawlers, zegenvaartuigen en vaste kieuwnetten. Bas is verboden voor pelagische trawlers, die volgens de huidige wetgeving "verboden Europese zeebaars aan boord te houden, over te laden, te verplaatsen of aan te landen".
Naar de mening van LIFE zijn dit eerlijke en verstandige maatregelen, zolang ze worden ondersteund door adequate controlemaatregelen op zee en aan land. Er zijn echter veel anekdotische aanwijzingen dat dergelijke controles niet zo waterdicht zijn als ze zouden moeten zijn en dat de doeltreffendheid van de 1%-pet als stimulans om uitwijkmanoeuvres uit te voeren daardoor afneemt.
LIFE is ook bezorgd dat de 1%-drempel het einde betekent voor onze leden uit het Verenigd Koninkrijk en Nederland die in de gemengde visserij kleinschalige vaste netten gebruiken en die hun relatief kleine zeebaarsvangsten in feite niet meer mogen verkopen. Hun dagelijkse vangsten bedragen niet meer dan 20 tot 50 kg per dag, wat zou betekenen dat zij alle gevangen zeebaars moeten teruggooien. Voor vaartuigen van minder dan 10 meter die kleine hoeveelheden staand vistuig gebruiken, pleit LIFE ervoor de 1%-limiet volledig af te schaffen.
Voor 2019 zijn de zeebaarsbestanden in de Golf van Biskaje ten zuiden van de 48th parallel, en in de centrale en de zuidelijke Noordzee, de Ierse Zee, het Kanaal, het Bristolkanaal en de Keltische Zee worden nog steeds beschouwd als twee afzonderlijke bestanden, waarvoor twee verschillende beheersregelingen gelden. Volgens het onlangs overeengekomen meerjarenplan voor de westelijke wateren zullen de zeebaarsbestanden in deze twee gebieden vanaf 2020 als één worden beheerd.
Deze samenvoeging van de twee bestanden kan vanuit het oogpunt van het visserijbeheer zinvol zijn, maar er is enorme ruimte voor verbetering onder de 48th parallel. Het Franse Platform voor kleinschalige visserij (PPAF) is zeer kritisch geweest van het gebrek aan doeltreffend beheer en controle van grootschalige activiteiten, met name op de paaibestanden. Dit heeft ook de huidige en toekomstige vooruitzichten voor de zeebaarsvissers, commerciële activiteiten met de minste impact op de bestanden, sterk in gevaar gebracht.
Wij hopen van harte dat een dergelijke stap zal zorgen voor een striktere aanpak van het beheer en de instandhouding van de bestanden in beide gebieden, en dat de rechten en de beloning van deze vissen op de meest duurzame wijze zullen worden verdedigd - op basis van de drie pijlers van duurzaamheid: milieu, economie en maatschappij.
[1] Artikel 17 van de "basisverordening" (Verordening nr. 1380/2013) verplicht de lidstaten om "transparante en objectieve criteria te hanteren, waaronder criteria van ecologische, sociale en economische aard" bij de toewijzing van de hun ter beschikking staande vangstmogelijkheden. De te hanteren criteria kunnen onder meer betrekking hebben op het effect van de visserij op het milieu, de naleving van de voorschriften in het verleden, de bijdrage aan de plaatselijke economie en de historische vangstniveaus. Binnen de hun toegewezen vangstmogelijkheden trachten de lidstaten stimulansen te bieden aan vissersvaartuigen die selectief vistuig gebruiken of gebruik maken van vangsttechnieken met een verminderd milieueffect, zoals minder energieverbruik of schade aan habitats.
♦ ♦ ♦
Expertengruppe Fischereikontrolle
Expertengruppe Fischereikontrolle, Arbeitsgruppe für digitale Komponenten zum Monitoring und zur Fangaufzeichnung in der Kleinfischerei am 4. Und 5.12.2018 in Brüssel.
Bad Schwartau, 15.12. 2018
Wolfgang Albrecht
Sehr geehrte Frau Veits
Ik wil Ihnen vooral bedanken voor het feit dat ik als lid van de BSAC de gelegenheid had om deel te nemen aan deze belangrijke werkgroep. Die Einbindung von möglichst vielen Praktikern in einen Entscheidungsprozess zur Novellierung der Kontrollverordnung, womit das Thema elektronische Überwachung und Erfassung von Daten untrennbar verbunden ist, sollte zu einer ausgewogenen und in der Praxis anwendbaren Verordnung führen. Ik en vele andere deelnemers aan de Veranstaltung zijn echter geconfronteerd met een aantal problemen bij het opstellen van de nieuwe Kontrollverordnung, die ik op korte termijn wil ophelderen.
Allgemeine Zusammenfassung
Die Absicht eine Kontrollverordnung zu erlassen, die ja die elektronische Erfassung und Übermittlung von Fangdaten umfasst- und die europaweit gelten soll, ist nur erreichbar unter Hinnahme erheblicher Kompromisse die an den unterschiedlichen
- klimatologische Verhältnissen
- hydrologische en biologische omstandigheden
- Fangmethoden en den damit verbundnen Schiffsgrößen
anzupassen sind, was naturgemäß die Umsetzung erschwert und damit die Wirkung vermindert. Dit is in ieder geval niet mogelijk in Ihrem Sinne en ook niet voor de betrokken Fischereibetriebe.
In de volgende alinea's wil ik me uitspreken over een geeignificeerde, betrouwbare en verhältnismäßigen Lösungsansatz en mijn Beitrag vanuit het perspectief van de praktijk na meer dan 40 jaar actieve Fischerei op eigen bodem.
Unterschiedliche Bedingungen
Klimatisch
Ostee Mittelmeer
Hydrologisch
Fangmethoden en die damit verbundenen Schiffsgrößen und hier besonders die Fischerei mit passiven Fanggeräten.
Risikoabschätzung
Bij de beurteilung van de nötigen Kontrollintensität ist die Fangintensität der entsprechenden Fahrzeuge wie in der geltenden KV, in Betracht zu ziehen.
Het voor het begin van de handlungsbedarfes herangezogene zahlenmäßige Übergewicht der kleinen Fahrzeuge is als argument alleen op den ersten Blick geeignet.
Bij een realistische weergave speelt niet zozeer het aantal auto's als wel de intensiteit ervan een belangrijke rol.
Bei der bei diesem Fahrzeug angewandten
Fangtechnik sind z.B. leicht 500 Kisten Dorsch
gleich 12,5 To. pro Tag möglich!
Hinzu kommen die Rückwürfe durch eine zu
geringe Selektivität, die sich immer noch um die
20% Marke bewegen, sowie eine erhebliche
Belastung der Meeresumwelt.
Met der gleichen Menge kan een inzet...
met een Fahrzeug dieser Größe
mindestens 2 Jahre auskömmlich
wirtschaften!
Of: 200 Fahrzeuge dieser Größe
fangen an einem Seetag nicht mehr als
das oben abgebildete große Fahrzeug
der Schleppnetzfischerei.
Ook die Unterscheidung: "Unter 12 m" ist nicht wirklich geeignet, wenn der Zusatz: "mit passiven Fanggeräten", fehlt. Want ook rijtoestellen met een lengte van 10 tot 12 m, die actieve Fanggeräte inbouwen (kunnen), zijn hinsichtlich hun Fangintensität anders te beurteilen dan die welke alleen passieve Fanggeräte inbouwen. Dit geldt ook voor voertuigen met een lengte van minder dan 8 meter, die in hun Fangintensität door hun grotere en technische mogelijkheden nog verder achter die van de grotere voertuigen aanzitten. (zie hieronder)
Kombiniert nur passive Fanggeräte
Ausrüstung mit elektronischen Geräten zur Überwachung der Fangtätigkeit.
Technische Voraussetzungen, Platzbedarf.
Voertuigen van 8 tot 10 meter lang zijn hier meer geschikt, omdat ze meestal meer dan een...
Steuerhaus und eine elektrische Anlage mit Batterie und Lichtmaschine verfügen.
In het licht van de vorige ontwikkelingen is een gesonderde weergave van de technische aspecten van het project.
Zicht voor die Fahrzeuggruppe unter acht Metern vorzunehmen.
Elektronische Übermittlung von Fangdaten von See aus.
Infrage kommt aus technischen Gründen, wie vorstehend geschildert daher nur eine Übermittlung per Mobiltelefon. ( z.B. MOFI )
Die gewonnenen Erfahrungen im Jahr 1017 bei der Anwendung zur Überwachung der 20 m Tiefenlinie bei einer Ausnahme von der Dorschschonzeit haben deutlich gezeigt, dass sich selbst bei der Übermittlung von den entsprechenden Plots schon erhebliche Bedienprobleme ergeben haben, obwohl sich die Bedienung hierfür lediglich auf zwei Knöpfe begrenzt, also sehr einfach gestaltet war.
Die viel umfangreichere Übermittlung von Fangdaten von See aus ist aus diesem Grunde nicht durchführbar.
Das Mobiltelefon ist, wenn es bei einem Fahrzeug ohne Ruderhaus den Betrieb auf See überleben soll, unter der wasserdichten Kleidung zu tragen. Het Hervorholen onder deze kleiding is voor de gebruiker een grote uitdaging.
Die Bewegungen des Schiffes durch Seegang und überkommendes Spritzwasser kommen erschwerend hinzu.
(Abb. Samsung Galaxy A 5)
Die Eingabe von Fangdaten mit den gebräuchlichen Handschuhen in der kalten Jahreszeit, ist wie man auf dem Bild sehen kann nicht möglich und mit den kalten Händen, wenn man die Handschuhe auszieht, auch nicht.
Ich bitte daher dringend von einer Übermittlungsvorschrift von Fangdaten für die Fahrzeuggruppe unter 8 Meterern von See aus Abstand zu nehmen.
Elektronische Wiegeeinrichtungen (3.4.)
Ook hier is de appel in detail, omdat hier aan de Oostzee geen enkele kleine haven een Fischannahmestelle met wiegeeinrichtung heeft.
Hinzu kommt die Strandfischerei, die ook nog een gewisse Verbreitung hat.
Zur Abhilfe und für einen händelbaren Ablauf schlage ich daher vor, den Wiegevorgang, wie bisher üblich, durch den Fischer mit einer geeichten Waage am Anlandeort durchführen um die Fangmengen festzustellen.
Verkäufe an die Endverbraucher
In der Begründung des Entwurfes der neuen KV findet sich unter der Nummer 39 folgender Satz:
"Beim Verkauf an den Endverbraucher ist die Rückverfolgbarkeit nicht anwendbar. Diese Vermarktungsart ist deshalb soweit wie möglich zurückzudrängen".
Hier zag ik het volgende commentaar:
Nachverfolgbarkeit:
1. Diese Begründung ist sachlich und fachlich nicht nachvollziehbar. Als een klant in de zaak X zijn Fisch koopt, kan hij, als alle voorschriften zijn opgevolgd en die voorschriften juist zijn, zien waar zijn Fisch vandaan komt.
2. Kauft der gleiche Kunde seinen Fisch bei Fischer Y direkt am Kutter, weiß er von Anfang an wo sein Fisch herkommt. (Schiffsname, Fischereinummer)Da die Staatsmacht wohl kaum die Bratpfannen der Bürger kontrollieren will und kann läuft das Argument der fehlenden Rückverfolgbarkeit bei der Selbstvermarktung ins Leere.
Grundsätze für die Kontrolle der Vermarktung ( Art 56-66 )
Dieser Aspekt war in der Expertengruppe zwar nur indirekt ein Thema kann aus meiner Sicht der Vollständigkeit halber aber nicht unerwähnt bleiben.
Bei sinkenden Fangquoten ist die ortsgebundene Kleinfischerei mit passiven Fanggeräten, wenn sie überleben will, auf die Selbstvermarktung ihrer Fänge zu auskömmlichen Preisen angewiesen. Steeds naar het motto: "Geen massa, maar klasse"!
Die Kontrolle dieser Fänge hat sich durch die bisher angewandten Vorschriften, wie Monatsmeldung und Wiegeprotokoll bewährt und kann aus meiner Sicht im Rahmen der Risikoabschätzung aufgrund des Anteiles von durchschnittlich gerade einmal 3% an den europaweit getätigten Anlandungen beibehalten werden. Hier wordt ook de Verhältnismäßigkeitsgrundsatz en een Kosten/Nutzenanalyse gegeven.
Ik hoop dat mijn bijdrage aan de belichting van de ongelijksoortige problemen van de Kleinfischerei, in het bijzonder van voertuigen met een lengte van minder dan acht meter in samenhang met de nieuwe regeling van de KV, een bijdrage kan leveren en dat ik voor gedetailleerde informatie steeds bereid zal zijn een oplossing te zoeken.
♦ ♦ ♦
Wolfgang Albrecht, Mitglied im BSAC/EXCOM, Vorstandsmitglied L.I.F.E und erster Vorsitzender des Fischereischutzverbandes Schleswig-Holstein.
LIFE-standpunt over aal voor 2019
LIFE reageert op het Commissievoorstel inzake aal in de aanloop naar de Raadszitting van maandag
Warschau, 13 december 2018
Marcin Ruciński
Op basis van de openbaar beschikbare informatie[1]LIFE heeft begrepen dat de Commissie voor 2019 heeft voorgesteld het bestaande mechanisme van een "verplaatsbare" sluiting voor aal van drie maanden, die door de lidstaten over een periode van vijf maanden moet worden toegepast, uit te breiden tot alle levensstadia van aal en alle wateren waarin aal wordt aangetroffen.
Wij betreuren ten zeerste dat de Commissie de betrokken vissers en andere belanghebbenden niet publiekelijk heeft geïnformeerd, laat staan geraadpleegd over deze belangrijke maatregel. Er was voldoende tijd om dat te doen tussen het besluit van de GFCM eind oktober, de bekendmaking van het ICES-advies (7 november) en nu. Er waren ook eerdere processen[2] waarin de voorgestelde maatregel naar behoren had kunnen worden gecommuniceerd en besproken met de belanghebbenden.
Op basis van de openbaar beschikbare informatie over de details van de voorgestelde maatregel kan LIFE leven met de aanpak van de Commissie, ook al levert die voor veel vissers problemen op. De maatregel vertoont duidelijke tekortkomingen voor grote aalvallen waarvan het uitzetten veel tijd vergt en die afhankelijk zijn van de weersomstandigheden. Hij biedt echter een zekere mate van billijkheid bij de op nationaal niveau geleverde inspanningen, wat de beoordeling en vergelijking daarvan veel gemakkelijker maakt.
De Commissie heeft de moedige stap gezet om de maatregel uit te breiden tot alle levensstadia van aal en alle wateren waar deze fundamenteel belangrijke soort voorkomt. Voor veel vissers zal deze maatregel nieuw zijn, op korte termijn ingevoerd, als een verrassing die zeer moeilijk te verwerken is in gebieden waar de instandhoudingsmaatregelen van het GVB tot nu toe niet zijn toegepast. Daarom dringen wij er bij de Commissie en de nationale autoriteiten op aan om in dergelijke gevallen gemakkelijk door het EFMZV gesteunde compensaties beschikbaar te stellen.
De universele toepassing van de sluiting gedurende 3 maanden per jaar zal het probleem van de handel in glasaal van Europa naar het Verre Oosten niet oplossen. Wij dringen er bij de Commissie op aan de lidstaten te helpen bij hun inspanningen om deze criminele activiteit aan te pakken.
Wij kunnen niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is dat de Commissie na de Raad van Ministers van volgende week verder werkt aan een geloofwaardig en breed pakket maatregelen. Deze maatregelen moeten veel verder gaan dan visserijbeheersmaatregelen om een echt positief effect op het bestand te hebben. LIFE heeft hier vorig jaar al op aangedrongen[3]tot nu toe zonder resultaat. Onze ideeën voor een allesomvattende vangstdocumentatieregeling voor aal, het betrekken van EFCA bij de inspectiewerkzaamheden voor aal, het aanpakken van de aalsterfte bij waterkrachtturbines en het effect van aalscholvers blijven allemaal ter tafel.
Verdere beperkingen voor de legale, traditionele, kleinschalige zeevisserij op aal zullen niet bijdragen tot het herstel van de soort - zij zijn verantwoordelijk voor slechts 3% van de totale door de mens veroorzaakte aalsterfte.[4]. Verdere inspanningsbeperkingen zouden daarentegen de bereidheid om particulier gefinancierde uitzetacties te ondernemen, de kwaliteit van de voor wetenschappers beschikbare gegevens verminderen en onnodige extra druk uitoefenen op de vissers die in deze traditionele visserij op kleine hoeveelheden en met een hoge waarde blijven.
[1] http://blueplanetsociety.org/2018/12/possible-eu-eel-fishing-closure/
[2] http://www.bsac.dk/getattachment/4b9f4b1c-c6b2-41c7-9483-51000615bdb1/Steve-Karnicki-and-Tof.pdf.aspx?lang=en-GB
[3] https://lifeplatform.eu/saving-european-eel-small-scale-fishermen/
[4] http://orbit.dtu.dk/files/158589197/Publishers_version.pdf Tabel 1
Afgebeeld: Door turbines veroorzaakte aalsterfte tijdens de stroomafwaartse migratie in het najaar, foto door Frode Kroglund.
♦ ♦ ♦
Een onaanvaardbare mediterrane misrekening!
Brussel, 10 december 2018
De directeur-generaal van de Europese Commissie - DG Mare, De heer João Aguiar Machado richt een brief aan de voorzitter van de mediterrane adviesraad, de heer Giampolo Buonfiglio, waarin hij bezwaar maakt tegen het volgende onaanvaardbaar zijn gebruik van de MEDAC om het besluitvormingsproces te beïnvloeden van het voorstel voor een meerjarenplan voor de visserij op demersale bestanden in de westelijke Middellandse Zee door "het Europees Parlement om steun te vragen voor een tekst die noch besproken, noch goedgekeurd is door alle MEDAC-leden op voorstel van 3 Italiaanse organisaties" aldus schending van de regels inzake consensus, transparantie en onpartijdigheid.
Krijg toegang tot de brief door hier te klikken
Update gepubliceerd op 12/12: De heer Buonfiglio antwoordt de heer Machado dat "het MEDAC-secretariaat het EP nooit heeft geschreven om steun te vragen voor verklaringen van bepaalde leden", omdat hij "zich er terdege van bewust is dat dit in strijd zou zijn met de regels van het RC en als zodanig volstrekt onaanvaardbaar zou zijn".
Krijg toegang tot het antwoord door hier te klikken
Belangrijk nieuws over de activiteiten van LIFE
LEVEN in transitie
Naar een sterkere stem in Brussel en een toenemende aanwezigheid in de regio's.
Als veruit de grootste vloot verdient de kleinschalige visserij een eigen plaats in het hart van Europa.
Brussel, 29 november 2018
Bijeenkomst in Brussel op 15 november, heeft de raad van bestuur van Low Impact Fishers of Europe (LIFE) een plan goedgekeurd voor de verdere ontwikkeling en groei van LIFE. Het doel hiervan is om de rol van LIFE als specifieke stem voor kleinschalige vissers met een lage impact in heel Europa en op Europees niveau verder te consolideren. Het proces zal de weg vrijmaken voor meer inspanningen ten behoeve van deze vitale maar verwaarloosde sector die het nodig en waard is om centraal te staan in de ontwikkeling van het Europese visserijbeleid.
LIFE werd in 2012 gelanceerd, aan de vooravond van een nieuw hervormd GVB, om een stem te geven aan de voorheen over het hoofd geziene maar aanzienlijke [80% van de EU-vloot in aantal] vloot van kleinschalige vaartuigen en aan hen die voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van visserijactiviteiten met een lage impact. In de afgelopen 3 jaar, sinds de opening van een kantoor in Brussel in 2015 en onder leiding van het bestuur van kleinschalige vissers, heeft LIFE die rol meer dan vervuld door zich met succes op te werpen als het erkende orgaan dat exclusief de belangen van kleinschalige vissers met een lage impact vertegenwoordigt. Deze vertegenwoordiging op Europees niveau is aangevuld met de uitgebreide betrokkenheid van LIFE bij de adviesraden op regionaal niveau in veel Europese zeebekkens, van de Oostzee tot de Middellandse Zee, ondersteund door de regionale coördinatoren die specifieke projecten beheren in samenwerking met onze lidorganisaties.
LIFE gaat nu een nieuwe fase in, die voortbouwt op wat we hebben geleerd en bereikt tijdens onze opstartperiode en die ons zal helpen om ons te concentreren op het bieden van meer ondersteuning aan onze leden. Dit zal LIFE in staat stellen om zich op lokaal en regionaal niveau in te zetten door middel van specifieke projecten op het gebied van water en door meer te lobbyen op nationaal niveau en in Brussel.
Als onderdeel van dit herstructureringsproces, Jerry Percy, uitvoerend directeur van LIFE, zal terugtreden en de parttime functie van senior adviseur op zich nemen. De functie van adjunct-directeur wordt ondergebracht in de nieuw gecreëerde functie van uitvoerend secretaris, die zal worden waargenomen door Brian O'Riordan., de huidige plaatsvervanger van LIFE, om LIFE door de volgende fase van zijn evolutie te loodsen.
LIFE kan trots zijn op het feit dat het nu zijn eigen identiteit en dynamiek heeft. Hierdoor is er niet langer behoefte aan de rol die Jerry Percy sinds de oprichting van LIFE heeft vervuld. Zijn aanblijven is zowel welkom als waardevol om ervoor te zorgen dat LIFE zijn lange en gevarieerde ervaring op alle gebieden van kleinschalige visserij met een lage impact niet verliest, van de waterkant tot de onderhandelingstafel, en het feit dat hij een van de oorspronkelijke medeoprichters van LIFE was.
De meest recente veranderingen waren de verplaatsing van de registratie van LIFE van het VK naar België. Niet alleen is zo'n verhuizing essentieel vanwege de gevolgen van Brexit voor in het VK geregistreerde organisaties, maar het is ook zinvol voor LIFE om zich centraler in het hart van Europa te vestigen. LIFE zal zich echter blijven inzetten voor de belangen van de Britse vloot van kleine vaartuigen en afhankelijk van de uitkomst van Brexit zullen de Britse leden van LIFE onze steun blijven ontvangen in het kader van een geassocieerd lidmaatschap.
Tijdens de eerste ontwikkelingsfase van LIFE is overduidelijk gebleken dat er absoluut behoefte is aan een specifieke en specifieke stem voor de kleinschalige vloot in heel Europa. Deze behoefte werd erkend en gesteund door zowel voormalige als huidige DG MARE-commissarissen en hun personeel.
We hebben er alle vertrouwen in dat de verdere ontwikkeling en groei van LIFE een nog steviger basis zal leggen voor zijn toekomstige werk en voor het veiligstellen van de rechtmatige plaats van kleinschalige visserij met een lage impact in het centrum van de visserijbeleidsvorming.
♦ ♦ ♦
Neem voor meer informatie contact op met:
Claudia Orlandini, communicatiemedewerker LIFE, communications@lifeplatform.eu.
LIFE schrijft aan de voorzitter van de ICCAT
Een kans van onschatbare waarde voor een duurzamere en eerlijkere BfT-visserij
Van 12 tot 19 november 2018 vindt in Dubrovnik (Kroatië) de 21e bijzondere vergadering van de Internationale Commissie voor de Instandhouding van Tonijn in de Atlantische Oceaan. De bijeenkomst is het juiste moment om de aandacht te vestigen op de zaak van de Europese kleinschalige vissers, de meerderheid van de EU-vloot, die sinds 2006 hun rechten om op blauwvintonijn te vissen zijn ontnomen.
In dit kader richt LIFE een brief aan de heer Raul Delgado, voorzitter van de ICCAT, waarin de ontwerpaanbeveling van de EU aan de ICCAT met betrekking tot de vaststelling van een meerjarig beheersplan voor blauwvintonijn in het oostelijke deel van de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee wordt verwelkomd en aanbevelingen worden gedaan om ervoor te zorgen dat kleinschalige vissers kunnen profiteren van de voordelen van een meerjarig beheersplan voor blauwvintonijn in het oostelijke deel van de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. het eerlijke deel van de jaarlijkse quotaverhoging krijgen dat ze verdienen.
Bekijk de officiële brief aan de voorzitter van ICCAT hier
Bovengenoemde brief is verstuurd naar de volgende ambtenaren en besluitvormers en is op grote schaal verspreid onder vertegenwoordigers van de sector, NGO's en belanghebbenden.
ICCAT:
De heer Camille Jean Pierre Manel, uitvoerend secretaris ICCAT; Dr. Miguel Neves dos Santos, assistent uitvoerend secretaris; De heer Raul Delgado, voorzitter van de ICCAT-commissie; Stefaan Depypere, eerste vicevoorzitter ICCAT.
Europese Commissie:
De heer Andres Jessen; De heer Franco Biagi; MR Francisco-Javier Vazquez-Alvarez
Europees Parlement
Parlementslid Linnea Engstrom; Parlementslid Gabriel Mato; Parlementslid Norica Nicolai; Parlementslid Ricardo Serrao Santos;
Spaans Ministerie
De heer Rafael Centenera
Grote verwachtingen in de Middellandse Zee & Zwarte Zee
Diepgewortelde problemen, grote verwachtingen: kunnen de ministeriële verklaring en het regionale actieplan die onlangs in Malta zijn ondertekend, het tij keren voor de kleinschalige visserij in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee?
Brussel, 5 november 2018
Brian O'Riordan
Op 26 september hebben 18 kuststaten van de Middellandse Zee en de Zwarte Zee zich er in Malta toe verbonden "doelstellingen, beginselen en concrete acties" te ontwikkelen die in de hele regio via een regionaal actieplan (RPOA) moeten worden toegepast en zo "de ecologische, economische en sociale duurzaamheid van de kleinschalige visserij op lange termijn te garanderen".[1]. Een dergelijke politieke verbintenis was mogelijk dankzij de gezamenlijke inspanningen van de Algemene Visserijcommissie voor de Middellandse Zee en de Zwarte Zee (GFCM) en de Europese Commissie.
Geschiedenis
Het RPOA is het resultaat van 5 jaar gestaag gezamenlijk werk van deze twee organen, dat in 2013 van start ging tijdens het eerste regionale symposium over duurzame kleinschalige visserij in de Middellandse en Zwarte Zee, dat in Malta werd gehouden en door de GFCM in samenwerking met de FAO en andere partners werd georganiseerd. Kleinschalige visserij staat al sinds 1980 op de agenda van de GFCM, zoals blijkt uit een resolutie waarin de leden worden opgeroepen om "een nationale strategie te bepalen waarin met name de plaats van de ambachtelijke visserij in beheersregelingen wordt aangegeven".
Kleinschalige visserij en de Middellandse en Zwarte Zee staan al lang op de agenda van de GFCM, maar de EU lijkt zich pas sinds kort bewust te zijn van het belang ervan.
Tot de lancering van het hervormde GVB in 2014 werd de kleinschalige visserij beschouwd als een nationale aangelegenheid die buiten het bereik van het EU-beleid viel. Stap voor stap wint het sociaaleconomische en strategische belang van de kleinschalige visserij als integraal onderdeel van het Europese beleid voor de instandhouding van de visserij en de visserijgemeenschappen aan erkenning. De vergeten vloot van Europa wordt herontdekt, zij het laat op de dag!
|
Kleinschalige vloot van de EU in een oogopslag (Vaartuigen met een lengte van minder dan 12 meter die geen gesleept vistuig gebruiken)
Aantal schepen (49.029): 70% van de vloot Tonnage: 8% van de tonnage, Visdagen: 59% van de visdagen Gebruikte brandstof: 6% van de gebruikte brandstof Vissers in dienst (78.304): 50% werkgelegenheid op zee Aangevoerd volume: 6% in gewicht Landwaarde: 12% van de waarde Inkomsten: 13% van de inkomsten, Arbeidskosten: 19% van de arbeidskosten Bron: Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV). Economisch jaarverslag 2018 over de vissersvloot van de U (WTECV 18/07).[2] |
Als kleinschalige visserij de herontdekte vloot van Europa is, dan zijn de Middellandse Zee en de Zwarte Zee de meest verwaarloosde zeebekkens. Hoewel het Gemeenschappelijk Visserijbeleid (GVB) in 1983 werd opgericht, vielen de Middellandse Zee en de Zwarte Zee tot 2006 buiten het bereik van dit beleid. Dat is nu aan het veranderen door een proces van stappen. Het MedFish4Ever-proces, dat in 2016 in Catania van start ging, was bedoeld om een politieke consensus tussen alle belanghebbenden in het Middellandse Zeegebied tot stand te brengen om van alle EU- en niet-EU-landen de toezegging te krijgen dat ze concrete maatregelen zullen nemen om de penibele visserijsituatie in de regio aan te pakken.[3]. In het kader van het GVB wordt een reeks meerjarenplannen ontwikkeld voor bestanden in verschillende regio's, te beginnen met demersale bestanden in de westelijke Middellandse Zee en pelagische visserij in de Adriatische Zee.[4].
Wat is kleinschalige visserij in de Middellandse Zee?
In het kader van het RPOA moet de kleinschalige visserij in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee "zo snel mogelijk" worden gekarakteriseerd aan de hand van een reeks indicatieve criteria "die hun sociaaleconomische relevantie en specifieke kenmerken weerspiegelen".
Gezien de zeer uiteenlopende aard van de kleinschalige visserij in de regio en het ontbreken van een eenvoudig scheidingspunt tussen de verschillende vlootsegmenten (kleinschalig, semi-industrieel, grootschalig, industrieel, kustvisserij, diepzeevisserij, enz. Een dergelijke matrix kan kenmerken omvatten die betrekking hebben op bestuur (beleid, wetgeving, toegang en eigendom), economie (belastingen, subsidies, speciale voorkeur) en beheer (regelgeving, vistuig, zonering).
|
Een matrixbenadering voor het karakteriseren van visserijen[5]
De matrix biedt gebruikers een hulpmiddel om een visserijeenheid te beschrijven aan de hand van meerdere dimensies of schaalkenmerken. Het flexibele karakter van de matrix betekent dat de visserijeenheid die wordt beoordeeld een hele visserijvloot, een deel ervan of een individueel vaartuig/visser kan zijn. Dankzij deze flexibiliteit kan de matrix worden toegepast op verschillende soorten visserijactiviteiten over de hele wereld. Het toepassen van de matrix genereert een geaggregeerde score voor de beoordeelde eenheid, met relevantie voor discussies over schaalgrootte. Een bepaalde viseenheid kan kenmerken hebben die typisch geassocieerd worden met zowel kleinschaligere als grootschaligere visserijen, dus veel visserijen zullen lagere scores krijgen in sommige categorieën en hogere scores in andere. Scoren maakt een objectieve karakterisering van de viseenheid mogelijk, die aangeeft of ze neigt naar kleinschaligheid of grootschaligheid. Zodra de scores van alle categorieën zijn samengevoegd, ontstaat een totaalbeeld dat het onderscheid tussen grootschaligere en kleinschaligere visserijen vergemakkelijkt. Door verschillende scores voor verschillende visserijeenheden te analyseren, kan worden bepaald of er een duidelijke scheidslijn is tussen duidelijk kleinschalige visserijen en duidelijk grootschalige visserijen. In theorie, als de matrix goed werkt, zou deze de visserijtakken die zich op het grensvlak tussen kleinschalig en grootschalig bevinden (bijv. een klein vaartuig met een krachtige motor en een grootschalige visserijinspanning) moeten benadrukken, door ze een eigen categorie toe te wijzen. Bovendien probeert de matrixbenadering, door meerdere dimensies te integreren, misleidende of onjuiste karakteriseringen van visserijen als kleinschalig of grootschalig te voorkomen, die soms kunnen voorkomen wanneer de nadruk wordt gelegd op één enkel criterium, zoals de lengte van het vaartuig.
|
In de ministeriële verklaring wordt gewezen op de sterke positie van de kleinschalige visserij in de regio (80% van de vloot in aantal, 44% van de capaciteit, 62% van de werkgelegenheid aan boord van vissersvaartuigen en 24% van de waarde van de aanvoer), de sociaaleconomische waarde, de relatief lage impact op het milieu en het belang voor de voedselzekerheid. De verklaring vestigt ook de aandacht op de endemische problemen waarmee de sector te kampen heeft: het gebrek aan inspraak en toegang tot besluitvormingsprocessen; het gebrek aan toegang tot hulpbronnen, markten, krediet en steun; en de beperkte capaciteiten van de sector in termen van menselijk kapitaal.
Deze problemen maken de sector bijzonder kwetsbaar voor de impact van andere mariene activiteiten, zoals vervuiling van de zee, aantasting van habitats, uitputting van biodiversiteit en hulpbronnen, en voor de oprukkende aanwezigheid van andere activiteiten in de gebieden waar de sector van oudsher actief is. In dit verband benadrukt het RPOA de noodzaak om ervoor te zorgen dat er rekening wordt gehouden met kleinschalige visserij in de mariene ruimtelijke ordening op nationaal en regionaal niveau en dat de sector specifiek vertegenwoordigd is in het hele proces.
Een historische stap
Hoewel het RPOA niet bindend is, is het een historische stap en plaatst het de kleinschalige visserij in het middelpunt van de poging om de neergang van de Middellandse Zee en de Zwarte Zee te keren.
Het RPOA is het eerste instrument dat wordt aangenomen door een regionale organisatie voor visserijbeheer (ROVB) dat verder gaat dan het beheer van de visserij om kwesties aan te pakken als sociale inclusie, fatsoenlijk werk, sociale bescherming, de rol van vrouwen, de deelname van kleinschalige actoren aan beheers- en besluitvormingsprocessen en de integratie van traditionele ecologische kennis. Het RPOA bouwt voort op de fundamenten van de vrijwillige richtlijnen van de FAO voor een duurzame kleinschalige visserij in de context van voedselzekerheid en armoedebestrijding (SSF-richtlijnen) en is gebaseerd op en complementair aan andere internationale instrumenten, waaronder de FAO-gedragscode voor verantwoorde visserij van 1995, het IAO-verdrag inzake arbeid in de visserij van 2007 en de 2030-agenda voor duurzame ontwikkeling van de Algemene Vergadering van de VN van 2015, waarin de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen (SDG's) zijn vastgesteld.
Het is een belangrijke stap omdat dankzij de ministeriële verklaring en het RPOA de kleinschalige visserij van de periferie naar het middelpunt van het visserijbeleid in de regio's is verschoven en nu deel uitmaakt van de oplossing voor de problemen in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee. Zoals de EU-commissaris voor Maritieme Zaken en Visserij benadrukt, "vormt de kleinschalige visserij de ruggengraat van de vloot, de werknemers en de gemeenschap. Zij zijn ook de eersten die de pijn van instortende visbestanden voelen. Daarom is het belangrijk om samen met hen aan de toekomst te bouwen".
De meeste ministers benadrukten de traditionele aard van SSF en hun cultureel belang. Slechts weinigen spraken over hun belang voor de voedselzekerheid. Sommigen benadrukten de lage inkomens en de geringe capaciteit van de SSF-sector om fatsoenlijk werk te verschaffen. Sommigen vermeldden de problemen van invasieve soorten en de kwetsbaarheid van de visserijsector. Enkelen wezen op de behoefte aan een betere gegevensverzameling. Eén, Turkije, vermeldde "nalatenschap" - het belang van het erfgoed dat we aan de volgende generatie zullen nalaten.
Palestina, geen verdragsluitende partij, maar Israël wel, hield de meest gepassioneerde toespraak. De geleidelijke oprukkende aanwezigheid van Israël als bezettingsstaat in de Palestijnse wateren heeft het visgebied teruggebracht van 20 zeemijl in 1994 tot 3 NM nu. In 2017 waren er meer dan 200 onwettige schietpartijen op Palestijnse vissers, waarbij één visser werd gedood, en een algemeen beleid van onderdrukking van de sector en de kustgemeenschap. De minister nodigde iedereen uit om zijn land te bezoeken, om getuige te zijn van "een van de meest kwetsbare SSF's" en in het "belang van rechtvaardigheid". Hij herinnerde eraan dat de Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDG's) ontworpen zijn om niemand achter te laten. Hij pleitte ervoor dat de Palestijnse SSF's niet achterblijven.
Spanje was een van de meest ondersteunende toespraken voor SSF en benadrukte de speciale kenmerken, de versheid van het product, de lage ecologische voetafdruk en de belangrijke rol van vrouwen.
Diepgewortelde problemen vereisen een gezamenlijke aanpak
Natuurlijk gaan de problemen van de Middellandse Zee en de Zwarte Zee veel verder dan visserij. Het half ingesloten karakter en de grote stroomgebieden van deze zeebekkens maken ze zeer kwetsbaar voor menselijke invloeden. De Middellandse Zee is een hotspot van biodiversiteit met een grote verscheidenheid aan mariene en kusthabitats, waaronder wetlands, lagunes, duinen, riffen, onderzeese bergen, ravijnen, zand- en rotskusten, die allemaal belangrijke visgronden zijn.
De steeds groeiende menselijke bevolking, waarbij de kustbevolking in sommige toeristenseizoenen verdubbelt, heeft samen met de groeiende economische ontwikkeling geleid tot een toenemende aantasting van het milieu. Deze kwetsbare mariene milieus hebben te maken met een zorgwekkende combinatie van vervuiling door bronnen op het land en schepen, waaronder plastic en zwerfvuil, door de aquacultuurproductie, met gevolgen voor de biodiversiteit en de achteruitgang van de kust, samen met de gevolgen van de klimaatverandering. Dit zijn aanzienlijke uitdagingen die een dergelijk RPOA alleen niet kan aanpakken. Bovendien ligt een groot deel van de mariene gebieden in internationale wateren en vallen ze buiten de nationale jurisdictie, waardoor de visserij en de menselijke impact op de visserij nog moeilijker te beheren en te controleren zijn. Daarom moet dit RPOA volledig worden geïntegreerd in de bredere maritieme beleidsterreinen, met name de ontwikkeling van de blauwe economie.
Het is veelzeggend dat Malta is gekozen als locatie voor deze historische ondertekening. Meer dan 90% van de Maltese vloot bestaat uit kleinschalige kustvisserijvaartuigen (minder dan 12 meter lang, zonder gesleept vistuig), met ongeveer 950 vaartuigen. Traditionele Maltese vissersboten zijn gemaakt van hout en gebruiken een grote verscheidenheid aan vistuig - netten, vallen, haken en lijnen, samen met aanvullende apparatuur zoals vis-aantrekkende structuren (FADs) gemaakt van palmbladeren en lampara's om 's nachts scholen vis aan te trekken.
Net als de kleinschalige visserij in de hele regio van de Middellandse Zee en de Zwarte Zee staat deze eens zo levendige visserijsector echter voor een aantal grote uitdagingen. Deze uitdagingen werden besproken tijdens een informele bijeenkomst van Maltese, Cypriotische en Italiaanse (eiland Pantelleria) kleinschalige vissers, georganiseerd door het Malta College of Arts, Science and Technology (MCAST) voorafgaand aan de ministeriële top, en bijgewoond door de Maltese minister van Justitie, Cultuur en Lokaal Bestuur.
Deze uitdagingen zijn onder andere:
- IUU-visserij en georganiseerde visserijcriminaliteit, een transnationale activiteit met goed georganiseerde en uitgeruste criminele bendes. Dit werd benadrukt door de door Europol geleide Operatie Tarantino, die leidde tot de arrestatie van 79 mensen die betrokken waren bij IUU-visserij op tonijn, frauduleuze handel en het op de markt brengen van illegale tonijn in Frankrijk, Italië, Malta en Spanje.[6]
- Goedkope arbeid van arbeidsmigranten in de visserij.
- Inbreuk op SSF door grootschaliger belangen, zoals voedervisserij voor aquacultuur en vetmesten van tonijn;
- Ongereguleerde sportvisserij in de Middellandse Zee.
- Klimaatverandering en invasieve soorten ;
- Vervuiling, met name door plastic afval (zeepuin en microvezels en microdeeltjes);
- De bevordering van "blauwe economie"-activiteiten (toerisme, aquacultuur, energieopwekking, bioprospectie, winning van zeebodems, olie- en gaswinning, enz.[7].
Een bijzonder probleem in het hele Middellandse Zeegebied dat door alle vissers wordt benadrukt, is de snelle kolonisatie door invasieve soorten uit de Rode Zee, samen met de verdringing van traditionele soorten. Twee van de grootste boosdoeners zijn de konijnen- of paddenvis (Lagocephalus sceleratus), en de koraalduivel (Pterois mijlen). De paddenvis kan tot 1 meter lang worden en wel 7 kg wegen, met scherpe tanden die grote schade aan visnetten toebrengen. Bovendien heeft hij geen commerciële waarde omdat hij zeer giftig is. De koraalduivel is een vraatzuchtig roofdier met zeer giftige stekels die ernstige pijn kunnen toebrengen en zelfs dodelijk kunnen zijn. Beide vissen zijn ook gevaarlijk voor het milieu; de padvis is een bodemvoeder en kan grote schade toebrengen aan habitats op de zeebodem en de leeuwvis is een zeer roofzuchtige vis. De leeuwvis is lekker om te eten, maar is moeilijk te hanteren en niet bekend bij de consument. In andere delen van de Middellandse Zee is de blauwe krab (Callinectes sapidus), inheems aan de oostkust van Amerika en een vraatzuchtig roofdier van schelpdieren, is een bron van zorg geworden in Zuid-Frankrijk en aan de oostkust van Spanje.
Tot slot, maar daarom niet minder belangrijk, de ongereguleerde visserijactiviteiten van pleziervaartuigen in het hele Middellandse Zeegebied, zowel doordat vissers uit hun havens worden verdreven als doordat hun visserijactiviteiten een impact hebben op de visbestanden, of het nu voor de sport is of voor eigen consumptie door hun enorme aantal.
Medebeheer: geen wondermiddel maar een beheersinstrument in de doos
Voor de Low Impact Fishers of Europe (LIFE) is een van de belangrijkste voordelen die het RPOA kan opleveren een beter bestuur door middel van gezamenlijk beheer. Een heel hoofdstuk is gewijd aan de "deelname van kleinschalige vissers aan besluitvormingsprocessen". Hiermee samenhangend is de oproep van het RPOA "voor visserijbeheerplannen met specifieke regels die zijn ontworpen om preferentiële toegang te garanderen voor duurzame en milieuvriendelijke visserij langs de kuststrook". Dergelijke preferentiële toegang zal alleen voordelen opleveren als deze wordt gekoppeld aan een systeem van echt gezamenlijk beheer, waarbij zowel de verantwoordelijkheid als de beslissingsbevoegdheid worden overgedragen aan comités voor gezamenlijk beheer en waarbij kleinschalige vissers in staat worden gesteld om hun eigen autonome organisaties te vormen en te leiden.
Voor LIFE is het top-down model van command and control visserijbeheer zoals dat in het Middellandse Zeegebied wordt toegepast, disfunctioneel geworden. Kleinschalige vissers zijn buiten de besluitvorming over het beheer gehouden en in combinatie met een gebrek aan capaciteit en politieke wil op nationaal niveau om de regelgeving te handhaven, heeft dit overbevissing, vernietiging van habitats en illegale, ongereglementeerde en ongemelde visserijactiviteiten (IUU) in de hand gewerkt.
In een dergelijke context zijn nieuwe vormen van bestuur nodig die vertrouwen en samenwerking opbouwen tussen nationale autoriteiten en belanghebbenden in de visserij, die medeverantwoordelijkheid bevorderen en die hen verenigen in het gemeenschappelijke doel van duurzame visserij en in de strijd tegen IOO-visserij en georganiseerde visserijcriminaliteit. Dit vereist een paradigmaverschuiving van een top-down commando- en controlebenadering naar een bottom-up benadering op basis van gezamenlijk beheer.
Rond de Middellandse Zee zijn er voorbeelden waar relatief kleine, gelokaliseerde en vaak informele projecten voor gezamenlijk beheer met succes overheids- en niet-overheidsactoren hebben samengebracht en een dialoog en samenwerking tussen hen hebben vergemakkelijkt, waardoor een basis is gelegd voor medeverantwoordelijkheid en een betere acceptatie van wettelijk bindende regels, wat op zijn beurt bijdraagt aan de aanpak van IUU-praktijken en sociale conflicten.
Medebeheer is natuurlijk geen wondermiddel, maar kan wel een belangrijk beheersinstrument zijn voor het beheer van kleinschalige visserij, dat naast andere instrumenten kan worden gebruikt (zoals gesloten gebieden die zijn gereserveerd voor kleinschalige visserij, controle op de visserij-inspanning, enz.) In dit opzicht heeft medebeheer het potentieel om vissers mondiger te maken en hun capaciteit op te bouwen om verantwoordelijke en competente actoren in het visserijbeheer te worden.
Er lijkt een kritische massa te zijn van inspanningen op het gebied van gezamenlijk beheer die nu samenkomen: de recente opname van gezamenlijk beheer in de visserijwetgeving in Catalonië door middel van een decreet, waarbij gezamenlijk beheer naast MDO, MCS, technische maatregelen enz. wordt gezet, is een inspirerend voorbeeld. Er zijn ook veel relatief kleine lokale initiatieven in verband met MPA's die een kritische massa beginnen te bereiken en zich beginnen te verenigen via netwerken en het opschalen van initiatieven.
De ministeriële toezegging om kleinschalige visserij te ondersteunen via het RPOA komt op het juiste moment en is noodzakelijk. We hopen dat de positieve politieke wil van de afgelopen 5 jaar ervoor zal zorgen dat de nodige middelen worden geïnvesteerd om het RPOA in de praktijk te brengen en de inkt op papier om te zetten in actie aan de basis.
♦ ♦ ♦
[1] Regionaal actieplan voor kleinschalige visserij in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee: een gemeenschappelijk engagement voor de toekomst http://www.fao.org/gfcm/news/detail/en/c/1154586/
[2] Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV). Het economisch jaarverslag 2018 over de vissersvloot van de U (WTECV 18/07). https://stecf.jrc.ec.europa.eu/documents/43805/2262384/STECF+18-07+-+AER.pdf
[3] De webpagina van DG Mare over het Middellandse Zeegebied https://ec.europa.eu/fisheries/cfp/mediterranean_en
[4] De webpagina van DG Mare over de geldende regels in het Middellandse Zeegebied https://ec.europa.eu/fisheries/cfp/mediterranean/rules_en
[5] Workshop over het verbeteren van onze kennis over kleinschalige visserij: gegevensbehoeften en methodologieën, juni 2017 http://www.fao.org/3/a-i8134e.pdf
[6] Europol Persbericht: Hoe de illegale blauwvintonijnmarkt meer dan 12 miljoen euro per jaar verdiende met de verkoop van vis in Spanje https://www.europol.europa.eu/newsroom/news/how-illegal-bluefin-tuna-market-made-over-eur-12-million-year-selling-fish-in-spain
[7] LIFE roept op tot inclusieve blauwe groei op de Our Ocean Conference https://lifeplatform.eu/life-calls-inclusive-blue-growth/
BFT: van herstel naar eerlijk beheer
Blauwvintonijn: de stap van herstel naar beheer
moet rechtstreeks ten goede komen aan de ambachtelijke kustvloten.
Het is hoog tijd dat de ambachtelijke kustvisserij wordt opgenomen in de strategie om de visserij-inspanning te beheren, de bestanden in stand te houden en de voordelen van de zich herstellende blauwvintonijnbestanden op billijke wijze te verdelen.
Brussel, 25 oktober 2018
Brian O'Riordan
LIFE is ingenomen met de erkenning door de Europese Commissie dat de ambachtelijke kustvisserijvloten op een eerlijke manier moeten kunnen profiteren van de herverdeling van de blauwvintonijnquota over alle Europese vloten, en met het voorstel om deze gemarginaliseerde sector weer in de blauwvintonijnvisserij op te nemen.
DG Mare onthulde plannen om te verhuizen van een herstelplan naar een beheersplan voor oostelijke blauwvintonijn afgelopen woensdag 17 oktober 2018 in Brussel, tijdens een bijeenkomst met vertegenwoordigers van de industrie en ngo's ter voorbereiding van de jaarvergadering van de ICCAT - de Internationale Commissie voor de instandhouding van de Atlantische tonijn. Dit jaar zijn de 21st De bijzondere vergadering van de ICCAT zal van 10 tot en met 19 november worden gehouden in Dubrovnik, Kroatië. (voor bijzonderheden zie https://www.iccat.int/com2018/).
Het plan moet worden opgebouwd rond 3 brede doelstellingen: beheer en instandhouding, sociaal-economische integratie, en inspectie en controle. Ambtenaren van DG Mare benadrukten dat bij het versterken van het herstel van de blauwvintonijn de controles moeten worden verbeterd, met name de verkoop en het witwassen van illegale vangsten.
De voorbereidingen van de ICCAT werden overschaduwd door de aankondiging van strafrechtelijke procedures van Europol tegen 79 personen die betrokken zijn bij de illegale vangst van en handel in blauwvintonijn in de hele waardeketen, van de vangst via de overlading en het vetmesten tot de afzet, in Italië, Malta, Frankrijk en Spanje. Met een geschatte illegale handel van 2 500 ton per jaar, wat overeenkomt met 50% van het aan de EU voor 2018 toegewezen quotum, en een waarde van 12 miljoen euro per jaar, illustreert deze georganiseerde misdaad hoe de "meest gereguleerde visserij ter wereld" lijdt onder een gebrek aan doeltreffende controle. Voor meer details, zie: https://www.europol.europa.eu/newsroom/news/how-illegal-bluefin-tuna-market-made-over-eur-12-million-year-selling-fish-in-spain
Ondanks de aanzienlijke en niet-gekwantificeerde criminele activiteit van tientallen jaren in de blauwvintonijnsector, heeft de blauwvintonijn in het oostelijke blauwvintonijngebied de laatste 10 jaar een opmerkelijke comeback gemaakt. Dit is een goede reden om over te schakelen van een herstelplan naar een beheersplan. DG Mare merkte echter op dat er nog steeds een aanzienlijk risico van overbevissing bestaat als gevolg van tot zwarte markten en een gebrek aan transparantie bij de overlading van vis tussen vangst- en bemiddelingsschepen en tonijnmesterijen.
LIFE is verheugd dat DG Mare bereid is de kans aan te grijpen die het herstel van de blauwvintonijnbestanden en de verhoging van de door de ICCAT aan Europa toegewezen TAC bieden om een einde te maken aan de oneerlijke discriminatie van kleinschalige visserijactiviteiten met een geringe impact, om de economische moeilijkheden te verlichten die vele kleinschalige vissers ondervinden, en om de druk op andere visbestanden in de Middellandse Zee te verlichten.
Het strategische belang van blauwvintonijn om de algemene toestand van overbevissing in de Middellandse Zee te verlichten, in overeenstemming met de MedFish4ever-verklaring van 2017 en het regionale actieplan van 2018 voor kleinschalige visserij in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee, dat door 18 kuststaten in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee is ondertekendmag niet worden onderschat. Centraal in deze nieuwe instrumenten staan de "billijke toegang tot de levende rijkdommen van de zee op basis van duurzame visserij en de sociaaleconomische rol daarvan" en het verlenen van "preferentiële toegang voor duurzame en kleinschalige visserij met een geringe impact langs de kuststrook".
De kleinschalige visserijvloot in de Middellandse Zee (vaartuigen van minder dan 12 meter die gebruik maken van niet-trekkend vistuig) is veruit het grootste vlootsegment, met iets minder dan 70% van de actieve vloot in 2015 volgens het AEP-verslag 2017 van het WTECV. Hoewel de vloot slechts 25% van de totale vangst in de Middellandse Zee produceert, is zij goed voor 65% van de visdagen en 42% van de werkgelegenheid. Tot 2006 mochten de Middellandse Zeevloot en andere kleinschalige vloten blauwvintonijn vangen, wat voor hen een belangrijke seizoensbron van inkomsten was en een belangrijke kans om hun inspanningen voor andere bestanden te verminderen.
Sinds 2006, in het kader van het ICCAT-herstelplan voor blauwvintonijn (het BfT-plan), kleinschalige vissers is het vangen van blauwvintonijn daadwerkelijk verboden, met het daaruit voortvloeiende verlies van een belangrijke bron van inkomsten. Dit heeft ertoe geleid dat zij moesten terugvallen op andere, minder waardevolle soorten, met als gevolg een daling van hun inkomen en een toename van de druk op andere bestanden. Ondanks artikel 17 van het GVB en artikel 8 van de verordening inzake het meerjarenplan voor blauwvintonijn, waarin wordt gepleit voor een eerlijke verdeling van de nationale quota over de vlootsegmenten en voor stimulansen om selectief en met een lage impact te vissen, doet deze oneerlijke situatie zich in alle EU-lidstaten voor. In het meerjarenherstelplan voor blauwvintonijn van de EU (Verordening (EU) 2016/1627) wordt ook benadrukt het belang van de bevordering van kustvisserijactiviteiten, ook in de traditionele en de ambachtelijke visserij.
De kleinschalige vissers zijn bereid mee te werken aan de uitvoering van de nodige beheers- en controlemaatregelen om ervoor te zorgen dat hun activiteiten bijdragen tot naar sociale, economische en ecologische duurzaamheid. Voor meer details zie: https://vimeo.com/240133802
LIFE wenst dat een billijk deel van de jaarlijkse verhoging van de quota wordt toegewezen, rechtstreeks van de ICCAT en geoormerkt, voor kleinschalige visserij met geringe impact die volledig in overeenstemming is met het huidige kader voor toezicht, controle en bewaking (MCS).
Daartoe moet eerst een definitie worden gegeven van ambachtelijke kustvisserij. LIFE dringt erop aan dat een dergelijke definitie in de eerste plaats gebaseerd moet zijn op de het gebruik van een laag slaggetal, specifiek haak- en lijntechnieken met handlijnen en/of hengels; vistuig met handlijnen en hengels heeft het minste effect op het milieu en de minste bijvangst in vergelijking met ander vistuig waarmee op blauwvintonijn wordt gevist.
LIFE is voorstander van een multi-parametrische definitie, mits deze een verplicht criterium bevat dat de definitie beperkt tot dit vistuig. Voldoet de activiteit hieraan, dan moet zij voldoen aan drie van de vier volgende kenmerken: a) de lengte over alles van het vaartuig is minder dan 12 meter; b) het vaartuig vist uitsluitend binnen de territoriale wateren, of tot 25 zeemijl, van de vlagvoerende verdragsluitende partij (CPC); c) de visreizen duren minder dan 24 uur, en d) het maximumaantal bemanningsleden is vastgesteld op vier personen.
LIFE is ook ingenomen met de afschaffing van de beperking tot 5 ton voor de kleinschalige vloten, aangezien deze hierdoor een meer inclusieve basis krijgen om te profiteren van de verhoogde tonijnquota die onder de lidstaten worden verdeeld. Dit beschermt de kleinschalige vissers echter niet volledig tegen de negatieve gevolgen van verhandelbare quota en hun marginalisering als gevolg van op de markt gebaseerde mechanismen voor de toewijzing van quota. Vandaar, een specifieke clausule om overdraagbaarheid te verbieden moet worden opgenomen om ervoor te zorgen dat nieuwe quota die aan de lidstaten worden overgedragen voor de ambachtelijke kustvisserij, niet overdraagbaar zijn naar andere vlootsegmenten, waaronder ringzegenvaartuigen en grootschalige beugvisserijvaartuigen.
LIFE is ook bezorgd dat het toestaan een variatie van 20% in de aanpassing van de vangstcapaciteit voor ringzegenvaartuigen is te hoog en beveelt ten zeerste aan de vangstcapaciteit in overeenstemming met de TAC te houden. In dit verband moet ook rekening worden gehouden met de voorgestelde verlenging van het seizoen voor de ringzegen. Uit prognoses van de beoordeling van 2017 blijkt dat in de toekomst quotaverlagingen nodig zullen zijn als de F0.1-strategie wordt voortgezet, en het zou niet verstandig zijn de vangstcapaciteit te verhogen om die vervolgens de komende jaren weer te moeten verlagen.
LIFE is het niet eens met de voorgestelde maatregel om het seizoen voor de ringzegen te verlengen. Dit mag niet worden toegestaan, aangezien veel vaartuigen hun quota in minder dan een week vangen, en een dergelijke verlenging de mogelijkheid opent om de visserij-inspanning van dit segment aanzienlijk te verhogen.
LIFE adviseert de bepalingen inzake de minimummaat niet te wijzigen ten opzichte van de vorige aanbevelingen en deze niet af te zwakken door middel van een afwijking van de minimummaat, om te voorkomen dat kleinere juvenielen het doelwit worden.
Tot slot wenst LIFE te benadrukken dat de toegestane bijvangst niet mag worden verhoogd van 5% van Rec 14-04 tot 20%, aangezien een dergelijke verhoging neerkomt op het toestaan van een gerichte vangst van blauwvintonijn.
LIFE verheugt zich op de samenwerking met de Europese en nationale instellingen gelijke kansen voor grote en kleine marktdeelnemersen om te zorgen voor een billijke stroom van voordelen tussen de vlootsegmenten, met behoud van gezonde blauwvintonijnbestanden.
♦ ♦ ♦
Dutch 
English 
Croatian 
French 
German 
Greek 
Italian 
Polish 
Romanian 
Spanish 
Maltese