Menu

Nieuws

iccat_logo

LIFE schrijft aan de voorzitter van de ICCAT

, ,

Een kans van onschatbare waarde voor een duurzamere en eerlijkere BfT-visserij

Van 12 tot 19 november 2018 vindt in Dubrovnik (Kroatië) de 21e bijzondere vergadering van de Internationale Commissie voor de Instandhouding van Tonijn in de Atlantische Oceaan. De bijeenkomst is het juiste moment om de aandacht te vestigen op de zaak van de Europese kleinschalige vissers, de meerderheid van de EU-vloot, die sinds 2006 hun rechten om op blauwvintonijn te vissen zijn ontnomen.

In dit kader richt LIFE een brief aan de heer Raul Delgado, voorzitter van de ICCAT, waarin de ontwerpaanbeveling van de EU aan de ICCAT met betrekking tot de vaststelling van een meerjarig beheersplan voor blauwvintonijn in het oostelijke deel van de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee wordt verwelkomd en aanbevelingen worden gedaan om ervoor te zorgen dat kleinschalige vissers kunnen profiteren van de voordelen van een meerjarig beheersplan voor blauwvintonijn in het oostelijke deel van de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. het eerlijke deel van de jaarlijkse quotaverhoging krijgen dat ze verdienen.

Bekijk de officiële brief aan de voorzitter van ICCAT hier

Bekijk het EU-voorstel hier

 

Bovengenoemde brief is verstuurd naar de volgende ambtenaren en besluitvormers en is op grote schaal verspreid onder vertegenwoordigers van de sector, NGO's en belanghebbenden.

ICCAT:

De heer Camille Jean Pierre Manel, uitvoerend secretaris ICCAT; Dr. Miguel Neves dos Santos, assistent uitvoerend secretaris; De heer Raul Delgado, voorzitter van de ICCAT-commissie; Stefaan Depypere, eerste vicevoorzitter ICCAT.

Europese Commissie:

De heer Andres Jessen; De heer Franco Biagi; MR Francisco-Javier Vazquez-Alvarez

Europees Parlement

Parlementslid Linnea Engstrom; Parlementslid Gabriel Mato; Parlementslid Norica Nicolai; Parlementslid Ricardo Serrao Santos;

Spaans Ministerie

De heer Rafael Centenera

 

malta

Grote verwachtingen in de Middellandse Zee & Zwarte Zee

Diepgewortelde problemen, grote verwachtingen: kunnen de ministeriële verklaring en het regionale actieplan die onlangs in Malta zijn ondertekend, het tij keren voor de kleinschalige visserij in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee?

Brussel, 5 november 2018

Brian O'Riordan

Op 26 september hebben 18 kuststaten van de Middellandse Zee en de Zwarte Zee zich er in Malta toe verbonden "doelstellingen, beginselen en concrete acties" te ontwikkelen die in de hele regio via een regionaal actieplan (RPOA) moeten worden toegepast en zo "de ecologische, economische en sociale duurzaamheid van de kleinschalige visserij op lange termijn te garanderen".[1]. Een dergelijke politieke verbintenis was mogelijk dankzij de gezamenlijke inspanningen van de Algemene Visserijcommissie voor de Middellandse Zee en de Zwarte Zee (GFCM) en de Europese Commissie.

Geschiedenis

Het RPOA is het resultaat van 5 jaar gestaag gezamenlijk werk van deze twee organen, dat in 2013 van start ging tijdens het eerste regionale symposium over duurzame kleinschalige visserij in de Middellandse en Zwarte Zee, dat in Malta werd gehouden en door de GFCM in samenwerking met de FAO en andere partners werd georganiseerd. Kleinschalige visserij staat al sinds 1980 op de agenda van de GFCM, zoals blijkt uit een resolutie waarin de leden worden opgeroepen om "een nationale strategie te bepalen waarin met name de plaats van de ambachtelijke visserij in beheersregelingen wordt aangegeven".

Kleinschalige visserij en de Middellandse en Zwarte Zee staan al lang op de agenda van de GFCM, maar de EU lijkt zich pas sinds kort bewust te zijn van het belang ervan.

Tot de lancering van het hervormde GVB in 2014 werd de kleinschalige visserij beschouwd als een nationale aangelegenheid die buiten het bereik van het EU-beleid viel. Stap voor stap wint het sociaaleconomische en strategische belang van de kleinschalige visserij als integraal onderdeel van het Europese beleid voor de instandhouding van de visserij en de visserijgemeenschappen aan erkenning. De vergeten vloot van Europa wordt herontdekt, zij het laat op de dag!

Kleinschalige vloot van de EU in een oogopslag

(Vaartuigen met een lengte van minder dan 12 meter die geen gesleept vistuig gebruiken)

Aantal schepen (49.029): 70% van de vloot

Tonnage: 8% van de tonnage,

Visdagen: 59% van de visdagen

Gebruikte brandstof: 6% van de gebruikte brandstof

Vissers in dienst (78.304): 50% werkgelegenheid op zee

Aangevoerd volume: 6% in gewicht

Landwaarde: 12% van de waarde

Inkomsten: 13% van de inkomsten,

Arbeidskosten: 19% van de arbeidskosten

Bron: Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV). Economisch jaarverslag 2018 over de vissersvloot van de U (WTECV 18/07).[2]

 

Als kleinschalige visserij de herontdekte vloot van Europa is, dan zijn de Middellandse Zee en de Zwarte Zee de meest verwaarloosde zeebekkens. Hoewel het Gemeenschappelijk Visserijbeleid (GVB) in 1983 werd opgericht, vielen de Middellandse Zee en de Zwarte Zee tot 2006 buiten het bereik van dit beleid. Dat is nu aan het veranderen door een proces van stappen. Het MedFish4Ever-proces, dat in 2016 in Catania van start ging, was bedoeld om een politieke consensus tussen alle belanghebbenden in het Middellandse Zeegebied tot stand te brengen om van alle EU- en niet-EU-landen de toezegging te krijgen dat ze concrete maatregelen zullen nemen om de penibele visserijsituatie in de regio aan te pakken.[3]. In het kader van het GVB wordt een reeks meerjarenplannen ontwikkeld voor bestanden in verschillende regio's, te beginnen met demersale bestanden in de westelijke Middellandse Zee en pelagische visserij in de Adriatische Zee.[4].

Wat is kleinschalige visserij in de Middellandse Zee?

In het kader van het RPOA moet de kleinschalige visserij in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee "zo snel mogelijk" worden gekarakteriseerd aan de hand van een reeks indicatieve criteria "die hun sociaaleconomische relevantie en specifieke kenmerken weerspiegelen".

Gezien de zeer uiteenlopende aard van de kleinschalige visserij in de regio en het ontbreken van een eenvoudig scheidingspunt tussen de verschillende vlootsegmenten (kleinschalig, semi-industrieel, grootschalig, industrieel, kustvisserij, diepzeevisserij, enz. Een dergelijke matrix kan kenmerken omvatten die betrekking hebben op bestuur (beleid, wetgeving, toegang en eigendom), economie (belastingen, subsidies, speciale voorkeur) en beheer (regelgeving, vistuig, zonering).

Een matrixbenadering voor het karakteriseren van visserijen[5]

De matrix biedt gebruikers een hulpmiddel om een visserijeenheid te beschrijven aan de hand van meerdere dimensies of schaalkenmerken. Het flexibele karakter van de matrix betekent dat de visserijeenheid die wordt beoordeeld een hele visserijvloot, een deel ervan of een individueel vaartuig/visser kan zijn. Dankzij deze flexibiliteit kan de matrix worden toegepast op verschillende soorten visserijactiviteiten over de hele wereld. Het toepassen van de matrix genereert een geaggregeerde score voor de beoordeelde eenheid, met relevantie voor discussies over schaalgrootte. Een bepaalde viseenheid kan kenmerken hebben die typisch geassocieerd worden met zowel kleinschaligere als grootschaligere visserijen, dus veel visserijen zullen lagere scores krijgen in sommige categorieën en hogere scores in andere. Scoren maakt een objectieve karakterisering van de viseenheid mogelijk, die aangeeft of ze neigt naar kleinschaligheid of grootschaligheid.

Zodra de scores van alle categorieën zijn samengevoegd, ontstaat een totaalbeeld dat het onderscheid tussen grootschaligere en kleinschaligere visserijen vergemakkelijkt. Door verschillende scores voor verschillende visserijeenheden te analyseren, kan worden bepaald of er een duidelijke scheidslijn is tussen duidelijk kleinschalige visserijen en duidelijk grootschalige visserijen. In theorie, als de matrix goed werkt, zou deze de visserijtakken die zich op het grensvlak tussen kleinschalig en grootschalig bevinden (bijv. een klein vaartuig met een krachtige motor en een grootschalige visserijinspanning) moeten benadrukken, door ze een eigen categorie toe te wijzen. Bovendien probeert de matrixbenadering, door meerdere dimensies te integreren, misleidende of onjuiste karakteriseringen van visserijen als kleinschalig of grootschalig te voorkomen, die soms kunnen voorkomen wanneer de nadruk wordt gelegd op één enkel criterium, zoals de lengte van het vaartuig.

 

In de ministeriële verklaring wordt gewezen op de sterke positie van de kleinschalige visserij in de regio (80% van de vloot in aantal, 44% van de capaciteit, 62% van de werkgelegenheid aan boord van vissersvaartuigen en 24% van de waarde van de aanvoer), de sociaaleconomische waarde, de relatief lage impact op het milieu en het belang voor de voedselzekerheid. De verklaring vestigt ook de aandacht op de endemische problemen waarmee de sector te kampen heeft: het gebrek aan inspraak en toegang tot besluitvormingsprocessen; het gebrek aan toegang tot hulpbronnen, markten, krediet en steun; en de beperkte capaciteiten van de sector in termen van menselijk kapitaal.

Deze problemen maken de sector bijzonder kwetsbaar voor de impact van andere mariene activiteiten, zoals vervuiling van de zee, aantasting van habitats, uitputting van biodiversiteit en hulpbronnen, en voor de oprukkende aanwezigheid van andere activiteiten in de gebieden waar de sector van oudsher actief is. In dit verband benadrukt het RPOA de noodzaak om ervoor te zorgen dat er rekening wordt gehouden met kleinschalige visserij in de mariene ruimtelijke ordening op nationaal en regionaal niveau en dat de sector specifiek vertegenwoordigd is in het hele proces.

Een historische stap

Hoewel het RPOA niet bindend is, is het een historische stap en plaatst het de kleinschalige visserij in het middelpunt van de poging om de neergang van de Middellandse Zee en de Zwarte Zee te keren.

Het RPOA is het eerste instrument dat wordt aangenomen door een regionale organisatie voor visserijbeheer (ROVB) dat verder gaat dan het beheer van de visserij om kwesties aan te pakken als sociale inclusie, fatsoenlijk werk, sociale bescherming, de rol van vrouwen, de deelname van kleinschalige actoren aan beheers- en besluitvormingsprocessen en de integratie van traditionele ecologische kennis. Het RPOA bouwt voort op de fundamenten van de vrijwillige richtlijnen van de FAO voor een duurzame kleinschalige visserij in de context van voedselzekerheid en armoedebestrijding (SSF-richtlijnen) en is gebaseerd op en complementair aan andere internationale instrumenten, waaronder de FAO-gedragscode voor verantwoorde visserij van 1995, het IAO-verdrag inzake arbeid in de visserij van 2007 en de 2030-agenda voor duurzame ontwikkeling van de Algemene Vergadering van de VN van 2015, waarin de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen (SDG's) zijn vastgesteld.

Het is een belangrijke stap omdat dankzij de ministeriële verklaring en het RPOA de kleinschalige visserij van de periferie naar het middelpunt van het visserijbeleid in de regio's is verschoven en nu deel uitmaakt van de oplossing voor de problemen in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee. Zoals de EU-commissaris voor Maritieme Zaken en Visserij benadrukt, "vormt de kleinschalige visserij de ruggengraat van de vloot, de werknemers en de gemeenschap. Zij zijn ook de eersten die de pijn van instortende visbestanden voelen. Daarom is het belangrijk om samen met hen aan de toekomst te bouwen".

De meeste ministers benadrukten de traditionele aard van SSF en hun cultureel belang. Slechts weinigen spraken over hun belang voor de voedselzekerheid. Sommigen benadrukten de lage inkomens en de geringe capaciteit van de SSF-sector om fatsoenlijk werk te verschaffen. Sommigen vermeldden de problemen van invasieve soorten en de kwetsbaarheid van de visserijsector. Enkelen wezen op de behoefte aan een betere gegevensverzameling. Eén, Turkije, vermeldde "nalatenschap" - het belang van het erfgoed dat we aan de volgende generatie zullen nalaten.

Palestina, geen verdragsluitende partij, maar Israël wel, hield de meest gepassioneerde toespraak. De geleidelijke oprukkende aanwezigheid van Israël als bezettingsstaat in de Palestijnse wateren heeft het visgebied teruggebracht van 20 zeemijl in 1994 tot 3 NM nu. In 2017 waren er meer dan 200 onwettige schietpartijen op Palestijnse vissers, waarbij één visser werd gedood, en een algemeen beleid van onderdrukking van de sector en de kustgemeenschap. De minister nodigde iedereen uit om zijn land te bezoeken, om getuige te zijn van "een van de meest kwetsbare SSF's" en in het "belang van rechtvaardigheid". Hij herinnerde eraan dat de Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDG's) ontworpen zijn om niemand achter te laten. Hij pleitte ervoor dat de Palestijnse SSF's niet achterblijven.

Spanje was een van de meest ondersteunende toespraken voor SSF en benadrukte de speciale kenmerken, de versheid van het product, de lage ecologische voetafdruk en de belangrijke rol van vrouwen.

Diepgewortelde problemen vereisen een gezamenlijke aanpak

Natuurlijk gaan de problemen van de Middellandse Zee en de Zwarte Zee veel verder dan visserij. Het half ingesloten karakter en de grote stroomgebieden van deze zeebekkens maken ze zeer kwetsbaar voor menselijke invloeden. De Middellandse Zee is een hotspot van biodiversiteit met een grote verscheidenheid aan mariene en kusthabitats, waaronder wetlands, lagunes, duinen, riffen, onderzeese bergen, ravijnen, zand- en rotskusten, die allemaal belangrijke visgronden zijn.

De steeds groeiende menselijke bevolking, waarbij de kustbevolking in sommige toeristenseizoenen verdubbelt, heeft samen met de groeiende economische ontwikkeling geleid tot een toenemende aantasting van het milieu. Deze kwetsbare mariene milieus hebben te maken met een zorgwekkende combinatie van vervuiling door bronnen op het land en schepen, waaronder plastic en zwerfvuil, door de aquacultuurproductie, met gevolgen voor de biodiversiteit en de achteruitgang van de kust, samen met de gevolgen van de klimaatverandering. Dit zijn aanzienlijke uitdagingen die een dergelijk RPOA alleen niet kan aanpakken. Bovendien ligt een groot deel van de mariene gebieden in internationale wateren en vallen ze buiten de nationale jurisdictie, waardoor de visserij en de menselijke impact op de visserij nog moeilijker te beheren en te controleren zijn. Daarom moet dit RPOA volledig worden geïntegreerd in de bredere maritieme beleidsterreinen, met name de ontwikkeling van de blauwe economie.

Het is veelzeggend dat Malta is gekozen als locatie voor deze historische ondertekening. Meer dan 90% van de Maltese vloot bestaat uit kleinschalige kustvisserijvaartuigen (minder dan 12 meter lang, zonder gesleept vistuig), met ongeveer 950 vaartuigen. Traditionele Maltese vissersboten zijn gemaakt van hout en gebruiken een grote verscheidenheid aan vistuig - netten, vallen, haken en lijnen, samen met aanvullende apparatuur zoals vis-aantrekkende structuren (FADs) gemaakt van palmbladeren en lampara's om 's nachts scholen vis aan te trekken.

Net als de kleinschalige visserij in de hele regio van de Middellandse Zee en de Zwarte Zee staat deze eens zo levendige visserijsector echter voor een aantal grote uitdagingen. Deze uitdagingen werden besproken tijdens een informele bijeenkomst van Maltese, Cypriotische en Italiaanse (eiland Pantelleria) kleinschalige vissers, georganiseerd door het Malta College of Arts, Science and Technology (MCAST) voorafgaand aan de ministeriële top, en bijgewoond door de Maltese minister van Justitie, Cultuur en Lokaal Bestuur.

Deze uitdagingen zijn onder andere:

  • IUU-visserij en georganiseerde visserijcriminaliteit, een transnationale activiteit met goed georganiseerde en uitgeruste criminele bendes. Dit werd benadrukt door de door Europol geleide Operatie Tarantino, die leidde tot de arrestatie van 79 mensen die betrokken waren bij IUU-visserij op tonijn, frauduleuze handel en het op de markt brengen van illegale tonijn in Frankrijk, Italië, Malta en Spanje.[6]
  • Goedkope arbeid van arbeidsmigranten in de visserij.
  • Inbreuk op SSF door grootschaliger belangen, zoals voedervisserij voor aquacultuur en vetmesten van tonijn;
  • Ongereguleerde sportvisserij in de Middellandse Zee.
  • Klimaatverandering en invasieve soorten ;
  • Vervuiling, met name door plastic afval (zeepuin en microvezels en microdeeltjes);
  • De bevordering van "blauwe economie"-activiteiten (toerisme, aquacultuur, energieopwekking, bioprospectie, winning van zeebodems, olie- en gaswinning, enz.[7].

Een bijzonder probleem in het hele Middellandse Zeegebied dat door alle vissers wordt benadrukt, is de snelle kolonisatie door invasieve soorten uit de Rode Zee, samen met de verdringing van traditionele soorten. Twee van de grootste boosdoeners zijn de konijnen- of paddenvis (Lagocephalus sceleratus), en de koraalduivel (Pterois mijlen). De paddenvis kan tot 1 meter lang worden en wel 7 kg wegen, met scherpe tanden die grote schade aan visnetten toebrengen. Bovendien heeft hij geen commerciële waarde omdat hij zeer giftig is. De koraalduivel is een vraatzuchtig roofdier met zeer giftige stekels die ernstige pijn kunnen toebrengen en zelfs dodelijk kunnen zijn. Beide vissen zijn ook gevaarlijk voor het milieu; de padvis is een bodemvoeder en kan grote schade toebrengen aan habitats op de zeebodem en de leeuwvis is een zeer roofzuchtige vis. De leeuwvis is lekker om te eten, maar is moeilijk te hanteren en niet bekend bij de consument. In andere delen van de Middellandse Zee is de blauwe krab (Callinectes sapidus), inheems aan de oostkust van Amerika en een vraatzuchtig roofdier van schelpdieren, is een bron van zorg geworden in Zuid-Frankrijk en aan de oostkust van Spanje.

Tot slot, maar daarom niet minder belangrijk, de ongereguleerde visserijactiviteiten van pleziervaartuigen in het hele Middellandse Zeegebied, zowel doordat vissers uit hun havens worden verdreven als doordat hun visserijactiviteiten een impact hebben op de visbestanden, of het nu voor de sport is of voor eigen consumptie door hun enorme aantal.

 Medebeheer: geen wondermiddel maar een beheersinstrument in de doos

Voor de Low Impact Fishers of Europe (LIFE) is een van de belangrijkste voordelen die het RPOA kan opleveren een beter bestuur door middel van gezamenlijk beheer. Een heel hoofdstuk is gewijd aan de "deelname van kleinschalige vissers aan besluitvormingsprocessen". Hiermee samenhangend is de oproep van het RPOA "voor visserijbeheerplannen met specifieke regels die zijn ontworpen om preferentiële toegang te garanderen voor duurzame en milieuvriendelijke visserij langs de kuststrook". Dergelijke preferentiële toegang zal alleen voordelen opleveren als deze wordt gekoppeld aan een systeem van echt gezamenlijk beheer, waarbij zowel de verantwoordelijkheid als de beslissingsbevoegdheid worden overgedragen aan comités voor gezamenlijk beheer en waarbij kleinschalige vissers in staat worden gesteld om hun eigen autonome organisaties te vormen en te leiden.

Voor LIFE is het top-down model van command and control visserijbeheer zoals dat in het Middellandse Zeegebied wordt toegepast, disfunctioneel geworden. Kleinschalige vissers zijn buiten de besluitvorming over het beheer gehouden en in combinatie met een gebrek aan capaciteit en politieke wil op nationaal niveau om de regelgeving te handhaven, heeft dit overbevissing, vernietiging van habitats en illegale, ongereglementeerde en ongemelde visserijactiviteiten (IUU) in de hand gewerkt.

In een dergelijke context zijn nieuwe vormen van bestuur nodig die vertrouwen en samenwerking opbouwen tussen nationale autoriteiten en belanghebbenden in de visserij, die medeverantwoordelijkheid bevorderen en die hen verenigen in het gemeenschappelijke doel van duurzame visserij en in de strijd tegen IOO-visserij en georganiseerde visserijcriminaliteit. Dit vereist een paradigmaverschuiving van een top-down commando- en controlebenadering naar een bottom-up benadering op basis van gezamenlijk beheer.

Rond de Middellandse Zee zijn er voorbeelden waar relatief kleine, gelokaliseerde en vaak informele projecten voor gezamenlijk beheer met succes overheids- en niet-overheidsactoren hebben samengebracht en een dialoog en samenwerking tussen hen hebben vergemakkelijkt, waardoor een basis is gelegd voor medeverantwoordelijkheid en een betere acceptatie van wettelijk bindende regels, wat op zijn beurt bijdraagt aan de aanpak van IUU-praktijken en sociale conflicten.

Medebeheer is natuurlijk geen wondermiddel, maar kan wel een belangrijk beheersinstrument zijn voor het beheer van kleinschalige visserij, dat naast andere instrumenten kan worden gebruikt (zoals gesloten gebieden die zijn gereserveerd voor kleinschalige visserij, controle op de visserij-inspanning, enz.) In dit opzicht heeft medebeheer het potentieel om vissers mondiger te maken en hun capaciteit op te bouwen om verantwoordelijke en competente actoren in het visserijbeheer te worden.

Er lijkt een kritische massa te zijn van inspanningen op het gebied van gezamenlijk beheer die nu samenkomen: de recente opname van gezamenlijk beheer in de visserijwetgeving in Catalonië door middel van een decreet, waarbij gezamenlijk beheer naast MDO, MCS, technische maatregelen enz. wordt gezet, is een inspirerend voorbeeld. Er zijn ook veel relatief kleine lokale initiatieven in verband met MPA's die een kritische massa beginnen te bereiken en zich beginnen te verenigen via netwerken en het opschalen van initiatieven.

De ministeriële toezegging om kleinschalige visserij te ondersteunen via het RPOA komt op het juiste moment en is noodzakelijk. We hopen dat de positieve politieke wil van de afgelopen 5 jaar ervoor zal zorgen dat de nodige middelen worden geïnvesteerd om het RPOA in de praktijk te brengen en de inkt op papier om te zetten in actie aan de basis.

♦ ♦ ♦

 

[1] Regionaal actieplan voor kleinschalige visserij in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee: een gemeenschappelijk engagement voor de toekomst http://www.fao.org/gfcm/news/detail/en/c/1154586/

 [2] Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV). Het economisch jaarverslag 2018 over de vissersvloot van de U (WTECV 18/07). https://stecf.jrc.ec.europa.eu/documents/43805/2262384/STECF+18-07+-+AER.pdf

[3] De webpagina van DG Mare over het Middellandse Zeegebied https://ec.europa.eu/fisheries/cfp/mediterranean_en

[4] De webpagina van DG Mare over de geldende regels in het Middellandse Zeegebied https://ec.europa.eu/fisheries/cfp/mediterranean/rules_en

[5] Workshop over het verbeteren van onze kennis over kleinschalige visserij: gegevensbehoeften en methodologieën, juni 2017  http://www.fao.org/3/a-i8134e.pdf

[6] Europol Persbericht: Hoe de illegale blauwvintonijnmarkt meer dan 12 miljoen euro per jaar verdiende met de verkoop van vis in Spanje  https://www.europol.europa.eu/newsroom/news/how-illegal-bluefin-tuna-market-made-over-eur-12-million-year-selling-fish-in-spain

[7] LIFE roept op tot inclusieve blauwe groei op de Our Ocean Conference https://lifeplatform.eu/life-calls-inclusive-blue-growth/

 

Atun IMG_8295

BFT: van herstel naar eerlijk beheer

, ,

Blauwvintonijn: de stap van herstel naar beheer

moet rechtstreeks ten goede komen aan de ambachtelijke kustvloten.

Het is hoog tijd dat de ambachtelijke kustvisserij wordt opgenomen in de strategie om de visserij-inspanning te beheren, de bestanden in stand te houden en de voordelen van de zich herstellende blauwvintonijnbestanden op billijke wijze te verdelen.

Brussel, 25 oktober 2018

Brian O'Riordan

 

LIFE is ingenomen met de erkenning door de Europese Commissie dat de ambachtelijke kustvisserijvloten op een eerlijke manier moeten kunnen profiteren van de herverdeling van de blauwvintonijnquota over alle Europese vloten, en met het voorstel om deze gemarginaliseerde sector weer in de blauwvintonijnvisserij op te nemen.

DG Mare onthulde plannen om te verhuizen van een herstelplan naar een beheersplan voor oostelijke blauwvintonijn afgelopen woensdag 17 oktober 2018 in Brussel, tijdens een bijeenkomst met vertegenwoordigers van de industrie en ngo's ter voorbereiding van de jaarvergadering van de ICCAT - de Internationale Commissie voor de instandhouding van de Atlantische tonijn. Dit jaar zijn de 21st De bijzondere vergadering van de ICCAT zal van 10 tot en met 19 november worden gehouden in Dubrovnik, Kroatië. (voor bijzonderheden zie https://www.iccat.int/com2018/).

Het plan moet worden opgebouwd rond 3 brede doelstellingen: beheer en instandhouding, sociaal-economische integratie, en inspectie en controle. Ambtenaren van DG Mare benadrukten dat bij het versterken van het herstel van de blauwvintonijn de controles moeten worden verbeterd, met name de verkoop en het witwassen van illegale vangsten.

De voorbereidingen van de ICCAT werden overschaduwd door de aankondiging van strafrechtelijke procedures van Europol tegen 79 personen die betrokken zijn bij de illegale vangst van en handel in blauwvintonijn in de hele waardeketen, van de vangst via de overlading en het vetmesten tot de afzet, in Italië, Malta, Frankrijk en Spanje. Met een geschatte illegale handel van 2 500 ton per jaar, wat overeenkomt met 50% van het aan de EU voor 2018 toegewezen quotum, en een waarde van 12 miljoen euro per jaar, illustreert deze georganiseerde misdaad hoe de "meest gereguleerde visserij ter wereld" lijdt onder een gebrek aan doeltreffende controle. Voor meer details, zie: https://www.europol.europa.eu/newsroom/news/how-illegal-bluefin-tuna-market-made-over-eur-12-million-year-selling-fish-in-spain

Ondanks de aanzienlijke en niet-gekwantificeerde criminele activiteit van tientallen jaren in de blauwvintonijnsector, heeft de blauwvintonijn in het oostelijke blauwvintonijngebied de laatste 10 jaar een opmerkelijke comeback gemaakt. Dit is een goede reden om over te schakelen van een herstelplan naar een beheersplan. DG Mare merkte echter op dat er nog steeds een aanzienlijk risico van overbevissing bestaat als gevolg van tot zwarte markten en een gebrek aan transparantie bij de overlading van vis tussen vangst- en bemiddelingsschepen en tonijnmesterijen.

LIFE is verheugd dat DG Mare bereid is de kans aan te grijpen die het herstel van de blauwvintonijnbestanden en de verhoging van de door de ICCAT aan Europa toegewezen TAC bieden om een einde te maken aan de oneerlijke discriminatie van kleinschalige visserijactiviteiten met een geringe impact, om de economische moeilijkheden te verlichten die vele kleinschalige vissers ondervinden, en om de druk op andere visbestanden in de Middellandse Zee te verlichten.

Het strategische belang van blauwvintonijn om de algemene toestand van overbevissing in de Middellandse Zee te verlichten, in overeenstemming met de MedFish4ever-verklaring van 2017 en het regionale actieplan van 2018 voor kleinschalige visserij in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee, dat door 18 kuststaten in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee is ondertekendmag niet worden onderschat. Centraal in deze nieuwe instrumenten staan de "billijke toegang tot de levende rijkdommen van de zee op basis van duurzame visserij en de sociaaleconomische rol daarvan" en het verlenen van "preferentiële toegang voor duurzame en kleinschalige visserij met een geringe impact langs de kuststrook".

De kleinschalige visserijvloot in de Middellandse Zee (vaartuigen van minder dan 12 meter die gebruik maken van niet-trekkend vistuig) is veruit het grootste vlootsegment, met iets minder dan 70% van de actieve vloot in 2015 volgens het AEP-verslag 2017 van het WTECV. Hoewel de vloot slechts 25% van de totale vangst in de Middellandse Zee produceert, is zij goed voor 65% van de visdagen en 42% van de werkgelegenheid. Tot 2006 mochten de Middellandse Zeevloot en andere kleinschalige vloten blauwvintonijn vangen, wat voor hen een belangrijke seizoensbron van inkomsten was en een belangrijke kans om hun inspanningen voor andere bestanden te verminderen.

Sinds 2006, in het kader van het ICCAT-herstelplan voor blauwvintonijn (het BfT-plan), kleinschalige vissers is het vangen van blauwvintonijn daadwerkelijk verboden, met het daaruit voortvloeiende verlies van een belangrijke bron van inkomsten. Dit heeft ertoe geleid dat zij moesten terugvallen op andere, minder waardevolle soorten, met als gevolg een daling van hun inkomen en een toename van de druk op andere bestanden. Ondanks artikel 17 van het GVB en artikel 8 van de verordening inzake het meerjarenplan voor blauwvintonijn, waarin wordt gepleit voor een eerlijke verdeling van de nationale quota over de vlootsegmenten en voor stimulansen om selectief en met een lage impact te vissen, doet deze oneerlijke situatie zich in alle EU-lidstaten voor. In het meerjarenherstelplan voor blauwvintonijn van de EU (Verordening (EU) 2016/1627) wordt ook benadrukt het belang van de bevordering van kustvisserijactiviteiten, ook in de traditionele en de ambachtelijke visserij.

De kleinschalige vissers zijn bereid mee te werken aan de uitvoering van de nodige beheers- en controlemaatregelen om ervoor te zorgen dat hun activiteiten bijdragen tot naar sociale, economische en ecologische duurzaamheid. Voor meer details zie:  https://vimeo.com/240133802

LIFE wenst dat een billijk deel van de jaarlijkse verhoging van de quota wordt toegewezen, rechtstreeks van de ICCAT en geoormerkt, voor kleinschalige visserij met geringe impact die volledig in overeenstemming is met het huidige kader voor toezicht, controle en bewaking (MCS).

Daartoe moet eerst een definitie worden gegeven van ambachtelijke kustvisserij. LIFE dringt erop aan dat een dergelijke definitie in de eerste plaats gebaseerd moet zijn op de het gebruik van een laag slaggetal, specifiek haak- en lijntechnieken met handlijnen en/of hengels; vistuig met handlijnen en hengels heeft het minste effect op het milieu en de minste bijvangst in vergelijking met ander vistuig waarmee op blauwvintonijn wordt gevist.

LIFE is voorstander van een multi-parametrische definitie, mits deze een verplicht criterium bevat dat de definitie beperkt tot dit vistuig. Voldoet de activiteit hieraan, dan moet zij voldoen aan drie van de vier volgende kenmerken: a) de lengte over alles van het vaartuig is minder dan 12 meter; b) het vaartuig vist uitsluitend binnen de territoriale wateren, of tot 25 zeemijl, van de vlagvoerende verdragsluitende partij (CPC); c) de visreizen duren minder dan 24 uur, en d) het maximumaantal bemanningsleden is vastgesteld op vier personen.

LIFE is ook ingenomen met de afschaffing van de beperking tot 5 ton voor de kleinschalige vloten, aangezien deze hierdoor een meer inclusieve basis krijgen om te profiteren van de verhoogde tonijnquota die onder de lidstaten worden verdeeld. Dit beschermt de kleinschalige vissers echter niet volledig tegen de negatieve gevolgen van verhandelbare quota en hun marginalisering als gevolg van op de markt gebaseerde mechanismen voor de toewijzing van quota. Vandaar, een specifieke clausule om overdraagbaarheid te verbieden moet worden opgenomen om ervoor te zorgen dat nieuwe quota die aan de lidstaten worden overgedragen voor de ambachtelijke kustvisserij, niet overdraagbaar zijn naar andere vlootsegmenten, waaronder ringzegenvaartuigen en grootschalige beugvisserijvaartuigen.

LIFE is ook bezorgd dat het toestaan een variatie van 20% in de aanpassing van de vangstcapaciteit voor ringzegenvaartuigen is te hoog en beveelt ten zeerste aan de vangstcapaciteit in overeenstemming met de TAC te houden. In dit verband moet ook rekening worden gehouden met de voorgestelde verlenging van het seizoen voor de ringzegen. Uit prognoses van de beoordeling van 2017 blijkt dat in de toekomst quotaverlagingen nodig zullen zijn als de F0.1-strategie wordt voortgezet, en het zou niet verstandig zijn de vangstcapaciteit te verhogen om die vervolgens de komende jaren weer te moeten verlagen.

LIFE is het niet eens met de voorgestelde maatregel om het seizoen voor de ringzegen te verlengen. Dit mag niet worden toegestaan, aangezien veel vaartuigen hun quota in minder dan een week vangen, en een dergelijke verlenging de mogelijkheid opent om de visserij-inspanning van dit segment aanzienlijk te verhogen.

LIFE adviseert de bepalingen inzake de minimummaat niet te wijzigen ten opzichte van de vorige aanbevelingen en deze niet af te zwakken door middel van een afwijking van de minimummaat, om te voorkomen dat kleinere juvenielen het doelwit worden.

Tot slot wenst LIFE te benadrukken dat de toegestane bijvangst niet mag worden verhoogd van 5% van Rec 14-04 tot 20%, aangezien een dergelijke verhoging neerkomt op het toestaan van een gerichte vangst van blauwvintonijn.

LIFE verheugt zich op de samenwerking met de Europese en nationale instellingen gelijke kansen voor grote en kleine marktdeelnemersen om te zorgen voor een billijke stroom van voordelen tussen de vlootsegmenten, met behoud van gezonde blauwvintonijnbestanden.

♦ ♦ ♦

 

 

PHOTO-2018-09-10-08-35-18

Nieuws van het dek - september 2018

,

September 2018

Download de nieuwsbrief

 

Schrijf je in!

Meld u aan om maandelijks de nieuwsbrief "Nieuws van het Dek" in uw voorkeurtaal te ontvangen.

storm-918589_960_720

Landingsverplichting: stand van zaken in het EP

,

Kalmte voor de storm: hoorzitting in het Europees Parlement over de stand van zaken van de aanlandplicht voordat deze in januari 2019 volledig wordt ingevoerd, blijkt glansloos.

Brussel, 11 oktober 2018

Brian O'Riordan

 

Volledige agenda: http://www.europarl.europa.eu/meetdocs/2014_2019/plmrep/COMMITTEES/PECH/DV/2018/10-08/ProgrammeHearingLandingObligation_EN.pdf

Gezien de titel van de hoorzitting had men een interessantere en informatievere bijeenkomst verwacht. We kregen echter meer van hetzelfde, hetzelfde.

Alain Cadec zette de toon door te verklaren dat hij hoopte dat de vergadering de belangrijkste resterende uitdagingen en de stand van zaken zou schetsen, en dat zij enkele oplossingen zou bieden voor problemen bij de tenuitvoerlegging van de aanlandingsverplichting (LO). Hij werd teleurgesteld.

Teleurstellend ook voor het grootste vlootsegment van kleinschalige vissers met weinig impact, dat meer dan 70% van de vloot uitmaakt, voor meer dan 50% van de werkgelegenheid zorgt en 8 tot 10% van de commerciële vangsten aanvoert. Hoewel de LO aanzienlijke gevolgen had, werd de vloot niet genoemd, laat staan wat er wordt gedaan om de gevolgen van de LO te verzachten voor de tienduizenden reders die geen quota hebben en voor wie het beleid van nulteruggooi een beleid van nulvisserij inhoudt dat hun activiteiten verbiedt.

De heer Jean Porcher, een Bretonse reder en voorzitter (CEO) van "Armement Porcher" gaf een toelichting op de sector. Hij beheert de activiteiten van 17 trawlers van 25 meter en heeft 240 personeelsleden in dienst. Zijn vloot is ongeveer 6 maanden per jaar actief in het westelijke deel van het kanaal en heeft moeite om een rendement van 10% op zijn kapitaal te genereren.

Voor zijn vloot teruggooi is onmogelijk te verwerken. Hij legde uit dat er aan boord geen ruimte is om alle ongewenste vangsten in dozen op te slaan; de volledige ruimte in het ruim wordt gebruikt om de visvangst op ijs op te slaan. Bovendien moeten de voor menselijke consumptie bestemde vangsten vanwege de strenge hygiënevoorschriften gescheiden worden gehouden van de vangsten die bestemd zijn voor industriële, niet voor menselijke consumptie bestemde doeleinden. Hoe motiveer je bemanningen die op basis van een vangstaandeel werken om de LO toe te passen wanneer het werk aan de teruggooi onbetaald maar aanzienlijk is?

Dr. Lisa Borges van het Discardless-project gaf een overzicht van de ontwikkeling van het teruggooibeleid tot nu toe, te beginnen in 1992, toen DG Mare had besloten dat een teruggooiverbod niet het beste idee was. Zij vergat de zogenaamde "Fish Fight"-campagne onder leiding van Hugh Fearnley-Whittingstall te vermelden. Deze heeft ertoe bijgedragen dat tijdens het hervormingsproces enorme publieke druk op de Commissie heeft uitgeoefend, waardoor teruggooi van nul naar held is gegaan en vanuit het niets bovenaan de agenda van het GVB is komen te staan. Zij benadrukte dat er in de Oostzee geen significante veranderingen in de praktijk (ter voorkoming van teruggooi) waarneembaar zijn en dat er op EU-niveau geen project bestaat voor toezicht op en evaluatie van de behandeling van ongewenste vangsten op zee.

Heather Hamilton van ClientEarth benadrukte dat de vooruitgang veel trager verloopt dan verwacht, en dat, zoals in de evaluatie van de LO door het WTECV wordt onderstreept, vrijstellingen de doeltreffendheid verminderen. Zij benadrukte het belang van nauwkeurig toezicht op de vangsten en het grote risico van niet-naleving door het ontbreken van een doeltreffend beheers- en controlesysteem, waarbij moet worden overgestapt op volledig gedocumenteerde visserij.

Elisa Roller gaf een overzicht van de stand van zaken, waarbij zij wees op het hoge percentage vangsten onder de LO (66% in de Middellandse Zee), maar zonder beoordeling van de doeltreffendheid van de uitvoering ervan. In antwoord op vragen van parlementsleden zei zij dat er genoeg tijd is geweest om zich voor te bereiden, dat er geld is uitgegeven, dat er instrumenten zijn ontwikkeld en ingevoerd, zodat er geen reden is voor verrassingen.

Zij benadrukte dat Noorwegen er tientallen jaren over heeft gedaan om de vruchten te plukken van zijn teruggooibeleid, dus we moeten niet verwachten dat we op 1 januari 2019 "van 0 naar 100 gaan". De wijziging van de controleverordening zou belangrijk zijn om het probleem van de teruggooi aan te pakken, en zij vond de vooruitgang ten opzichte van de MDO-doelstellingen goed nieuws.

De enige persoon die zei dat de LO bijzondere problemen opleverde voor kleine en middelgrote ondernemingen was Europees Parlementslid Werner Kuhn, die ook benadrukte dat voor menselijke consumptie bestemde vis moet worden gescheiden van de vangst voor industrieel gebruik en van voeder dat niet voor directe menselijke consumptie bestemd is.

Alain Cadec vatte samen door eraan te herinneren dat hij tegen de LO had gestemd. Aangezien het via een legitiem democratisch proces is goedgekeurd, moeten we ermee werken. Hij voorspelde stormachtig politiek weer., verwijzend naar de voorjaarsverkiezingen.

♦ ♦ ♦

IMG_9924

Ontmoet Alicia Said, onze project manager voor Malta

,

Brussel, 11 oktober 2018

Claudia Orlandini

 

In het kader van haar driejarig project "Mainstreaming van kleinschalige visserij met een lage impact in de Middellandse Zee" gefinancierd door de MAVA-Stichting, versterkt LIFE zijn aanwezigheid ter plaatse om meer steun te verlenen aan de kleinschalige visserijgemeenschappen in de regio (klik hier voor meer informatie over het project).  Alicia Said werd geselecteerd om LIFE te helpen bij deze belangrijke taak in heel Malta . 

 

Beste Alicia, welkom in LIFE! Met een academische achtergrond in menselijke ecologie en vele jaren ervaring in het werken met vissers in het veld, onder andere via het Too Big To Ignore netwerk, kunnen we zeggen dat je al enige tijd "verslaafd" bent aan kleinschalige visserij. Wat is de drijfveer achter uw passie voor het ondersteunen van de kleinschalige visserijsector?  

Ik ben opgegroeid in een plattelandsgemeenschap omringd door boeren en vissers, onder wie mijn vader, en ik heb mooie herinneringen aan mijn jeugd op zee. In de afgelopen 10 jaar begon ik te merken dat wat levendige vissersgemeenschappen waren, aan het verdwijnen was, en ik wilde echt begrijpen wat er aan de hand was en waarom de bloeiende kust langzaam nog slechts een gekoesterde herinnering aan het worden was. Daarom besloot ik mijn studie op dit gebied voort te zetten om me te verdiepen in de oorzaken van deze grote veranderingen. De afgelopen vijf jaar heb ik mij dus beziggehouden met het begrijpen van de kleinschalige visserijsector in Malta, en meer recentelijk heb ik de problemen vanuit een mondiaal perspectief bekeken via mijn postdoctoraal onderzoek bij het Too Big to Ignore Global Partnership voor onderzoek naar kleinschalige visserij.

U bent Maltees en hebt een grondige kennis van de sector in uw vaderland. Kunt u ons meer vertellen over de huidige situatie van de kleinschalige visserij in Malta? Wat zijn de belangrijkste uitdagingen waarmee Maltese vissers ter plaatse te maken hebben?

Als onderzoeker richt ik mij op de duurzaamheid van de kleinschalige visserij, omdat ik geloof dat dit de manier is om levensvatbare visserijgemeenschappen tot stand te brengen, vooral in kleine eilandstaten zoals Malta.  De Maltese kleinschalige visserij is kwetsbaar voor de stapsgewijze gevolgen van de beleidsveranderingen die zich sinds de toetreding tot de EU in 2004 aftekenen in de endogene Maltese visserijpatronen. De toegang tot visbestanden en quota, de concurrentie met andere gebruikers van de zee, de achteruitgang van de visbestanden en de problemen in verband met de toegang tot besluitvormingsfora zijn slechts enkele van de uitdagingen waarmee de Maltese vissers worden geconfronteerd. Bovendien zijn deze kwesties complex en met elkaar verweven, en vergt de oplossing ervan dus zorgvuldige aandacht en betrokkenheid van de vissers zelf.

Door u aan te werven als LIFE, projectmanager voor Malta, wil Maltese kleinschalige vissers de kans geven iemand ter plaatse te hebben om hen te helpen hun lokale netwerken te versterken, om hen te ondersteunen bij het ontwerpen van lokale projecten en oplossingen maar ook om hun stem te laten horen op het niveau van de Europese instellingen en op internationaal niveau. Wat zijn volgens u de meest dringende boodschappen die onder de aandacht moeten worden gebracht van deze besluitvormers van een Maltees perspectief?  

Ik vind dat vissers een stem moeten krijgen, meer steun, oplossingen en alternatieven. Je hebt een sector waarin het aantal kleinschalige vissers voortdurend afneemt, en om de sector nieuw leven in te blazen is een goed beleid nodig dat daadwerkelijk op de kleinschalige sector is afgestemd. De sector heeft verschillende vissers met verschillende behoeften, dus inzicht in die complexiteit is nodig om ervoor te zorgen dat het beleid aansluit bij het veelzijdige karakter van de kleinschalige visserij. Stimulansen om de toegang tot visbestanden en quota te verbeteren, en marktsystemen zoals het toevoegen van waarde aan hun vangsten zijn maatregelen die op lange termijn voordelen kunnen opleveren. Er moeten meer studies naar de sociaal-ecologische systemen worden verricht om ervoor te zorgen dat de vissers ook in de toekomst in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Bovendien is het van cruciaal belang dat wordt gezorgd voor de vernieuwing van de sector. Misschien kan de continuïteit van de sector worden gewaarborgd door ruimte te scheppen voor jonge vissers die tot de sector zouden willen toetreden, maar zich de startinvesteringen niet kunnen veroorloven.

Het is bekend dat Malta een belangrijke speler is in de industriële aquacultuur, met name voor het vetmesten van Blauwvintonijn. Wat zijn volgens u de gevolgen van dergelijke massale investeringen voor een rechtvaardige en billijke maritieme ruimtelijke ordening die zorgt ervoor dat de belangen van lokale kustgemeenschappen worden in aanmerking genomen?

Volgens een studie die wij in 2016 hebben uitgevoerd, heeft de tonijnvisserij in Malta de economie van de kleinschalige visserijsector veranderd, omdat de overdraagbaarheid van de quota de concentratie van de visrechten in minder handen mogelijk heeft gemaakt, waardoor de kleinschalige sector weinig mogelijkheden meer heeft om aan deze visserij deel te nemen. In het afgelopen jaar is er een positieve verandering opgetreden, aangezien de regering 25 ton heeft toegewezen aan niet-vergunninghouders, wat een goed teken is van een billijke verdeling. Niettemin moet worden nagegaan hoe die 25 ton daadwerkelijk ten goede zijn gekomen aan de kleinschalige sector. Wat mariene ruimtelijke ordening betreft, krijgen vissers steeds meer te maken met ruimtelijke verdringing binnen de kustvisgronden. Concurreren om ruimte is iets waar zij dagelijks mee te maken hebben, en de komst van beschermde mariene gebieden als een nieuwe laag in de overvolle zee vraagt om dringende maatregelen om ervoor te zorgen dat de bestaansmiddelen van de vissers worden veiliggesteld.

Via het netwerk Too Big to Ignore (TBTI) heeft u de gelegenheid gehad om in contact te komen met een aantal visserijgemeenschappen uit verschillende delen van de wereld. Zijn er beste praktijken die u in het buitenland hebt gezien en die volgens u Malta ten goede zouden komen?

Met TBTI heb ik kunnen leren over de verschillende uitdagingen en kansen van de kleinschalige visserij in de wereld. In Zuid-Afrika bijvoorbeeld heeft TBTI samen met Masifundise Development Trust en het Institute for Poverty, Land and Agrarian Studies (PLAAS) van de Universiteit van de Westkaap een beleidshandboek voor kleinschalige visserij ontwikkeld om visserijgemeenschappen te informeren over hun rechten en plichten. Ik ben van mening dat dergelijke strategieën de gemeenschappen in staat stellen hun onderhandelingspositie te verbeteren en invloed uit te oefenen op het beleid dat bepalend is voor hun toekomst. Een ander hoogtepunt dat naar mijn mening erkenning verdient, is de geplande bijeenkomst van wetenschappers, beleidsmakers en visserijgemeenschappen tijdens de 3rd wereldconferentie over kleinschalige visserij, die in oktober 2018 in Thailand zal worden gehouden. Ik kijk ernaar uit om de conferentie bij te wonen en deel te nemen aan het gesprek dat de vissers een stem zal geven.

We hopen dat je enthousiast bent om je officieel bij het LIFE Mediterranean team te voegen voor dit nieuwe avontuur. Wat zijn de prioriteiten die u in uw nieuwe rol wilt aanpakken?

Ik zal graag steun verlenen aan het Malta Small-scale Fisheries Network (MSFN), dat onlangs van start is gegaan om vissers en andere belanghebbenden samen te brengen om de uitdagingen en kansen voor de sector te bespreken. Ik zal natuurlijk verder onderzoek blijven doen naar de sector om het beleidsspectrum te kunnen informeren, zowel op nationaal als op regionaal niveau. Al met al gaat het erom de visserijgemeenschappen terug te brengen en ervoor te zorgen dat zij iets van de toekomst worden en niet een herinnering uit het verleden.

♦ ♦ ♦

 

IMG_20180805_122645422

Nieuws van het dek - juli & augustus 2018

Juli & augustus 2018

Download de nieuwsbrief

 

Schrijf je in!

Meld u aan om maandelijks de nieuwsbrief "Nieuws van het Dek" in uw voorkeurtaal te ontvangen.

fishing-net-406989_960_720

WestMedMAP - wijzigingen

, ,

Barcelona, 17 september 2018

Marta Cavallé

Het Low Impact Fishers of Europe (LIFE) Platform deelt zijn input over het verordening tot vaststelling van een meerjarenplan voor de visserijtakken die demersale bestanden exploiteren in het westelijke deel van de Middellandse Zee (WestMed MAP) waarover het Parlement dit najaar zou moeten stemmen.
De leden van LIFE zijn het erover eens dat het MAP WestMed in de eerste plaats gericht moet zijn op de regulering van trawlvisserijactiviteiten. Zij zijn echter van mening dat alle vlootsegmenten, zowel de commerciële als de recreatieve, moeten worden aangepakt. In de onderstaande amendementen zijn die vlootsegmenten opgenomen en worden die kwesties aangepakt die gevolgen zullen hebben voor het leven en de bestaansmiddelen van onze achterban, de kleinschalige kustvisserij met passief vistuig.

Hier vindt u het document in het Engels

Klik hier voor het document in het Frans

Acceda al documento en Español clicking aqui

polish_coast

Actieplan voor kabeljauw in het oostelijk deel van de Oostzee

,

Actieplan voor het kabeljauwbestand in het oostelijk deel van de Oostzee

naar aanleiding van de discussies over het ICES-advies voor 2019

Warschau, maandag 3 september 2018

Marcin Ruciński

De situatie

Het kabeljauwbestand in het oostelijke deel van de Oostzee, dat lange tijd de hoeksteen is geweest van het levensonderhoud van veel vissers in de Oostzee en een belangrijk onderdeel is geweest van het ecosysteem van de Oostzee, heeft de afgelopen vijf jaar een neerwaartse trend doorgemaakt. Dit jaar is de ICES-indicator voor de omvang van het bestand de laagste die in de tijdreeks is waargenomen, en de TAC van 16 685 ton, minder dan de helft van de TAC van dit jaar, wordt geadviseerd voor de visserij in 2019.

De TAC-verlagingen die sinds 2015 worden toegepast, hebben niet geleid tot een zichtbare verbetering van de situatie. De TAC is sinds 2011 zelfs niet volledig opgevist. De oorzaken van de huidige situatie liggen zowel binnen als buiten de visserijsector.

  1. Binnen de sector is het wijdverspreid, maar tot nu toe informeel, bekend dat illegale modificaties van mobiel vistuig (BACOMA, T90) aan de orde van de dag zijn in de kabeljauwvisserij. Dit is een reactie op de oneconomische, kleine hoeveelheden verhandelbare grote kabeljauw in de vangsten, die op hun beurt worden veroorzaakt door een afgeknotte groottestructuur van het bestand. De oorzaken van de afgeknotte bestandsgroottestructuur moeten beter worden onderzocht.
  2. De hierboven beschreven praktijk heeft als duidelijk gevolg dat de teruggooi drastisch toeneemt, waar ICES zelf op wijst in een aantal jaarlijkse adviesdocumenten. Hun schattingen van de teruggooi variëren tussen 10 en 15%, met een hint dat de aantallen een onderschatting kunnen zijn, een punt van zorg dat LIFE sinds 2016 onder de aandacht van de beheerders brengt. De moeilijkere toegang tot gegevens van waarnemers, die de wetenschappers hebben waargenomen sinds de invoering van de aanlandingsplicht in de Oostzee in 2015, is een zeer zorgwekkend signaal voor de beheerders.
  3. De lichaamsconditie van kabeljauw individuen in het oostelijke deel van de Oostzee is de laatste jaren aanzienlijk afgenomen. Hiervoor zijn een aantal oorzaken aan te wijzen, waaronder de relatief lage dichtheid van sprot en haring, de belangrijkste prooisoorten voor grote kabeljauw, in de deelsectoren 25-26 (waar de meeste kabeljauw voorkomt). Daarom adviseert ICES sinds 2014 een ruimtelijk beheerplan om de pelagische vangsten in het belangrijkste gebied waar kabeljauw voorkomt te beperken. Bovendien zijn er aanwijzingen dat[1] dat de "magere kabeljauw", als hij goed te eten krijgt, zijn lichaamsconditie snel kan verbeteren, waardoor hij onder andere beter bestand is tegen door zeehonden veroorzaakte parasieten.
  4. De paai van kabeljauw in de oostelijke Oostzee is niet optimaal beschermd, met name in het Bornholm Deep, waar de belangrijkste paai plaatsvindt. De coördinaten van de sluiting van de paaiperiode omvatten niet enkele van de belangrijkste gebieden waar paaiconcentraties, eieren en larven voorkomen. Sommige vissers hebben een paar jaar geleden via hun contacten met leden van het Europees Parlement geprobeerd managers te helpen deze situatie aan te pakken.[2]Het mocht echter niet baten. Er is wetenschap[3] Dit ondersteunt ons standpunt dat verstoring van het paaien moet worden vermeden voor een succesvolle rekrutering.
  5. Het oostelijke kabeljauwbestand wordt ook aanzienlijk en negatief beïnvloed door een aantal factoren waarop het visserijbeheer geen of slechts zeer beperkte invloed heeft en die niet in dit actieplan kunnen worden aangepakt. Deze omvatten (maar zijn niet beperkt tot):
    • Sterke toename van de populatie grijze zeehonden in het centrale deel van de Oostzee, met als gevolg zowel directe predatie als een toename van door zeehonden veroorzaakte parasieten bij kabeljauw, waardoor de afname van de lichaamsconditie nog wordt verergerd (zie blz. 3 hierboven).
    • Klimaatverandering die leidt tot een stijging van de watertemperatuur in de Oostzee;
    • Gebrek aan grote instroom van zout en zuurstofrijk water uit de Noordzee sinds 2014;
    • Ongunstige veranderingen in de zoö- en fytoplanktonstructuur;
    • Bouwwerkzaamheden onder water, vooral in het Bornholm Deep - het belangrijkste paaigebied voor de oostelijke kabeljauw.

Elementen van het actieplan

  1. Het is de hoogste tijd dat de wijdverspreide illegale praktijken voor het aanpassen van mobiel vistuig, die leiden tot de huidige hoge en grotendeels niet-gerapporteerde teruggooi van kabeljauw, en ook de teruggooi zelf, naar behoren worden aangepakt door de bevoegde controle- en inspectieautoriteiten met alle beschikbare middelen (waarnemers aan boord, elektronisch toezicht, enz.). We hebben al uitgebreid over deze zaken geschreven[4]. Aan beide moet snel een einde komen! Bijna 4 jaar na de invoering van de aanlandingsverplichting in de Oostzee is het een sine-qua-non-voorwaarde voor Oostzeemanagers om hun geloofwaardigheid te behouden.

Zonder uitroeiing van de illegale vistuigmodificaties en teruggooi zullen verdere TAC-verlagingen (behalve een nul-TAC, die wij niet steunen) niet tot de verwachte resultaten leiden.

  1. Het is hoog tijd dat het reeds lang bestaande ICES-advies over een ruimtelijk beheerplan voor de pelagische visserij door de beheerders naar behoren wordt erkend. Dat gezegd hebbende, zou LIFE de daaruit voortvloeiende problemen bij de tenuitvoerlegging van deze maatregel voor onze collega's van de pelagische vloot tot een minimum willen beperken. De maatregel zou eventueel per seizoen kunnen worden toegepast, rekening houdend met de voedsel- en paaipatronen van kabeljauw, voor de grootste vlootsegmenten die technisch gezien gemakkelijk de rijke pelagische visgronden in het noordelijke deel van de Oostzee kunnen bereiken. Quotabonussen zouden ook op verschillende manieren kunnen worden gebruikt om ervoor te zorgen dat ten minste een groot deel van de pelagische visserij-inspanning naar het noorden gaat om de broodnodige sprot en haring voor de kabeljauw vrij te maken - en daar financieel beter van wordt.
  2. LIFE vestigt veel hoop op de lopende inspanningen van de ICES om de toepasselijke instandhoudingsmaatregelen voor kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee te evalueren, in het bijzonder de sluiting van de paaigroep en andere maatregelen ter bescherming van de paaigroep (WKCONGA). De verbeterde bescherming van de paaibestendigheid van kabeljauw kan weliswaar niet direct de kernkwestie van de afgeknotte groottestructuur aanpakken, maar kan mogelijk wel helpen om de rekrutering te verbeteren en zo het risico op instorting van het bestand tot een minimum te beperken.
  3. LIFE zou de beheerders en wetenschappers ook willen aanmoedigen om dieper in te gaan op het mogelijke belang van recreatievisserij voor oostelijke kabeljauw. Dit zou met name relevant zijn voor de mogelijke impact op de wereldwijde visserijinspanning op de grootste cohorten kabeljauw in het bestand.
  4. Alle vissers die negatieve gevolgen ondervinden van de dringend noodzakelijke innovatieve beheers- en instandhoudingsmaatregelen voor het oostelijke kabeljauwbestand, moeten toegang krijgen tot de EFMZV-fondsen om eventuele verliezen te compenseren.

LIFE kijkt ernaar uit om met ambtenaren van DG Mare, rechtstreeks betrokken lidstaten, leden van het Europees Parlement en andere belanghebbenden te bespreken hoe deze maatregelen concreet kunnen worden opgenomen in het nieuwe kader voor de toewijzing van vangstmogelijkheden in de Oostzee in 2019 en in de regionale technische maatregelen.

♦ ♦ ♦

[1] De eerste resultaten van een project onder leiding van SLU Aqua zijn hier beschikbaar https://www.slu.se/ew-nyheter/2018/6/stodutfodring-av-vildfangad-torsk-kan-ge-lonsammare-kustnara-yrkesfiske/

[2] Amendement 163 van het toenmalige ontwerp-meerwaardenplan voor de Oostzee, 2014, http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-%2f%2fEP%2f%2fNONSGML%2bCOMPARL%2bPE-551.757%2b01%2bDOC%2bPDF%2bV0%2f%2fEN

[3] Van Overzee, Rijnsdorp, Effecten van visserij tijdens de paaiperiode: implicaties voor duurzaam beheer https://link.springer.com/article/10.1007/s11160-014-9370-x

[4] https://lifeplatform.eu/jeremy-percy-writes-danish-minister-karen-ellemann/

Meer laden

ABONNEER U OP ONZE NIEUWSBRIEF

* geeft aan vereist
nl_NLDutch
en_GBEnglish hrCroatian fr_FRFrench de_DEGerman elGreek it_ITItalian pl_PLPolish ro_RORomanian es_ESSpanish maMaltese nl_NLDutch