Het is niet voorbij tot het voorbij is.

Alles heeft een begin en een eind, en Brian O' Riordan's cirkel als uitvoerend secretaris van LIFE kwam afgelopen december ten einde. Daarmee was de weg vrij voor de zeer getalenteerde Marta Cavalle om de niet zo gemakkelijke taak op zich te nemen om een platform te leiden dat kleinschalige vissers een stem geeft. Vervroegd pensioen is echter nooit een goed idee voor sterke medewerkers als Brian, en hij blijft bij LIFE in een nieuwe en belangrijke rol als beleidsadviseur. Vanuit Brussel kan hij alle updates in de Europese Commissie op de voet volgen en SSF waar nodig adviseren.

Van jongs af aan was Brian gefascineerd door het leven onder water en vissen. Hij overwoog een carrière in de mariene biologie, maar na een tijdelijke baan op een vissersboot werd hij geïnspireerd om zich op de visserij te richten. Zijn reis bracht hem naar Plymouth Poly (later Universiteit) en Grimsby College voor verdere studies en vervolgens naar de Rode Zeekust van Soedan. Daar werkte hij aan een hulpproject van de Britse regering op het gebied van visserij. Brian was ervan overtuigd dat hulp veel beter kon worden verleend en nam een baan aan in Sri Lanka, waar hij rechtstreeks met een vissersgemeenschap werkte aan een technisch samenwerkingsproject van een NGO. Het volgende decennium bracht zijn werk hem naar Azië, Afrika en Latijns-Amerika, voordat het hem in 1989 naar Brussel bracht. Dit opende zijn ogen voor de wereld van professioneel lobbyen en de afwezigheid van kleinschalige visserij in de meeste beleidsdiscussies. Iets wat hij wilde rechtzetten.

Hij werd in 1994 aangeworven door het International Collective in Support of Fish workers (ICSF) om hun kantoor in Brussel te leiden en nam deel aan de formulering van de FAO-gedragscode voor verantwoorde visserij en de richtlijnen voor kleinschalige visserij. Hij was betrokken bij de GVB-hervormingen van 1992, 2002 en 2012, waarbij hij pleitte voor beleid dat rekening houdt met kleinschalige visserij.

Na de goedkeuring van het nieuwe GVB in 2013 en de oprichting van het LIFE-kantoor in Brussel in 2015, werd Brian aangeworven als adjunct-directeur van LIFE. Hij loodste LIFE over de Brexit-hordes en richtte LIFE in 2018 op als een Europees geregistreerde vereniging zonder winstoogmerk als "uitvoerend secretaris".

Hij zal in de nabije toekomst deel blijven uitmaken van het LIFE-team.

 

Als zeer actieve figuur in de sector kennen veel van onze lezers Brian al jaren, terwijl anderen hem pas sinds kort kennen. We hadden onlangs het genoegen om met Brian samen te zitten voor een boeiend gesprek waarin hij vertelde over de begindagen van zijn carrière in het Zuiden en zijn uiteindelijke komst naar LIFE. Het zal u verbazen hoe gevarieerd zijn carrièrepad is geweest. Veel leesplezier!

 

• Waarom koos je voor een carrière met kleinschalige vissers?

Om een lang verhaal kort te maken, serendipiteit heeft een grote rol gespeeld in mijn leven. Al van jongs af aan ben ik geïnteresseerd in het leven onder zee en in de visserij. Na mijn studie kreeg ik een baan op een kustvissersboot, waardoor de wereld van de visserij voor mij openging. Dit zette me ertoe aan visserijbeheer te gaan studeren en leidde me naar kleinschalige visserij in het Zuiden. Tijdens mijn hele carrière heb ik het geluk gehad om op het juiste moment op de juiste plaats te zijn, inspirerende mensen te ontmoeten en met hen samen te werken, onder begeleiding van een aantal geweldige mentoren.

Mijn motivatie wordt samengevat in de woorden van Humberto Chamorro, een Chileense visser: "Als vissers zijn we ook bakens van de zee, omdat we de gevaren opsporen die onze verschillende hulpbronnen bedreigen". De traditionele en ervaringskennis van mensen die betrokken zijn bij kleinschalige visserijactiviteiten is een rijke en waardevolle bron, die vaak slecht wordt begrepen en ondergewaardeerd. Wat mij motiveert is het opbouwen van respect voor en het ondersteunen van kleinschalige vissers en hun kennis, om hen te helpen van de periferie naar het centrum te komen van de besluitvormingsprocessen die hen aangaan.

• Hoe ben je bij LIFE gekomen?

Tijdens het evaluatie- en hervormingsproces van het laatste gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB) werd ik benaderd door Oak Foundation. Zij wilden graag de Europese kleinschalige vissers ondersteunen om een platform en een gezamenlijke stem op te richten om deel te nemen aan het "Groenboek" proces van overleg over de hervorming van het GVB. Dit was in 2009. Er waren toen veel van dit soort informele initiatieven, die samenkwamen onder de paraplu van "Oceans 2012". Veel van de vissers die ik ontmoette, vonden een dergelijk initiatief belangrijk en wilden een meer permanente, toegewijde stem in Brussel. Toen LIFE in 2015 een kantoor opende in Brussel, werd ik benaderd om te helpen het initiatief van de grond te krijgen. De rest is geschiedenis.

• Wat was de grootste politieke uitdaging waarmee u in de Europese SSF-context werd geconfronteerd toen u adjunct-directeur van LIFE was?

LIFE is voor veel uitdagingen komen te staan. Eerst en vooral werden LIFE's mandaat als organisatie voor de vertegenwoordiging van kleinschalige vissers en haar geloofwaardigheid, als nieuwkomer op het toneel, in twijfel getrokken door gevestigde organisaties. LIFE wordt er vaak van beschuldigd conflicten te veroorzaken en verdeeldheid te zaaien in de sector aan de ene kant, en aan de andere kant beweren producentenorganisaties en andere instanties dat ze alle vissers vertegenwoordigen, kleinschalig en grootschalig, en zeggen ze dat er geen behoefte is aan een organisatie als LIFE.

Ik denk dat de afgelopen 10 jaar duidelijk hebben aangetoond dat er behoefte is aan een organisatie als LIFE en dat we behoorlijk goed werk leveren om de "vergeten vloot" van Europa een stem te geven in Europa en om hen ter plekke - aan de waterkant - te ondersteunen.

In plaats van conflicten te creëren, pleit LIFE voor een "gedifferentieerde aanpak" van het beheer van kleinschalige en grootschalige visserij; vanuit een economisch, sociaal en ecologisch perspectief zijn het enorm verschillende vlootsegmenten, met verschillende sterke en zwakke punten en problemen.

• Wat is volgens u de grootste uitdaging waar LIFE in de toekomst voor staat en hoe moeten we ons daarop voorbereiden?

In tegenstelling tot de grote visserijbedrijven zijn kleinschalige visserijbedrijven micro- of nano-ondernemingen, met relatief lage marges. Dit maakt hen kwetsbaar voor economische en andere externe schokken en dus zijn ze terughoudend om te investeren in een vereniging. LIFE is daarom afhankelijk van subsidies om zijn werk te ondersteunen. Fondsenwerving vereist specifieke vaardigheden en er moeten tijd en middelen voor worden uitgetrokken. Om deze uitdaging aan te gaan, proberen we bij LIFE gespecialiseerde fondsenwervers in ons team op te nemen en synergieën op te bouwen met filantropische stichtingen die geïnteresseerd zijn in de oceaan, het behoud van de zee en kleinschalige visserij. Onze mantra in dit verband is dat kleinschalige visserij met een lage impact moet worden gezien als deel van de oplossing voor milieubehoudgeen deel van het probleem. Maar al te vaak worden ze zo gezien: als een probleem waar we vanaf moeten. Dit is een enorme uitdaging om te overwinnen.

Een ander probleem waar we in LIFE mee te maken hebben, is hoe we een carrière in de kleinschalige visserij aantrekkelijk kunnen maken voor jongere generaties. Visserij wordt, terecht, vaak gezien als een moeilijk en gevaarlijk beroep, met meer pijn dan winst - lange werkdagen en zware arbeidsomstandigheden, met onzekere vooruitzichten. Dit maakt het een onaantrekkelijk beroep in onze postmoderne, technisch onderlegde wereld. Maar zo hoeft het niet te zijn.

 

• Wat is de grootste misvatting die mensen hebben over SSF en hoe kan LIFE die misvatting veranderen?

Kleinschalige vissersgemeenschappen en kleinschalige vissers staan ver af van de dagelijkse realiteit van de meeste mensen. De meeste mensen kopen hun vis in de supermarkt, meestal in diepgevroren, ovenklare vorm. Alleen als ze op vakantie aan zee gaan, zien ze misschien de kleine kleurrijke boten in de vissershavens, boten die uitvaren en terugkeren van zee, met de verse vangst van de dag.

Dus de vangst van de kleine vissers - slechts 5% van de Europese vloten, maar nog minder van de vis die op ons bord belandt - is misschien iets dat mensen alleen eten als ze op vakantie gaan, niet het hele jaar door. Door middel van een project in het Middellandse Zeegebied, in samenwerking met verschillende organisaties, lanceerde LIFE het "Foodnected" project, ontworpen om kleine voedselproducenten en lokale consumenten samen te brengen rond een gedeelde reeks waarden, om een eerlijke prijs voor beide partijen vast te stellen.

Via dit project willen we mensen aanmoedigen om meer te leren over verschillende vissoorten, hun biologie, wanneer ze in het seizoen zijn, hoe ze gevangen worden en door wie. Kortom, om kritische consumenten te worden met respect voor de kennis, vaardigheden en tradities van kleinschalige vissers met een lage impact.

Toegang tot hulpbronnen en toegang tot markten zijn twee kanten van dezelfde medaille voor kleinschalige vissers. Mensen kunnen kleinschalige vissers steunen door zich te informeren over hun producten en hen te bevoordelen op de markt door een eerlijke prijs te betalen.

• Wat was het moeilijkste deel van je werk door de jaren heen en wat was het leukste?

Het is natuurlijk allemaal leuk en aardig! Ik ben gezegend met geweldige collega's en inspirerende vissers. Wat is er niet leuk aan?

• Wat is je grootste prestatie in de jaren dat je bij LIFE werkte?

Er zijn verschillende mijlpalen geweest tijdens mijn reis met LIFE, maar het belangrijkste is de continuïteit van LIFE - dat het er blijft zijn voor kleinschalige vissers, om hen een stem te geven, om hun beroep erkend te krijgen als iets van onschatbare waarde en om hen te ondersteunen aan de waterkant.

• Als je terugkijkt op je carrière, wetende wat je nu weet, is er dan iets dat je anders zou doen?

Natuurlijk kan achteraf spijt en schaamte ontstaan. Maar ik geloof niet in huilen om gemorste melk. Ik heb in de loop der jaren veel geleerd en ik hoop in de toekomst nog meer te leren en deze kennis te gebruiken om de kleinschalige visserij te ondersteunen, of dat nu in Europa is of elders.

• Welk advies heb je voor Marta Cavallé?

Gebruik je hoofd en volg je hart. Blijf doen wat je doet, op de manier waarop je het doet, en je zult slagen. Onthoud dat je hart je kompas is - laat je erdoor leiden; je hoofd is de vaste hand op de helmstok - volg de richting ervan.

• Wat zijn je plannen voor je pensioen?

Pensioen? Je maakt een grapje! Toch?

Je kunt Brian bereiken op deputy@lifeplatform.org